Þröngur sjónhringur umræðunnar

Það verður að segjast að ESB-umræðan er þröng, grunn og heimalningsleg. Hún er vissulega oft þröng hjá ESB-andstæðingum, enda er það fólk oft sakað um þjóðlega þröngsýni og einangrunarhyggju - og þjóðernishyggju ef menn vilja kasta skít.

Samt er orðræðan ennþá heimóttarlegri og þrengri hjá ESB-sinnum. Ef við bara tökum hið ESB-sinnaða málgagn Fréttablaðið, mest lesna ritmiðil landsins, þá er það aldeilis furðulega innanlandsmiðað blað. Ef ég renni yfir tölublöð undangenginnar viku sýnist mér erlent fréttaefni í blaðinu vera að jafnaði ein blaðsíða í hverju tölublaði! Það er lítið í blaði sem er 30-90 síður. Nægur er þó áróðurinn fyrir ESB-aðild í blaðinu. Mestur í lesendagreinum (greinar um það efni eru a.m.k. 90% já-megin) auk leiðara, fréttatúlkana með meiru.

Aðalrök aðildarsinna eru ein stutt mantra sem þulin er sífellt aftur og aftur: Í fyrsta lagi sé það „lýðræðislegur réttur" Íslendinga að taka afstöðu til spurningarinnar um inngöngu í ESB. Í öðru lagi verði Íslendingar að fá að vita hvað  „hvað er í pakkanum", vita hverjar undanþágur þeim bjóðist. Auðvitað bætast við gömlu rök ASÍ-forustunnar um lægra matarverð með ESB.-aðild, og fleira smálegt, en mantran er samt kjarninn í áróðrinum.

Það sem VG gerði eftir kosningarnar 2009 var að kaupa þessi lýðræðisrök aðildarsinna, og við þau hefur flokksforustan haldið sig síðan. Þetta er lítilþægt viðhorf. Látum stjórnun sjávarútvegs og landbúnaðar frá Brussel kyrra liggja. Látum kyrrt liggja þó ekki sé spurt hvert hald sé skrifuðum samningi um undanþágur hjá sambandi sem sjálft breytist í risaskrefum á hverju ári - og breytingunum stjórnað ofan frá.

Það sem vantar er umræða um það hversu fýsilegur samfélagslegur valkostur ESB er. Umræða um æ meiri og skrifræðislegri samþjöppun valdsins. Umræða um þá skyldu innan ESB að láta ríkiskassann (almenning) bjarga einkareknum bönkum og fjármálastofnunum. Umræða um bann ESB við Keynesisma og hallafjárlögum (bara þó eftir að bönkum hefur verið bjargað). Umræða um afstöðu Brusselvaldsins (og „Þríeykisins") til samfélagsáhrifa verkalýðshreyfingar. Umræða um boðorðið mikla, frjálst flæði á sameiginlegum markaði, hvernig það leiðir af sér skiptingu í kjarna og jaðar, iðnsvæði og efnahagslegar hjálendur. Umræðu um utanríkisstefnu ESB og helstu ESB-ríkja, tengslin við NATO, nýju stríðin. Og svo framvegis.

Ekkert af þessu er til umræðu hjá Samfylkingunni og aðildarsinnum (t.d. í málgagni þeirra Fréttablaðinu). Ekki hjá stjórnvöldum Íslands. Ekki heldur á vettvangi Vinstri grænna (t.d. á smugan.is) sem telja sig þó andsnúna ESB-aðild. Allt eru þetta þó þættir sem eru úti í dagsljósinu, öllum til skoðunar.  Tilheyrir ekki „pakkanum" heldur hinum 95-100 prósentunum sem við þurfum að aðlaga okkur til að komast inn. Þeir sem þylja möntruna virðast ætlast til að efnisleg umræða eigi að bíða og bíða - þar til samningur við Ísland liggur fyrir og einskorðast þá við samninginn.

Það er ekki að sjá að þetta sé fólk sem kennir sig við „umræðustjórnmál". Miklu líkara því að það sé haldið hastarlegri umræðufælni. /ÞH

Í girðingum

Markmiðið með Evrópusambandinu er girðingavinna. Eitt endalaust djöfulsins basl við girðingar - í öllum veðrum.

Þetta girðingastúss Evrópusambandsins er samt ekki í neinum ættum við nauðsynlegt sýsl við girðingar þar sem halda þarf túnföntum úti eða hrossum í haga, kúm í gerði eða geitum á beit.

