Flokksráð VG fól landsfundi að endurskoða aðildarferlið

Flokksráð VG samþykkti s.l. laugardag að lagt yrði fyrir landsfund að taka afstöðu til þess hvort efnt verði til þjóðaratkvæðis um hvort stefna skuli að aðild að ESB og hvort gera eigi samþykki landsmanna að skilyrði fyrir því að VG standi að frekari viðræðum á nýju kjörtímabili.

 

Samþykkt flokksráðs VG fól þó ekki í sér beina ákvörðun í ESB-málinu heldur var því vísað til landsfundar VG sem haldinn verður 22.-24. febrúar n.k. að taka endanlega ákvörðun.

 

Samþykkt ríkisstjórnarinnar fyrr í þessum mánuði um „að hægja á aðildarferlinu“ með því að stöðva frekari vinnu við mótun samningsafstöðu vegna viðræðnanna við ESB og með því að ákveða að ekki yrði haldin ríkjaráðstefna um málefni Íslands nú á útmánuðum, eins og til stóð, hlaut að vonum misjafna dóma. Flestum þótti samþykktin loðin og ómarkviss, ekki síst eftir að ráðherrar Samfylkingarinnar tóku að hamra á því að samþykktin breytti í raun og veru engu, því að samningaviðræður við ESB um þá kafla sem þegar hefðu verðið opnaðir myndu halda áfram og yrðu því í fullum gangi til vors.

 

Engu að síður var á það bent í pistli hér á Vinstrivaktinni fyrir réttri viku að samþykkt ríkisstjórnarinnar væri stutt skref í rétta átt.  Það sem mestu skipti í samþykktinni væri eftirfarandi lokamálsgrein: „Það er hvors flokks um sig að móta stefnu sína og málflutning þar um og hvað varðar framhald málsins, samanber það sem segir í samstarfsyfirlýsingu flokkanna að þeir virða ólíka grundvallarafstöðu hvors flokks og hafa fullt frelsi til málflutnings og baráttu á þeim grunni.“

 

Með þessum orðum var framhaldi aðildarviðræðna beinlínis vísað nú í lok kjörtímabils til æðstu stofnana hvors flokks fyrir sig til endanlegrar úrlausnar. Eða með öðrum orðum: loksins var sett spurningarmerki við framhald aðildarviðræðna í herbúðum ríkisstjórnarinnar. Það er einmitt í þessu ljósi sem skoða ber samþykkt flokksráðsfundarins. Með henni er endurskoðun aðildarferlisins hafin.  

 

Samþykkt ríkisstjórnarinnar var eins og áður segir stutt skref, en samþykkt flokksráðs VG er tvímælalaust miklu stærra skref í áttina að jákvæðri niðurstöðu, því að í henni er væntanlegur landsfundur VG beinlínis hvattur til að taka afstöðu til þess hvort efnt verði til þjóðaratkvæðis, áður en lengra haldið, og kjósendur verði þar beðnir um að svara því hvort þeir vilji að þjóðin stefni að inngöngu í ESB.

 

Undanfarna daga hefur orðið æ augljósara hve brýnt er að nú verði kaflaskipti í afstöðu VG til aðildarumsóknarinnar. Enn fækkaði í þingflokki VG í seinustu viku með úrsögn Jóns Bjarnasonar. Á fundi flokksráðs VG gerðust svo þau tíðindi að Hjörleifur Guttormsson, einn stofnenda Vinstri grænna, sagði sig úr flokknum. Hjörleifur sagði þar m.a. í kveðjuræðu: „ESB-málið hefur verið undirliggjandi stór meinsemd frá því að þetta skref var stigið að fara í samkrull með Samfylkingunni. Kjarni málsins sem reynt hefur verið að fela er að skrifi stjórnvöld upp á aðildarsamning þá eru menn ábyrgir fyrir þeim samningi.“ Hjörleifur bætti því við að aðildarumsóknin væri „göróttasti kokteill sem blandaður hefur verið um langt skeið, óverjandi, siðlaus og eitraður fyrir flokkinn“.

