Síðan kom (örstutt) hlé og allir fengu sér te

Gert verður hlé á aðildarviðræðum Íslands við Evrópusambandið og úttekt gerð á stöðu

viðræðnanna og þróun mála innan sambandsins. Úttektin verður lögð fyrir Alþingi til umfjöllunar

og kynnt fyrir þjóðinni. Ekki verður haldið lengra í aðildarviðræðum við Evrópusambandið nema

að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu.

 

Þannig hljómar textinn í stjórnarsáttmála nýrrar ríkisstjórnar. Hann vekur fleiri spurningar en hann svarar. Enginn tímarammi er gefinn. Hver á að gera úttektina? Embættismannakerfið sem staðið hefur í viðræðunum? Hver á að leggja mat á ,,þróun mála innan sambandsins“? Hvaða mála?

 

Á blaðamannafundi sagði Sigmundur Davíð aðspurður um ESB-málin: ,,Að sjálfsögðu kemur að þjóðaratkvæðagreiðslu“ en vildi ekkert segja um tímasetningu. Í rauninni erum við litlu nær, en þó er vitað að þrýstingurinn á að koma Íslandi inn í ESB er ekki fyrir hendi eins og sakir standa, alla vega ekki í líkingu við þann sem var í tíð fráfarandi stjórnar. Og vissulega er Gunnari Braga áreiðanlega full alvara þegar hann segir að hléið verði alvöru hlé. Vonandi mun hann hljóta stuðning annarra til þess að svo verði.

 

Árni Páll Árnason kýs að túlka ESB-stefnu nýrrar stjórnar þannig að hún viti ekki í hvorn fótinn hún eigi að stíga og það er einn möguleikinn á túlkun. Katrín Jakobsdóttir bendir á að sömu spurningum sé nú ósvarað og í kosningabaráttunni og á það við um ESB-viðræðurnar sem annað. Hvert hlutverk Pírata verður í umræðu á næsta kjörtímabili er erfitt að sjá, í fljótu bragði virðist vera um ESB-sinnaðan flokk að ræða, en þó er vert að taka fram að Jón Þór Ólafsson talaði rétt eftir kosningar um ESB-aðlögun sem gefur góða von um að hann sé meðvitaður um hvers eðlis viðræðurnar í raun voru, sem því miður virðist ekki sjálfgefið, jafnvel þótt um þingmenn sé að ræða. 

Það eina sem er víst er að hver virðist túlka stöðuna eftir því sem honum hugnast og að minnsta kosti er búið að lýsa yfir (vopna)hléi í þessum makalausu aðlögunarviðræðum.

ESB-andstæðingar standa vaktina víða eins og vænta má.

Vera má að álit erlends Nóbelsverðlaunahafa hjálpi til við að halda fólki við efnið að halda sig til hlés gagnvart Evrópusambandinu enn um sinn. En oft er það þó svo að um leið og einhver málsmetandi aðili tjáir sig af eigin hvötum um gjörðir Íslendinga er í hasti fundinn annar til að andmæla og eins víst að það muni gerast núna.  

* yfirskrift pistilsins er sótt í texta lags sem var vinsælt áður en nokkrum datt í hug að sækja um aðild að ESB. 

 

Áfangasigur hefur unnist en baráttan gegn innlimun í ESB heldur áfram

Það er rökrétt niðurstaða af úrslitum kosninganna að aðildarferlið sé stöðvað og Alþingi afturkalli umsóknina um aðild að ESB. Sannarlega ber að fagna þeim áfangasigri sem felst í yfirlýsingum nýrrar stjórnar. En því miður eru þau áform enn nokkuð óljós og má túlka á ýmsa vegu.