Nei, girðingar Evrópusambandsins eru meira í ætt við það víravirki sem auðmenn láta strekkja fyrir sig víða um sveitir til að halda í burtu mönnum og fé, umferð gangandi og ríðandi, þær girðingar sem engum tilgangi þjóna nema þeim einum að einangra og útiloka af því að hugsunin um hið voðalega utanaðkomandi er svo sterk að hún veldur ugg og óöryggi. Þetta eru girðingar græðgi og tortryggni, haturs og óróa, girðingar fordóma og kúgunnar.

Girðingar Evrópusambandsins eru ekki settar upp á milli vina svo Flekka éti ekki nýrækt eða Skjóni vaði ekki yfir rófurnar. Girðingar Evrópusambandsins eru til þess upp settar að Evrópusambandið sjálft geti stjórnað því hvar verði nýrækt og hvar verði rófur. Hvað verði um nýræktina og hver éti rófurnar.

Þetta er rétt að hafa í huga nú þegar líður að kosningum. Það eru nefnilega allt of margir á meðal vor sem hafa áhuga á því að komast í girðingabasl hjá Evrópusambandinu; þröngsýnir afturhaldsseggir sem hafa af því áhyggjur að hægt sé að rækta rófur utan Evrópusambandsins, rófur sem mögulegt væri að éta í Evrópusambandinu - sá möguleiki er þessum kónum ægileg tilhugsun: Vegna þess að hann inniheldur val og í honum býr frelsi en ekki afgirt helsi.

- gb.

Það er verið að fórna unga fólkinu fyrir bankana í ESB

Það hefur lengi verið alvarlegur ljóður á ráði ESB-landanna að velja atvinnuleysi sem sveiflujöfnunartæki í stað annarra úrræða. Um þverbak hefur þó keyrt í kjölfar bankakreppunnar.  Í frétt á mbl.is síðastliðinn mánudag er fjallað um þessa vá.

Evrópa hefur sett mörg hundruð milljarða evra í að bjarga bankakerfi álfunnar, en gæti tapað heilli kynslóð ungs fólks í kjölfarið. Þetta er haft eftir Martin Schulz, forseta Evrópuþingsins, í viðtali við Reuters-fréttastofuna. 

Ræddi hann um atvinnuvandamálið í Evrópu, en um 26 milljónir manna eru án atvinnu í Evrópusambandinu. Þar af er helmingur ungs fólks á Grikklandi, Spáni og hluta Ítalíu og Portúgal. Sagði hann nauðsynlegt að bregðast við þessu og að ef hægt hefði verið að setja 700 milljarða í bankakerfið, þá ætti að vera hægt að setja jafn mikinn pening í að koma kynslóð ungs fólks, sem hefur jafnvel aldrei fengið tækifæri til að vinna, til aðstoðar.

Sagði Schulz að Grikkland, Spánn og Ítalía ættu best menntuðu kynslóð í sögu landanna eftir að foreldrar hefðu fjárfest mikið í menntun barna sinna. Í dag væri staðan aftur á móti sú þegar þau væru á leið á vinnumarkaðinn að samfélagið hefði hreinlega ekki pláss fyrir þau. „Við erum að búa til tapaða kynslóð" segir Schulz.

Þetta eru engin ný tíðindi en að forgangsröðunin skuli vera sú að auka enn á mikinn og djúpstæðan vanda segir allt of mikið um hvers konar öfl ráða ferðinni þegar á reynir. Fyrir allmörgum árum var undirrituð á ráðstefnu í Evrópu þar sem ung og mjög hæf kona var ráðstefnugestum til aðstoðar. Hún hafði menntað sig afskaplega vel líkt og unga fólkið sem vísað er til í fréttinni er enn að gera. En það stakk okkur Íslendingana í hópnum illa að heyra hana blákalt segja okkur að ef til vill yrði þetta eina starfið sem hún fengi um ævina. Slík var framtíðarsýnin, og ekkert hefur batnað, bara versnað.

-ab

Nokkur gullkorn úr ESB-umræðu seinustu daga

Það er enginn raunverulegur áhugi á Íslandi á því að ræða um málefni ESB segir fréttamaðurinn Þorfinnur Ómarsson í viðtali við vefsíðu Evrópuþingsins spurður að því hvenær kunni að koma að því að viðræðurnar um inngöngu Íslands í ESB hefjist að nýju. Það viti enginn. Hann segist ekki reikna með því að íslenski fáninn eigi eftir að blakta fyrir utan Evrópuþingið í nánustu framtíð.