Jafnframt var upplýst á fundi flokksráðsins að Anna Ólafsdóttir Björnsson, fyrrv. formaður VG á Álftanesi og varaþingmaður fyrir flokkinn í Reykjavíkurkjördæmi norður, hefði einnig sagt skilið við flokkinn. Anna var ekki á fundinum en sagði í viðtali við Mbl:

„Ég sagði mig úr flokknum um daginn. Það er ekkert leyndarmál að ég hef verið ósátt við þessa vegferð í ESB-málum sem flokkurinn leiddist út í . Ég hef lengi verið að vona að það yrði einhver raunveruleg breyting á og að flokkurinn rifi sig út úr því hlutverki sem hann er kominn í, að vera aðeins meðreiðarflokkur hjá öðrum flokki sem er að reyna að stefna landinu hraðbyri í Evrópusambandið. Flestir mínir samherjar í andstöðu við Evrópusambandið hafa verið að tínast úr flokknum. Það hefur bæði kvarnast úr þingflokknum og forystumenn ýmissa félaga hafa verið að fara.“

Ef VG ber gæfu til þess á komandi landsfundi að taka loksins af skarið, vaknar sú von að flokkurinn geti snúið vörn í sókn. Yfirgnæfandi meirihluti landsmanna er andvígur aðild og það mál er því löngu sjálfdautt. Stóra spurningin er hins vegar hvort VG megnar að rífa sig „út úr því hlutverki sem hann er kominn í, að vera aðeins meðreiðarflokkur hjá öðrum flokki sem er að reyna að stefna landinu hraðbyri í Evrópusambandið“ eins og Anna Ól. Björnsson komst svo ágætlega að orði. Flest bendir til þess að kaflaskili verði í þessu máli þegar í vor og Samfylkingin geti ekki böðlast öllu lengur með landsmenn í eftirdragi í átt til inngöngu í ESB, þótt löngu sé orðið ljóst að hvorki er vilji fyrir þeirri vegferð á þingi né meðal meiri hluti þjóðarinnar.

Ragnar Arnalds  

Athugasemdir

[Kolbrún Hilmars, 27.1.2013 kl. 16:12]

Ragnar, stóra spurningin er einmitt sú sem þú nefnir; hvort vilji verði á landsfundi VG að kúvenda í ESB aðildarmálinu.

Er ekki augljóst að flestir, sem enn fylgja flokknum og munu mæta á landsfundinn, muni jafnframt  fylgja ESB stefnu VG-forystunnar og samstarfsflokksins?  

Því má teljast ólíklegt að meirihluti á landsfundi álykti um neitt annað en að styðja forystuna í ESB aðlöguninni. 

[Gunnlaugur I., 27.1.2013 kl. 16:15]

Það má kannski teljast virðingarvert þegar að spakvitrir menn eins og Ragnar Arnalds sem enn tilheyrir flokki Vinstri grænna vilji sýna slíkt langlundargeð og reyna að leiða flokkinn frá villu síns vegar og út úr ógöngum sínum.

Það eru víst ansi fáir orðnir eftir sem líklegir eru til þess.

En sporin hræða. Flokksforystan hefur allt frá sumrinu 2009 marg svikið allt og allar vonir um að forystan ætlaði að gera eitthvað róttækt og raunverulega standa með stefnu og hugssjónum flokksins í ESB málinu. Alar slíkar vonir hafa reynst tálsýn ein.

Forystan er líka búinn að vera svo yfirgengilega sjálflæg og hrokafull í garð alls þess fólks sem vogað hefur sér að gagnrýna þessa ESB vegferð. Það er því ekkert skrýtið að flokkurinn virðist nú hafa misst allt að 70% af fylgi sínu og margir þingmenn og trúnaðarfólk flokksins hefur fallið fyrir borð. En nú korteri í kosningar virðist forystan vera farin að óttast að ESB svikin muni býta þau illa. Reyndar vsegir Samfylkingin og margir í forystu VG grípa það líka á llofti að fylgistapið sé fyrst og fremst samstöðu leysi vþessara villikatta að kenna. En geta alls ekki séð það eða viðurkennt að sá óróleiki og tjón sem að orðið hefur er ekki orsök þessarar stöðu heldur afleiðing langvarandi svika og fláttaskapar flokksforystunnar í ESB málinu.