Bæði í ályktun landsfundar Sjálfstæðisflokksins í vetur svo og í flokksstjórnarsamþykkt Framsóknarflokksins var komist svo að orði að aðildarviðræðunum við Evrópusambandið „verði hætt“ og „þær ekki hafnar að nýju nema það verði samþykkt í þjóðaratkvæðagreiðslu“. Orðalagið í stefnuyfirlýsing nýrrar ríkisstjórnar þessara flokka um ESB-aðild er hins vegar óljósara, en þar segir að gert verði hlé á aðildarviðræðum Íslands við Evrópusambandið og úttekt verði gerð á stöðu viðræðnanna og þróun mála innan sambandsins. Úttektin verði lögð fyrir Alþingi til umfjöllunar og kynnt fyrir þjóðinni.

„Ekki verður haldið lengra í aðildarviðræðum við Evrópusambandið nema að undangenginniþjóðaratkvæðagreiðslu,“ segir jafnframt í yfirlýsingunni.

Að sjálfsögðu væri eðlilegast og hreinlegast að aðildar- og aðlögunarviðræðunum hefði nú verið formlega slitið. En vissulega getur sú orðið niðurstaðan af úttekt Alþingis á “stöðu viðræðnanna og þróun mála innan ESB”. Jafnframt ber að fagna því að landsmönnum er nú heitið að þeir fái loksins aðkomu að ESB-málinu í þjóðaratkvæði. Þó er óljóst hvort það verður á kjörtímabilinu. Þá skiptir þó mestu að spurningin sem lögð verður fyrir kjósendur sé hvorki leiðandi né loðin heldur skýr og auðskilin og snúist um það eitt hvort stefnt skuli að inngöngu í ESB. Orðalag af ýmsu tagi sem ESB-sinnar hafa leikið sér, t.d. það hvort “halda skuli viðræðum áfram” eða hvort ekki sé rétt “að klára viðræður” koma ekki til greina. Tilgangur þjóðaratkvæðagreiðslu hlýtur að vera að fá það á hreint hvort þjóðin vill ganga inn í ESB á grundvelli þeirra upplýsinga sem fyrir munu liggja.

Lesendum til glöggvunar verður hér rifjað upp hvað samþykkt var  í vetur á fundum nýju stjórnarflokkanna: Andstaðan gegn Evrópusambandinu var hert á 41. landsfundi Sjálfstæðisflokksins í ályktun fundarins um utanríkismál miðað við það sem samþykkt var á 40. landsfundi haustið 2011. Þá var samþykkt að „gera skuli hlé“ á viðræðunum en að þessu sinni samþykkti landsfundurinn með miklum meirihluta atkvæða að aðildarviðræðunum við Evrópusambandið „verði hætt“ og „þær ekki hafnar að nýju nema það verði samþykkt í þjóðaratkvæðagreiðslu“. Þá var íhlutun sendiherra ESB í íslensk stjórnmál mótmælt og að Evrópusambandinu skuli gert að „loka kynningarskrifstofu þess hér“.

Endanleg samþykkt 41.landsfundarins um ESB-mál var á þessa leið:

„Evrópa er eitt mikilvægasta markaðs- og menningarsvæði Íslands og því nauðsynlegt að tryggja áfram opinn og frjálsan aðgang að innri markaði Evrópusambandsins svo sem gert er á grundvelli samningsins um Evrópska efnahagssvæðið (EES). Nýta ber þau margvíslegu tækifæri sem samningurinn veitir til að fylgja eftir hagsmunum Íslands gagnvart öðrum ríkjum Evrópu. Landsfundur telur að hagsmunum Íslands sé betur borgið með því að standa fyrir utan Evrópusambandið. Áréttað er að aðildarviðræðunum við Evrópusambandið verði hætt og þær ekki hafnar að nýju nema það verði samþykkt í þjóðaratkvæðagreiðslu.“

Samþykktina er að finna hér: http://www.xd.is/media/landsfundur-2013fl/utanrikisnefnd_loka.pdf

Í flokksstjórnarsamþykkt Framsóknarflokksins var tekið svo til orða: Framsóknarflokkurinn telur hag lands og þjóðar best borgið utan Evrópusambandsins. Ekki verði haldið lengra í aðildarviðræðum við Evrópusambandið nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu.