 

Stuðningsmenn inngöngu svartsýnir

 

„Eins og staðan er hér á Íslandi er enginn stuðningsmaður inngöngu í Evrópusambandið bjartsýnn á að til hennar eigi eftir að koma þar sem þingkosningar eru aðeins eftir tólf vikur og aðeins einn stjórnmálaflokkur talar fyrir inngöngu,“ er ennfremur haft eftir Magnúsi Geir Eyjólfssyni, ritstjóra vefritsins Eyjan.is. – mbl.is 25/2/13

 

Upplausn í þingflokki Samfylkingar

 

„Þingflokkur Samfylkingar, sem samkvæmt skoðanakönnunum verður helmingi minni eftir kosningar en hann er í dag, er í uppreisn gegn nýkjörnum formanni. Árni Páll klúðraði því sem nýkjörinn formaður á ætíð að gera; að skila flokknum auknu fylgi.“

„Þegar Árni Páll í ofanálag skaffar ekki atkvæðin er hann strax orðinn persona non grata í þingflokknum. Árni Páll fékk afgerandi kjör til formennsku í Samfylkingunni. Sem segir okkur að flokksfélagar sjá Samfylkinguna ekki sem breiðan og stóran jafnaðarmannaflokk heldur lítinn og sætan endurfæddan Alþýðuflokk með stórum staf en litlu innihaldi. Þannig flokkur yrði varaskeifa fyrir Framsóknarflokkinn í samstarfi við Sjálfstæðisflokk.“ - Páll Vilhjálmsson 9/3/13

 

Himnaríkið í ESB selst illa þessa dagana

 

„Himnaríki selst illa þessa dagana.  Ýmist trúir fólk ekki á það eða vill alls ekki fara þangað.  Alveg sama þótt trúboðarnir séu jarðbundnir og selji ESB í þess stað. Verst hvað það gengur illa að losna við ESB trúboðana af dyramottunni...  - Kolbrún Hilmars, 8/3/13

 

Búnaðarþing í andstöðu við ESB-aðild

 

„Bæði Búnaðarþing og Bændasamtökin vara við aðild að ESB og segja að það sé andstætt hagsmunum Íslendinga. Búnaðarþingið varar ennfremur við innstreymi peninga frá Evrópusambandinu sem ætlað er að hafa áhrif á viðhorf til aðildar.“ „Ljóst er orðið að Ísland verður að undirgangast sáttmála ESB og engar varanlegar undanþágur eru í boði, svokallaðar samningaviðræður eru einungis aðlögun að regluverki ESB,“ segir í ályktun Búnaðarþings.

 

Samfylkingin berst fyrir málstað ríkustu Íslendinganna

 

„Milljón króna fólkið, það eru fjölskyldur með milljón og meira í mánaðartekjur, er ákafast í stuðningi við aðild Íslands að Evrópusambandinu, samkvæmt könnun Capacent. Þetta einkenni ESB-sinna, að vera ríkt og vilja fórna fullveldinu, er margstaðfest í könnunum.

Samfylkingin hefur til þess farið hljótt með þessa staðreynd enda dálítið undarlegar, svo ekki sé meira sagt, að jafnaðarmannaflokkur berjist fyrir hagsmunum þeirra ríkustu. En þar sem almenningur snýr baki við Samfylkingunni í þúsundavís, flokkurinn mælist með 12,8 prósent fylgi, þá er öllu tjaldað til. Karl Th. Birgisson er talsmaður Árna Páls formanns Samfylkingar. Karl gengur beint til verks og spyr með nokkrum þjósti hvers vegna efnafólk í Sjálstæðisflokknum styðji ekki Samfylkinguna.“ - Páll Vilhjálmsson 10/3/13

 

Varanlegar undanþágur ekki í boði

 

„Ekkert ríki hefur hins vegar fengið slíka varanlega undanþágu í sjávarútvegsmálum eins og til að mynda kemur fram í riti Stefáns Más Stefánssonar, lagaprófessors og sérfræðings í Evrópurétti, Landbúnaðarlöggjöf Evrópusambandsins og Evrópska efnahagssvæðisins frá 2011. Einungis hafa verið veittar tímabundnar undanþágur. Hins vegar hefur í ákveðnum tilfellum verið boðið upp á sérlausnir í sjávarútvegsmálum sem fela þó ekki í sér undanþágur frá yfirstjórn Evrópusambandsins heldur einungis breytta stjórnsýslu til þess að koma að ákveðnu marki til móts við aðstæður einstakra ríkja innan ramma regluverks sambandsins.“