Þess vegna er ekki við því að búas að þau ætli að gera mikið, eða breyta stefnunni, eða viðurkenna einhver mistök eða biðjast afsökunar á einu né neinu.

Nei nú er bara beitt því sem reyndar hefur marg oft verið beitt áður. Það er sýndarmennsku, töfum og blekkingum.

1. Þessi sýndarmennska um að "hægja" á aðildarferlinu er alveg dæmigerð sýndarmennska "sem engu breytir" eins og forystumenn Samfylkingarinnar sjálfir segja. Aðeins var ákveðið að ekki skildi hefja viðræður á þeim köflum sem ESB sjálft hafði hvort eð er sagt að ekki yrði rætt um fyrr en í fyrsta lagi í lok þessa árs. Áfram er unnið á fullu í öllum öðrum málum. Ekkert er hægt á áróðri Evrópustofu eða skrúfað fyrir það fé sem ESB sáldrar hér á fullu yfir þjóðfélagið til að kaupa sér velvild.

2. Þessi afgreiðsla Flokksráðsins er bara að kaupa sér tíma og gera svo ekki neitt. Enn ein óskiljanleg moðsuðan. Nú gat Flokksráðið allt í einu ekkert tekið á þessu og nú er keyptur meiri tími og sagt að Landsfundur flokksins í lok febrúar muni koma að málinu.

Þar verður þessu ábyggilega velt áfram án nokkurrar afgerandi niðurstöðu. Enn eitt leikritið verður sett á fjalirnar. Langlíklegast er að það verði einhver svona almennt orðuð óskiljanleg moðsuða um að sennilega sé flokkurinn enn eitthvað á móti ESB. Svo veður rúsínan í pylsuendanum það verður skipuð einhver fjölmenn málefnanefnd, sem vinna á "heildstætt" að því að móta enn eina svona "heildstæða " stefnu VG í ESB málunum.

Gott ef að Ragnar Arnalds sjálfur verður ekki settur í þá nefnd, ásamt Árna Þór og fleiri lagatækni krötum sem munu sjá samviskulega um að svæfa allt málið fram yfir kosningar.

[Seiken (IP-tala skráð) 27.1.2013 kl. 18:52]

Ég held að þetta sé búið. Skaðinn er skeður.

Það skársta sem ESB andstæðingar innan VG geta gert úr þessu er að skilja þá eftir í flokknum sem sviku stefnu VG og leyfa þeim að sökkva með skipinu í vor. Menn eins og Jón Bjarna og Hjörleifur geta borið höfuðið hátt, byrjað upp á nýtt annars staðar án þess að vera rúnir trausti. 

[Jóhann Kristinsson, 28.1.2013 kl. 03:45]

Á Landsfundi VG verður samþykkt að ESB ferlið verði sett í þjóðaratkvæði og hvað þýðir það?

Fyrir síðustu kosningar gaf Landsfundur VG út að þeir væru á móti aðild að ESB og eins og landsmenn muna þá var það tóm lýgi. Af hverju ættu landsmenn að trúa þeim núna?

Af hveju ekki að setja ESB í þjóðaratkvæði með kosningunum í vor, VG gætu komið því til leiðar auðveldlega, D, F, og væntanlega VG gætu komið því gegnum þingið. Flokkarnir sem mundu berjast gegn því væru SF, BF og Hreyfingin kanski, þannig að þetta mundi geta gerst.

Sannleikurinn er bara sá VG er að ljúga einu sinni enn, bið kjósendur að trúa ekki einu orði sem kemur frá VG fyrir kosningar.

Kveðja frá Las Vegas

[Helga Kristjánsdóttir, 28.1.2013 kl. 04:40]

Ég verð fúslega við þeirri beiðni og rabba síðan við þær 2 sem ég keyri á kjörstað,sem ekki eru á netinu og ég ,,les fyrir þær upp,, það sem ég fræðist um hér á netinu. Þær bera það svo til annara,svona eins og boðtal.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 28.1.2013 kl. 10:24]

Að slíta aðildarviðræðum, áður en samningur liggur fyrir, er auðvitað algjörlega galin hugmynd, vegna þess að ef fólk hafnar áframhaldi viðræðna, er það að hafna aðild án þess að vita hvað í henni felst.