Samþykkt Framsóknarflokksins er að finna hér: http://www.framsokn.is/wp-content/uploads/2013/03/ályktanir.pdf

- RA

Mun starfa í ungmennaanda

Vér hinir kiðfættu á sauðskinnsskóm

Jón Bjarnason fv. ráðherra stingur niður penna í Morgunblaðinu í dag og segir m.a. í tilefni af umræðu Stefáns Ólafssonar prófessors um ESB mál:

Skinnskór og torfkofar eru gjarnan misnotaðir í röksemdafærslum þeirra sem telja sig til háskólasamfélagsins. Fyrir mér er sá samanburður reyndar hrós. Vissulega er tekist á um gildismat og sýn en svona til gamans má nefna að einmitt handunnar vörur úr skinni og ull íslensku sauðkindarinnar er nú eftirsóttar sem hluti af ört vaxandi ferðaþjónustu sem miklar væntingar eru bundnar við. Skilaboðin eru bein til þessa fólks sem með listrænu handverki saumar meðal annars fallega skinnskó og skapar þjóð sinni virðingu og tekjur hjá erlendum gestum.

Vafið inn í búning er hinsvegar ekkert farið í launkofa með hvert gildismatið er hjá háskólaprófessornum og hver eru stærstu áhyggjuefnin:

»Einnig skal banna svokallaða »mútustyrki« frá ESB, sem þó var meira en ásættanlegt að þiggja í mun stærri skömmtum frá Bandaríkjunum á gullárum hermangsins og helmingaskiptanna á Keflavíkurflugvelli. Og hjá Íslenskum aðalverktökum og Menningarstofnun Bandaríkjanna.«

Við munum vel þegar Bandaríkjamenn yfirgáfu endanlega herstöðina í Keflavík, að þá var lagst á hnén og þeir beðnir að vera áfram, peninganna vegna sem komu með þeim inn í landið.

Sjá nánar grein Jóns í heild sinni hér.  http://vinstrivaktin.blog.is/blog/vinstrivaktin/entry/1299164

Evrópusambandið óborganlega

Evrópusambandið er ekki bara misheppnuð tilraun til að stofna Bandaríki Evrópu heldur einnig launfyndin tilraun skriffinna til að gera sjálfa sig að kjánum.

Nýjasta útspil ESB er að banna hér eftir að olía sé borin fram á veitingastöðum öðruvísi en í sérmerktum og vottuðum umbúðum frá stórfyrirtækjum. Eins og allir sem ferðast hafa um Suður Evrópu þekkja þá er þar gamall siður að bera ólívuolíu fram sem viðbit með öllum mat. Gjarnan er um að ræða heimaframleiðslu héraðs og olían er borin fram í litlum fallegum könnum. Siður þessi er í dag útbreiddur um heim allan og varla sá veitingastaður á Íslandi sem ekki hefur tekið þennan skemmtilega sið upp.  Olía, edik, salt og pipar í fallegum umbúðum sem passa saman. 

En þetta á semsagt að banna. Og þó að veitingahúsaeigendur kvarti þá er líklegt að hér vegi þyngra hagsmunir stórframleiðenda sem sjá sér leik á borði að ryðja smærri framleiðendum út af borðinu. 

Sam Clark sem er þekktur veitingamaður í London er allt annað en ánægður og segir í samtali við Telegraph að þetta muni hafa slæm áhrif. Nú geti hann ekki sjálfur valið olíu frá þeim bónda á Spáni sem hann telur bestan heldur verði hann að skipta við stórfyrirtæki. Ákvörðunin sé andstæð viðskiptafrelsi og gangi auk þess gegn umhverfissjónarmiðum. Olían verði nú aðeins seld í litlum einnota umbúðum.

