Makríldeilan er sýnikennsla ESB í ráðríki og yfirgangi

Það er fátítt í samskiptum ríkja að reynt sé með hótunum um ofbeldi að stjórna veiðum sjálfstæðs ríkis í eigin lögsögu. Þetta getur ESB leyft sér að gera gagnvart aðildarríkjum sínum, sem auðvitað teljast ekki til sjálfstæðra ríkja, en það gengur ekki upp lagalega séð gagnvart Íslendingum og öðrum þjóðum utan ESB.

 

Stöðugt berast fréttir af vangaveltum forystumanna ESB í Brussel um fyrirhugaðar aðgerðir gegn Íslendingum vegna makríldeilunnar. Hótanir þeirra um viðskipta- og hafnbann eru ágæt sýnikennsla fyrir okkur Íslendinga um þann yfirgang og ráðríki sem byði okkar ef við álpumst inn í ESB og afsöluðum með því yfirráðum okkar yfir fiskveiðum í eigin lögsögu.

 

Það er ekkert athugavert við það að ESB-ríkin og Noregur óski eftir samningum við okkur um veiðar á makríl í Norður Atlantshafi, enda rökrétt og skynsamlegt að strandríkin komi sér saman um heildarkvóta. En eftir að ESB ásamt Noregi úthlutuðu sjálfum sér 90% af heildarveiðinni áttu Færeyingar og Íslendingar ekki annarra kosta völ en að ákveða líka einhliða sinn hlut.

 

Í tíð fyrrverandi sjávarútvegsráðherra, Steingríms Sigfússonar, var ákveðið að draga úr veiði Íslendinga um 10% í því skyni að stuðla að því að samkomulag gæti tekist. En því útspili fyrir hönd okkar Íslendinga hefur ESB ekki svarað á annan hátt en þann að hóta okkur öllu illu.

 

Það er því ekki annað að gera fyrir íslensk stjórnvöld en að bíða átekta og láta þessar hótanir sem vind um eyru þjóta, enda er sannleikurinn sá að það mun reynast afar torvelt fyrir ESB að beita Íslendinga refsiaðgerðum, enda um kolólöglegt athæfi að ræða.

 

Forseti vor, Ólafur Ragnar, mætti vekja athygli þýskra ráðamanna á flumbrugangi kommissaranna í Brussel í makríldeilunni og lauma því jafnframt að þeim, ef þeir hafa ekki áttað sig á því, að óvíða í heiminum er um jafnmikla óstjórn og ofveiði að ræða og einmitt á svæðinu sem þeir sjálfir kalla af smekkvísi sinni „Evrópuhafið“. ESB er ekki Evrópa, langt því frá, og utan hins sameiginlega fiskveiðisvæðis hefur ESB engan lagalegan rétt og enga heimild til að gefa ríkjum utan ESB fyrirskipanir um veiðimagn eða hóta refsiaðgerðum sem ESB á engan rétt til að beita. - RA

Samstarf óháð afstöðunni til ESB

Frá henni Aþenu þar sem allir hafa bein að naga

Bloggari dagsins var svo lánsamur að komast til hinnar fögru Aþenu í nokkra daga nú í vor. Þar í heitri sól sat ég og kom mér ekki til þess að venja mig af kaffidrykkkju þó ekki væri nú á hitann bætandi. Bollinn kostaði frá tveimur og upp fimm evrur eða 300 til 800 krónur íslenskar. Um tíma var ég farinn að skima eftir hvort ég ekki sæi þarna þægilegt lókal sem hægt væri að flytja í með það kaffihús sem ég nú rek á Selfossi,- þó ekki væri nema útibú. En var svo afhuga því þegar leið á daginn og hitinn í loftinu farinn að verka á mig sem refsinorn en ekki guðsgjöf.