„Varanlegar undanþágur frá sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins hafa þannig ekki verið veittar til þessa og forystumenn sambandsins hafa í samræmi við það ítrekað áréttað að slíkt sé ekki í boði af hálfu þess.“ – Hjörtur J. Guðmundsson mbl.is 7/3/13

 

Meirihluti áfram andsnúinn aðild

 

„Ný könnun Capacent Gallup fyrir Samtök iðnaðarins um viðhorf til til aðildar að Evrópusambandinu og aðildarviðræðna gefur til kynna að 58,5% séu andvíg aðild en 25,1% hlynnt. Þessar tölur eru svipaðar og komu fram í sambærilegri könnun sem unnin var árið 2012. Raunar er óveruleg breyting í viðhorfum almennings til aðildar frá árinu 2010.

Þegar spurt var út í viðhorf til aðildarviðræðna kemur í ljós að 43,5% eru andvíg því að stjórnvöld dragi aðildarumsókn að Evrópusambandinu til baka en 44,6% fylgjandi. Munurinn þarna á milli er ekki tölfræðilega marktækur. Loks var spurt hvernig væri líklegast að þú myndir greiða atkvæði ef aðild að Evrópusambandinu yrði borin undir þjóðaratkvæði núna. Þá segjast 70% vera á móti aðild en 30% með.“ – mbl.is  9/3/13

 

Helmingur ungs fólks á Grikklandi, Spáni og hluta Ítalíu og Portúgal án atvinnu

 

„Evrópa hefur sett mörg hundruð milljarða evra í að bjarga bankakerfi álfunnar, en gæti tapað heilli kynslóð ungs fólks í kjölfarið. Þetta er haft eftir Martin Schulz, forseta Evrópuþingsins, í viðtali við Reuters-fréttastofuna. Ræddi hann um atvinnuvandamálið í Evrópu, en um 26 milljónir manna eru án atvinnu í Evrópusambandinu. Þar af er helmingur ungs fólks á Grikklandi, Spáni og hluta Ítalíu og Portúgal. Sagði hann nauðsynlegt að bregðast við þessu og að ef hægt hefði verið að setja 700 milljarða í bankakerfið, þá ætti að vera hægt að setja jafn mikinn pening í að koma kynslóð ungs fólks, sem hefur jafnvel aldrei fengið tækifæri til að vinna, til aðstoðar.“ – mbl.is 11/3/13

 

Ekkert er nýtt undir sólinni

 

„Fyrir 160 árum vildu danskir innlima Ísland í konungsríkið. Íslendingar skyldu fá sex fulltrúa á danska þingið. Jón Sigurðsson og félagar mótmæltu allir. Það var eitt fyrsta skrefið til fullveldis Íslands. Um síðustu aldamót hóf Halldór áróður fyrir því að Ísland gengi í ESB og Valgerður tók við. Þau vildu komast að borðinu og taka þátt í ákvörðunum fyrir Evrópu sameinaða í eitt ríki. Eflaust hefðu þau fengið eitthvert kikk við að greiða atkvæði í Brussel um ýmis mál, en ekki ráðið neinu um eigin mál með fimm atkvæði af 500 við ESB-borðið. Hver skyldu lífsskilyrðin vera í dag, ef við hefðum haft sex fulltrúa á danska þinginu sl. 160 ár?“ – Sigurður Oddsson Mbl.  11/3/13

Regnboginn = Sannir villikettir og ESB andstæðingar !

Nú um helgina var tilkynnt um nýtt stjórnmálaafl, Regnbogann sem starfa munu með fólkinu í kjördæmunum og bjóða fram sjálfsstæða lista fólks í öllum kjördæmum við næstu þingkosningar, hópa sem saman mynda síðan kosningabandalagið Regnbogann, grasrótar samtök ESB andstæðinga og sannra og sjálfsstæðra villikatta.