Talsmenn ESB réttlæta regluna með vísan til hreinlætis og verndunar á olívuiðnaði en sambærilegar reglur hafa þó ekki verið settar fram vegna ediksins en kannski er bara verið að banga þeim saman á sérstakri edikskrifstofu í Brusselborg. /-b.

Síharðnandi átök milli suðurs og norðurs innan ESB

Eitt það fráleitasta sem heyrist í umræðunni er það slagorð ESB-sinna að Íslendingar þurfi að ganga í ESB og taka upp evru til að komast í skjól með gjaldmiðil sinn. Ef einhvers staðar geisar nú efnahagslegt óveður þá er það einmitt á evrusvæðinu. Evran reyndist falskt öryggi.

 

Menn kvarta yfir hægagangi í efnahagslífi Íslendinga þar sem hagvöxtur á þessu ári er „aðeins“  rúm 2%, en sá vöxtur er reyndar með því mesta sem fyrirfinnst meðal iðnríkja. Á evrusvæðinu er aftur á móti samdráttur í framleiðslu og hagvöxtur mælist víða í mínustölum, m.a. á Ítalíu og Spáni. Varla er nokkurs staðar í heiminum að finna jafn skelfilegar tölur um atvinnuleysi eins og einmitt á evrusvæðinu.

 

Á vefnum visir.is í gær er á það bent að samkvæmt nýjustu tölum hafi hagkerfi evrusvæðisins dregist stöðugt saman síðasta eitt og hálft ár. Níu af sautján Evrulöndum eru í kreppu stödd, og eitt þessara ríkja er Frakkland, annað helsta forysturíki ESB.  

 

Það kemur því engum á óvart að harðar deilur séu uppi um orsakir vandans á evrusvæðinu. Aðeins fáir þeir forhertustu neita þó að viðurkenna að sameiginlegur gjaldmiðill leikur þar bersýnilega býsna stórt hlutverk í vaxandi kreppu. Hitt er miklu frekar ágreiningsmál hvernig við skuli brugðist; eiga evruríkin að einbeita sér að því, eins og Þjóðverjar predika, að skera niður ríkisútgjöld og herða sultarólina, eða er skynsamlegra að ráðast gegn atvinnuleysinu og reyna að auka framleiðslu.

 

Hollande, forseti Frakklands og Angela Merkel, kanslari Þýskalands, eru mjög ósammála um forgangsröðun verkefna; Hollande sér það helst til ráða til að bjarga evrusvæðinu frá hruni að búa til sérstaka „ríkisstjórn“ fyrir allt evrusvæðið, með öðrum orðum vill hann enn meiri samruna og samkrull.  Merkel kanslari er aftur á móti andvíg þessu og óttast að slík áform gætu orðið til þess að Þýskaland neyðist til að borga brúsann fyrir lönd sem standa ekki jafn vel að vígi fjárhagslega.

 

Augljóslega er evrukreppan að snúast upp í átök milli suðurríkjanna annars vegar, Portúgals, Spánar, Ítalíu, Kýpur og Grikklands undir forystu Frakka, og hins vegar Þjóðverja sem njóta stuðnings norðlægari ríkja. Bretar standa þar utan við með sitt pund og vilja ólmir komast út úr ESB! 

 

En hvar í flokki myndu Íslendingar lenda ef þeir álpuðust inn í þennan darraðardans. Þá er skemmst frá því að segja að ekkert ríki í vestanverðri álfunni er jafn ólíkt að efnahagsgerð því sem almennast er í ESB og einmitt Ísland. Þar ræður mestu að sjávarútvegur og fiskvinnsla vega miklu þyngra í heildarframleiðslu Íslendinga en almennt gildir í ríkjum ESB. Á þetta hefur oft verið bent með skýrum rökum. Evran myndi því ekki henta Íslandi vel og í henni fælist falskt öryggi, eins og margar þjóðir á evrusvæðinu eru nú einmitt loksins að átta sig á. - RA

Tæpur helmingur Breta vill út úr ESB

. . . og megum við þá ekki vera með í Eurovision?

