Gunnar Bragi leggur niður samráðsnefnd Össurar um aðildarumsókn

Nýr utanríkisráðherra, Gunnar Bragi Sveinsson fer ekki dult með að hann sé algerlega andvígur inngöngu Íslendinga í ESB. Hann segir hreint út að það sem í boði sé fyrir Íslendinga af hálfu ESB sé einfaldlega regluverk ESB upp á nokkur þúsund blaðsíður.

 

Nýr utanríkisráðherra vinnur nú markvisst að því að stöðva aðildarferlið sem fyrri stjórn setti af stað fyrir fjórum árum. Í gær var fundur haldinn í 25 manna samráðsnefnd um aðildarferlið sem Össur Skarphéðinsson setti á fót, en sá sem þessar línur ritar átti sæti í nefndinni tilnefndur af Heimssýn.

 

Á fundinum gerði Gunnar Bragi Sveinsson, utanríkisráðherra, grein fyrir stöðu málsins og minnti á að í aðildarviðræðunum við ESB hefði nær eingöngu tekist að afgreiða auðveldustu kafla fyrirhugaðs aðildarsamnings, en þeir kaflar væru einmitt jafnframt hluti af EES-samningnum. Erfiðustu kaflarnir hefðu hins vegar verið skildir eftir. Ljóst væri að langt yrði í land að sjávarútvegskaflinn kæmist á hreint. Þar hefði makrílmálið að sjálfsögðu haft sín áhrif en þó ekki síður sá vandræðagangur sem verið hefði innan ESB um stefnumótun á því sviði.

 

Gunnar Bragi sagði það ekkert leyndarmál að sjálfur væri hann „algerlega andvígur inngöngu Íslands í ESB“. Þegar hann var svo spurður hvort ekki væri rétt að kanna betur hvað væri í boði fyrir Íslendinga af hálfu ESB svaraði hann því til að það væri einfaldlega regluverk ESB upp á nokkur þúsund blaðsíður.

 

Gunnar Bragi sagði jafnframt að mjög mikið hefði gerst innan ESB undanfarin áratug. Miklar deilur væru uppi um framtíð ESB; sumir vildu breyta því í sambandsríki en aðrir ekki. Hann minnti á óvissu um framtíð Breta innan ESB og eins hitt að Svíar hefðu hafnað því í þjóðaratkvæði að taka upp evru. Þar við bættust svo vandræðin á evrusvæðinu.

 

Utanríkisráðherrann tók það sérstaklega fram að í stjórnarsáttmálanum stæði EKKI að fram ætti að fara þjóðaratkvæði um hugsanlegt áframhald aðildarviðræðna heldur hitt að ríkisstjórnin gerði hlé á viðræðum. Engir frekari fundir yrðu milli íslenskra embættismanna og fulltrúa ESB meðan svo stæði. Viðræður yrðu síðan ekki teknar upp að nýju nema því aðeins að það yrði samþykkt í þjóðaratkvæði. Hann hnykkti svo á þessu með því að bæta því við að „það væru einhverjir aðrir sem sett hefðu þann bolta á loft að bráðlega yrði haldin þjóðaratkvæðagreiðsla um það hvort viðræðum skyldi haldið áfram“.

 

Ekkert lægi fyrir um hvenær hugsanlegt þjóðaratkvæði færi fram né um hvað spurt yrði. Til greina kæmi að spyrja kjósendur einfaldlega hvort þeir vilji að Ísland gangi í ESB, já eða nei. Ekki hefði heldur verið tekin ákvörðun um hvort lögð yrði fram þingsályktunartillaga á Alþingi um afturköllun aðildarumsóknar.

 

Svo sem vænta mátti, ef haft er í huga hvernig til samráðsnefndarinnar var stofnað, voru skiptar skoðanir á fundinum um þá stefnu í ESB-málinu sem ný ríkisstjórn hefur markað. Að sjálfsögðu er eðlilegast að ríkisstjórnin gangi hreint til verks og Alþingi afturkalli umsóknina. Augljóst er þó að aðildarumsóknin er dauð hvort sem formleg útför fer nú fram eða ekki. Þjóðaratkvæði er af hinu góða, en þó því aðeins að spurningin sé hrein og bein en ekki loðin og leiðandi, eins og t.d. um það hvort „halda eigi viðræðum áfram“ eða hvort „ljúka eigi viðræðum“. Villandi og óljósar spurningar veita enga leiðsögn um vilja þjóðarinnar. En svo er að sjá af stefnuskrá nýrrar stjórnar að spurningin um þjóðaratkvæði verði þá fyrst á dagskrá ef aftur myndast þingmeirihluti hér á landi fyrir því að gerður sé samningur við aðildarríki ESB um inngöngu.

 

Hitt er mikill misskilningur að ályktanir Alþingis um afturköllun eða þjóðaratkvæðagreiðsla um málið slái botn í það í eitt skipti fyrir öll. Norðmenn höfðu ekki fyrr hafnað aðild árið 1972 en áróður hófst á nýjan leik fyrir aðild. Árið 1994 voru svo Norðmenn látnir kjósa í annað sinn um hugsanlega aðild. Og enn höfnuðu þeir. En norskir ESB-sinnar gáfust þó hreint ekki upp. Það er ekki fyrr en nú á seinustu árum að mjög er farið að draga af þeim, og ESB-aðild er því tæpast lengur á dagskrá í norskum stjórnmálum. En hér á landi er bersýnilega langt í land að þeim átökum sé lokið. - RA

Athugasemdir

[Elle_, 22.6.2013 kl. 11:29]

Já, það voru nefnilega Brusselfararnir sjálfir sem settu þjóðaratkvæðisboltann á loft.  Og kölluðu hann loforð.  Loforð sem hafi verið svikið strax 28. apríl.  Ómarktækir bræður og systur Össurar segja bara eitthvað út í loftið sem hentar þeirra löngunum og trú.

[Valdimar Samúelsson, 23.6.2013 kl. 15:57]

Gunnar Bragi er maður ársins. Það ery á annað hundrað starfsmanna í utanríkisráðuneytinu og það verður að fækka þeim niður í normal tölu en hin ráðuneytin eru með frá 10 upp í 30 manns. Kannski var þessi beiðni Össurar um þjóðarkosnngar ekki út í loftið. Kannski var hann tilbúinn með hóp ýmsra þegna til að kjósa með ESB.  Góð grein RA.

[Austmann,félagasamtök, 23.6.2013 kl. 20:47]

"... en hin ráðuneytin eru með frá 10 upp í 30 manns"

Það er ekki alls kostar rétt. Velferðarráðuneytið er með 98 starfsmenn að tveimur ráðherrum meðtöldum. Hvað gerir allt þetta fólk? (Sjá þessa færslu)

Í Utanríkisráðuneytinu er brýnt að bretta upp ermarnar og fækka starfsmönnum niður í max. 20 starfsmenn. Bezt væri að byrja á því að reka alla þá sem höfðu tengsl við ESB-umsóknina. Síðan þá sendiherra sem ekki hafa nein lönd til að vera sendiherra í (bitlingajobb).

Æskilegast væri að fela undirrituðum að standa fyrir niðurskurðinum, því að ég hef engin pólítísk sambönd og þekki engan opinberan starfsmann persónulega. Og þar eð ég hef óbeit á embættismönnum, þá yrði ég alveg hlutlaus.

Auk þess þarf að fækka stórlega flugferðunum starfsmanna ráðuneytisins til útlanda, loka nokkrum sendiráðum og leggja niður þau þróunarverkefni sem ekki hafa gert gagn.