Samkvæmt því sem að fram hefur komið verður hér ekki um eiginlegan stjórnmálaflokk að ræða því að kjördæmaframboð Regnbogans verða sjálfsstæð en sameiginlega beita sér gegn alræði flokksræðisins og fyrir þjóðfrelsi og sjálfbærni. Þetta nýja vinstri sinnaða og þjóðlega stjórnmálaafl mun berjast fyrir því að verja og efla sjálfsstæði og fullveldi þjóðarinnar og talar alveg skýrt og enga tæpitungu gegn ESB aðild og ætlar af alefli að beita sér fyrir því að stöðva tafarlaust það feigðarflan sundrungar og óeiningar sem þetta ólýðræðislega og þvingaða ESB aðlögunarferli hefur kallað yfir þjóðina.

Þarna verður ekki boðið upp á neina hálfvelgju eða undanslátt eins og einhverjar svona  "til dæmis eitt ár" blekkingar lausnir. Fólk sem styðja mun Regnbogann á að geta treyst því að slík grundvallar mál verði í heiðri höfð og verði ekki undir neinum kringum stæðum fórnað á altari flokksræðis eða hrossakaupa stundarhagsmuna og valdagræðgi.

Að þessum framboðum fólks gegn ESB aðild stendur hugssjóna og baráttu fólk víðs vegar að úr þjóðfélaginu. Fólk sem ekki beigir sig undir flokksræðisklíkur og hefðbundin hrossakaup og valdastjórnmál. Fólk sem finnur sér ekki lengur farveg í fjórflokka kerfinu og heldur alls ekki hjá þeim nýju "populista" flokkum sem fram hafa komið og flestir hver eru með óljósa stefnu og ætla sér leynt eða ljóst að stefna á áframhaldandi ESB aðlögun með einum eða öðrum hætti. Framboð Regnbogans hefur á að skipa öflugri framvarðarsveit fólks með mikla reynslu af stjórnmálasviðinu, fólk sem áður hefur tekið þátt í opinberu starfi og verið treyst til æðstu áhrifa í iðandi ólgu stjórnmálanna.   

Þanng standa að baki framboðinu fjórir núverandi eða fyrrverandi þingmenn úr þremur stjórnmálaflokkum. Það eru þau Bjarni Harðarson sem sat á þingi fyrir Framsóknarflokkinn, Jón Bjarnason fyrrverandi ráðherra og þingmaður VG og Atli Gíslason núverandi þingmaður sem áður sat á þingi fyrir VG og svo baráttu konan Anna Ólafsdóttir Björnsson sem sat á þingi fyrir Kvennalistann.

En einnig standa að framboði þessu kraftmikið fólk sem staðið hefur framarlega í sveitarstjórnarmálum og í forsvari fyrir svæðafélög stjórnmálanna víðs vegar um land, einkum úr röðum VG. En á framboðslistum Regnbogans verður líka nýtt og frambærilegt fólk með ferskar skoðanir. Að hluta til má samt eflaust segja að hér sé í grunninn um klofningsframboð úr VG að ræða, en framboðið mun samt að ýmsu leyti líka höfða til vegalauss fólks og sannra sjálfsstæðra villikatta. Þannig getur framboðið höfðað til breiðari hóps fólks og vegna óvenjulegra aðstæðna munu hin þjóðlegu gildi og sameiginleg markmið vega þyngra við að halda þjóðinni frá ESB herleiðingu.

Margir hafa nú endanlega sagt skilið við VG eftir þau djúpstæðu og langvarandi svik í ESB málinu sem flokksforystan þar hefur staðið fyrir allt líðandi kjörtímabil og staðfesti síðan enn frekar með dæmalausri samþykkt sinni á síðasta Landsfundi um áframhaldandi svik og áframhaldandi ESB aðildarviðræður í "til dæmis eitt ár" að kosningum loknum. Þau hafa sjálf grafið sína eigin gröf. Því er spáð hér að þetta nýja framboð vinstri sinnaðra fullveldissinna fái víðtækan stuðning og nái góðu flugi og tryggi sönnum fullveldsisinnum verðugan sess á Alþingi íslendinga. 