Stefán Ólafsson, prófessor í félagsvísindum með meiru, stakk niður penna á dögunum og leiddi að því félagsvísindaleg rök að ef Íslendingar létu eiga sig að ganga inn í Evrópusambandið þá yrði ein af hinum voðalegu afleiðingum þess útilokun frá þátttöku í söngvakeppni þeirri sem venjulega er kölluð Júróvisjón!

Hafði prófessorinn, sem vonlegt er, af þessu töluverðar áhyggjur enda félagsvísindalegt viðfangsefni sú dæmalausa múgsefjun sem hér verður í hvert sinn sem þessi keppni stendur yfir svo ekki sé nú minnst á aðdragandann.

Mér að meinalausu mætti hætta öllu Júróvisjón standi og stjörnuleik í því sambandi en ekki hef ég þó trú að svo verði í bráð - enda þjóðin ánetjuð þessum fjanda og sjálfsagt félagsvísindalegt viðfangsefni að gogga hana úr því neti.

Hitt er annað - og þessu, eðlilega, óskylt - og það er sú staðreynd að við sem berjumst gegn innlimun Íslands í Evrópusambandið höfum ekkert á móti menningarsamskiptum við Evrópuþjóðirnar, einar sér eða í stærri hópum, þótt svo sumum ESB-agentum líki vel að ljúga öðru upp á okkur. Við fögnum menningarlegum margbreytileika - ólíkt mörgum þeim sem halda að Evrópa sé nafli alheimsins - og við getum jafnvel, fyrir siðasakir og -umburðarlyndis, kinkað kolli í átt að Júróvisjón og étið snakk úr poka á meðan Evrópuþjóðirnar gefa hverri annarri stig eftir fyrirfram gefinni formúlu.

Formúlu sem lýsir þó einhverri rest af þjóðartaug sem enn bærist og finnur sér helst útrás í þessari sykurhúðuðu söngvakeppni. Sú þjóðartaug er herpt og klemmd þegar aðrar veigameiri ákvarðanir eru teknar í sameinaðri Evrópu - þar ráða þeir sem alltaf hafa ráðið, og nota bene, ráða Júróvisjón. 

- gb.

 

Pistill Stefáns:

http://blog.pressan.is/stefano/2013/05/10/verdur-eurovision-bonnud-a-islandi/ 

Vigdís nýtur trausts ESB andstæðinga

Ráðherrakapall er mál málanna þessa dagana og sitt sýnist hverjum. Katrín Oddsdóttir lögmaður hefur þannig veist að kynsystur sinni Vigdísi Hauksdóttur og talið af og frá að sú kona sómi sér sem ráðherra. 

Jón Bjarnason fyrrverandi ráðherra er á öðru máli og skrifar m.a. á bloggsíðu sína í dag:

Vigdís Hauksdóttir hefur barist einarðlega gegn umsókn og innlimun Íslands í ESB og flutt um það tillögur að draga beri þá umsókn til baka. Ég vona og treysti því að við það verði staðið og umsóknin afturkölluð tafarlaust og tekin upp samskipti við ESB á jafningja grundvelli  eins og við önnur ríki. Sambandssinnar hafa haft horn í síðu Vigdísar vegna þessa ekki síst á Alþingi.

 Gæti verið að þessi einarða afstaða Vigdísar ásamt mjög skeleggri baráttu á þingi í fleiri málum einkum þeim  sem lúta að velferð og réttindum fólks kalli fram m.a. ómálefnaleg viðbrögð andstæðinganna.

Ég treysti m.a. Vigdísi til að bogna ekki í ESB - málinu. Það geta  því miður hin ólíklegustu hné gert þvert á gefnar yfirlýsingar. Ég vona að sagan með þingflokk  og forystu VG  í ESB málinu endurtaki sig ekki hjá væntanlegum ríkisstjórnarflokkum. Til þess er nú of mikið í húfi. 

„Áhyggjur verði Vigdís ráðherra“