Líklegt er að ef fólk hafnar aðild sé það vegna ranghugmynda sem stór hluti þjóðarinnar er greinilega haldinn. Að koma á þann hátt í veg fyrir að þjóðin geti samþykkt aðild, þegar ljóst er út á hvað hún gengur, gerist ekki lýðræðisríki, enda hefur engum öðrum þjóðum dottið slíkt í hug. 

Ef Vg er heiðalegur flokkur samþykkir hann að halda aðildarferlinu áfram þangað  til fyrir liggur samningur sem þjóðin kýs um. Það væri óþörf viðurkenning á mistökum að samþykkja nú að slíta viðræðum eða að þjóðin greiði atkvæði um viðræðuslit. Það væri yfirlýsing um að tilvera ríkisstjórnarinnar byggist á misskilningi.

[Vinstrivaktin gegn ESB, 28.1.2013 kl. 10:32]

Það er laukrétt sem fram kemur í athugasemdum hér að ofan að enn er með öllu óljóst hvernig VG mun taka á ESB-málinu nú á næstu mánuðum og eftir kosningar. Þar er ekki á vísan að róa.

Í fyrra voru sextíu ár liðin síðan ég gekk fyrst í stjórnmálaflokk. Ég var þá 14 ára.  Ég þekki það af langri reynslu, eins og margir aðrir, að ekki er á það að treysta að stjórnmálaflokkar standi við yfirlýsingar sínar.

Við eigum öll um tvennt að velja: að starfa utan flokkanna eða innan þeirra og reyna að hafa sem mest áhrif á stefnu þeirra. Ég hef lengstum valið síðara hlutskiptið. Til þess þarf þolinmæði og oft verður maður fyrir vonbrigðum. En ég hef enn ekki gefið upp alla von um að geta orðið að liði innan VG til að leiða flokkinn á rétta braut varðandi aðildarumsóknina. Ég er sem sagt bjartsýnismaður í eðli mínu. Engu að síður virði ég og skil vel að aðrir velja aðrar leiðir til að berjast gegn aðild Íslands að ESB.

Ragnar Arnalds

[Guðbjörg Snót Jónsdóttir (IP-tala skráð) 28.1.2013 kl. 11:05]

Nákvæmlega. Ég hefði líka haldið, að það væri sterkara að vera innan múra en utan, ef á að leiðrétta kúrsinn hjá flokkunum. Ég minnist þess, sem gamall lærifaðir minn í guðfræðinni, sr. Jónas Gíslason, vígslubiskup, sagði við okkur nemendur sína í kirkjusögutíma, þar sem fjallað var um Lúther og baráttu hans. Þá sagði Jónas, að það hefði verið kórvilla hjá páfa að reka Lúther út og reyna að koma honum fyrir kattarnef í stað þess að leyfa honum að vera þar um kyrrt og taka tillit til athugasemda hans og gagnrýni, þegar hann var að reyna að leiðrétta villurnar, sem kaþólska kirkjan gerði á hans tíma, og ræða málin við hann. Jónas benti líka á Sovétríkin því til samanburðar, og sagði það vitlaust af fólki að vera sífellt að flýja yfir Berlínarmúrinn í stað þess að vera um kyrrt heima og berjast þar fyrir þeim breytingum, sem þurftu að verða á kerfinu. Fólk er til lítils gagns í þeim efnum, þegar það er komið langt í burtu af heimaslóðum, enda hefur það löngum sannast, að byltingar byrja innan frá. Þess vegna er nauðsynlegt að vera vakandi og gefast ekki upp, þótt í móti blási, og maður kunni kannske að tala fyrir daufum eyrum til að byrja með. Einhvern tíma rumskar lýðurinn og heyrir boðskapinn seint og um síðir. Þangað til dugir lítið nema þolinmæðin.