Vinstri vaktin gegn ESB hefur hingað til talað einum rómi í andstöðunni gegn ESB en ekki er víst að í þessu máli sé svo og verður þá svo að vera.    /GI

Eftirmæli ríkisstjórnar

Ívar Jónsson prófessor skrifar athyglisverð eftirmæli um sitjandi ríkisstjórn í Morgunblaðið fyrir helgi. Þar rekur hann hvernig VG toppaði jafnvel Don Quixote þegar hann sneri frá sínum helstu markmiðum og barðist fyrir Alþjóðagjaldeyrissjóðinn gegn íslenskri alþýðu. Vinstri vaktin birtir hér grein Ívars sem heitir Sálumessa félagshyggjunnar.:

Síðustu fjögur ár, stjórnartíð hinnar »hreinu vinstristjórnar«, hafa verið samfelld röð afhjúpana á blekkingum og goðsögnum. Stjórnarárin hafa fært okkur sönnun þess hversu veruleikafirrt hugmyndin um sameiningu vinstriaflanna í pólitiíkinni er orðin og hversu veruleikafirrt þau öfl eru orðin sem fremst standa í stafni á draugagaleiðu VG og Samfylkingar.

Sósíalískar rætur

Íslenskri félagshyggju var í byrjun haldið á lofti af Alþýðuflokknum og Kommúnistaflokknum og síðan Sósíalistaflokknum sem börðust fyrir afnámi kapítalisma á Íslandi. Þessir flokkar vildu þjóðnýta atvinnulífið að stórum hluta og afnema arðrán eignastéttanna á vinnandi alþýðu. Atvinna fyrir alla, tekjujöfnuður og öflugt velferðarkerfi voru aðalbaráttumálin (sjá nánar á www.felagshyggja.net).

Eftir seinni heimsstyrjöldina lagði Alþýðuflokkurinn áherslu á þróun blandaðs hagkerfis í anda frjálshyggjumannsins J.M. Keynes, en hélt þó áfram á lofti þjóðnýtingarkröfunni. Helstu atvinnutækin og bankar skyldu færðir í hendur ríkis og sveitarfélaga. Alþýðubandalagið, arftaki Sósíalistaflokksins, hélt þjóðnýtingarkröfunni einnig á lofti og sama gerðu róttækir framsóknarmenn, sem á 7. áratugnum voru fremstir þeirra sem börðust fyrir valddreifingu, beinu lýðræði og samvinnuhreyfingu. Úr herbúðum Möðruvallahreyfingar framsóknarmanna komu hugmyndirnar um sameiningu vinstrimanna í eina öfluga hreyfingu.

Vinstridraumar

Draumurinn um sameiningu vinstriflokkanna fór fyrir alvöru að taka á sig mynd á 8. og 9. áratugnum þegar ýmsir smáflokkar vinstrimanna og jafnaðarmanna, eins og þeir kölluðu sig, voru stofnaðir og tóku þátt í alþingiskosningum. Alþýðuflokkurinn og Alþýðubandalagið hlýddu ekki kallinu og það var ekki fyrr en undir lok síðustu aldar sem þessir tveir flokkar voru lagðir niður og meðlimir þeirra gerðu misheppnaða tilraun til sameiningar vinstrimanna, ásamt kvennalistakonum: niðurstaðan var eins og við mátti búast tveir flokkar; VG og Samfylkingin.

Sjálfsafneitun

Um aldamótin síðustu var margt breytt frá 8. áratug síðustu aldar þegar flokkarnir sem kölluðu sig félagshyggjuflokka börðust gegn arðráni og kröfðust kinnroðalaust þjóðnýtingar helstu atvinnutækja og banka og barist var fyrir valddreifingu, fjórðungsþingum og samvinnurekstri. Samfylkingin umhverfðist á fáum árum í nýfrjálshyggjuflokk sem barist hefur streitulaust fyrir naívri markaðshyggju, alþjóðavæðingu og inngöngu í Evrópusambandið. VG voru óþreytandi í baráttu sinni gegn nýfrjálshyggju og Alþjóðagjaldeyrissjóðnum (AGS), en aðgerðir VG í núverandi ríkisstjórn sýndu og sönnuðu að flokkurinn var jafnvel Don Quixote fremri í orustum sínum gegn vindmyllum. Flokkurinn varð harðasti málaliði AGS, Icesave-aflanna og erlendra hrægammasjóða á ögurstundu íslenskrar alþýðu.

Það er auðvitað grátbroslegt að fylgjast með því hvernig fráfarandi formenn þessara tveggja flokka lifa í veruleikafirrtum draumnum um sameiningu vinstrimanna og goðsögn um mátt »vinstristjórnar« þegar annar flokkanna er harðasti markaðshyggjuflokkurinn í landinu og hinn telur sig vera fyrirmynd í innleiðingu nýfrjálshyggjustefnu AGS á alþjóðavísu. Það er auðvitað engin tilviljun að ríkisstjórnin varði ekki íslenska velferðarkerfið og reisti aldrei skjaldborg heimilanna.

Útfararstjóri eigin jarðsetningar

Tímabils núverandi ríkisstjórnar verður minnst sem kveðjustundar félagshyggjunnar líkt og ærandi sálumessu frelsandi hugmyndafræði. Þegar á reyndi barðist hún ekki fyrir hefðbundnum grundvallarmarkmiðum vinstrimanna og vörn velferðarkerfisins enda standa að baki henni flokkar sem snúið hafa baki við þessum markmiðum og berjast í dag aðeins fyrir tvö markmið: náttúruvernd og inngöngu í Evrópusambandið. Flokkarnir sneru baki við þjóðinni á ögurstundu og uppskera sögulegt fylgishrun og afneitun þjóðarinnar. Ríkisstjórnin hefur í raun verið útfararstjóri eigin jarðsetningar.

Evruríkin eru berskjölduð gagnvart hagsveiflum, segir einn fremsti hagfræðingur Evrópu

Evran hefur aukið sveiflur í hverju evruríki fyrir sig vegna þess að þjóðríkin misstu stjórntæki sín til  sveiflujöfnunar án þess að nokkur sambærileg stjórntæki kæmi í staðinn. Hann varar Íslendinga við því að taka upp evrur vegna þess að hagsveiflur í hagkerfi okkar séu aðrar en á evrusvæðinu.

 

Paul De Grauwe er prófessor í alþjóðahagfræði við London School of Economics og talinn einn allra fremsti sérfræðingur í Evrópu um gjaldmiðlasvæði. Aðvörunarorð hans til Íslendinga koma ekki á óvart og eru i fullu samræmi við það sem margoft hefur verið bent á hér á Vinstrivaktinni. Eftirfarandi er byggt á viðtölum við De Grauwe sem birtust í Viðskiptablaðinu svo og í Morgunblaðinu í gær:

 

,,Evran var frá upphafi líkt og hús án þaks,“ segir De Grauwe. „Til að laga galla kerfisins verður að taka upp mun nánara pólitískt samband aðildarríkjanna, en það er afar lítill og jafnvel enginn vilji til þess. Er líklegt að Frakkar eða Þjóðverjar vilji gefa upp fjárlagavaldið til Brussel? Mér þykir það ólíklegt.“

 

Hann segir því að líklega muni næstu ár einkennast af hverju áfallinu á fætur öðru og plástralausnum sem ekki dugi í langan tíma í senn. „Það getur ekki dugað til eilífðar,“ bætir hann við.  Í samtali við Morgunblaðið segir De Grauwe „að þrátt fyrir að evrulöndin hafi sameiginlega mynt séu hagsveiflur þeirra ekki eins. Og hin sameiginlega mynt hafi leitt til þess að hagsveiflurnar hafi magnast. Þegar Spánn var í uppsveiflu var efnahagslíf Þýskalands í lægð. Þar sem vaxtastigið tók ekki mið af aðstæðum á Spáni var mikið um lántökur, enda vextir lágir, og á sama tíma stækkaði fasteignabólan. Vaxtastigið ýkti uppsveifluna. Það þurftu því að vera til staðar tól og tæki til að halda aftur af lántöku við þessar aðstæður, til að mynda væri gerð krafa um aukið eigið fé í lánum, svo fólk tæki minna af lánum, eða hækka bindiskylduna, svo dæmi sé tekið.“

 

Blaðamaður Mbl. spyr De Grauwe: „Hvernig væri hér umhorfs ef Ísland hefði haft evruna?

 

»Ég held að þá hefði verið erfiðara fyrir Ísland að takast á við efnahagskreppuna. Kreppan hefði verið dýpri, meira atvinnuleysi og lítil von um umskipti á næstunni. Íslenska krónan hefur lækkað mikið í verði og það hefur verið lykillinn að því að blása lífi í efnahaginn.«

 

- Þú ráðleggur Íslendingum að hafa varann á varðandi inngöngu í Evrópusambandið. Af hverju?

 

»Hagkerfið ykkar er sérstakt, hagsveiflur eru aðrar en á evruvæðinu. Oft og tíðum er peningamálastefnan frá Brussel ekki rétt fyrir ykkur. Ég mæli með því að þið bíðið þar til óvissan í Evrópusambandinu verður minni. Ég myndi sannarlega ekki taka upp evruna núna.«“

Meirihluti áfram andsnúinn aðild