En eftir Grikklandsferð þessa er ég oftar en ekki spurður að því hér heima hvort ástandið þarna sé ekki ægilegt, hvort þarna sé ekki voðaleg fátækt og neyð. Ég er auðvitað ekki réttur maður til að leggja mat á það eftir viku dvöl í höfuðborginni og hefi þar að auki nokkuð annarlega mælikvarða við að styðjast. Þau lönd sem ég hef helst sótt heim á undanförnum árum eru í Suður Ameríku, Afríku og Asíu og það er ekkert í Grikklandi sem minnir á þá raunverulegu sáru fátækt sem blasir við á hverju götuhorni í Perú, Pakistan og henni Abyssiníu.

Í úthverfum og svefnbæjum nærri höfuðborginni Aþenu getur vissulega að líta auð hús, draslaragang og brotna drauma þar sem fínni íbúðablokk hefur verið breytt í partasölu og húsgarði í ruslahaug. Gluggahlerar eru yfir vertshúsum sem fyrir fáum misserum voru byggð upp en allt er þetta lítið meira en sjá má hér heima. Atvinnuleysið sem rís nú hæstu hæðum sést ekki á götuhornum og matargjafir líkar þeim sem tíðkast í Reykjavík eru hvorki þar né hér fyrir augum ferðamanna.

Um daginn þegar ég var að nöldra yfir alþjóðakapítalismanum og áhrifum hans á Miðjarðarhafslöndin sendi einn vina minna, Egill Helgason, mér svohljóðandi línu á fésbókarvegg:

Einhvern veginn held ég að frjálshyggjukapítalsmi ESB hafi ekki verið vandamálið í Grikklandi. Tala þar af nokkurri reynslu. Allt styrktarféð sem dælt hefur verið inn í Grikkland frá ESB telst tæplega vera frjálshyggja. Ég mun til dæmis næstu vikurnar dvelja í húsi á grískri eyju sem er byggt fyrir fé frá ESB, til að efla hlut kvenna á jaðarsvæðum.

Við Egill sjáum það líkt að á Grikklandi ríkir ekki hin sárasta hungursneyð en um frjálshyggjukapítalismann verð ég að vera honum ósammála. Það er einmitt maskína kapítalismans sem er á góðri leið með að rústa Grikklandi en sá hernaður er framkvæmdur með eins litlum sársauka fyrir fórnarlambið og hugsast getur. Þannig gengur kapítalsimanum betur að vinna sitt verk. Allskonar sjóðir og átaksverkefni ESB byggja samhliða upp mismerkileg setur sem sum eru til að efla hlut kvenna á jaðarsvæðum en önnur til rannsókna á tannheilsu gamalmenna í Jóníska hafinu. Þessi vænu styrktarverkefni eru rækilega prýdd merki ESB og frá því batteríi kemur allt gott sem gerist enda aðrir vanmegnugir.

Kaffivertinn minn í Aþenu varpaði á þetta allt saman ljósi sem hefur verið mér til hugrenninga síðan. Við vorum að tala um atvinnuleysið og allan þann fjölda Grikkja sem býr við óöryggi í heilsugæslu og félagslegri þjónustu.

En það hafa allir að éta og mamma Merkel sér um okkur. Allavega á meðan þeir þýsku eru að kaupa hér allt upp og draga til sín allt það besta. Hvað verður svo vitum við ekki.

Þessi þýðing á orðum míns gríska starfsbróður er reyndar ögn frjálsleg þar sem hann talaði til skiptis um Þýsku mömmu og Angelu Merkel með blandi af fyrirlitningu og aðdáun.

Í einhverjum undarlegheitum og kannski bara af sólsting varð mér næst hugsað til Bíldudals. Þar er ekki að sjá neina neyð umfram það sem sjá má í öðrum plássum á Íslandi. Líkt og á Selfossi og Aþenu aka menn þar um á bílum og sleikja ís í sólinni.

Í eina tíð var Bíldudalur stjarna í menningar- og atvinnulífi landsmanna, sól sem horft var til og þaðan komu afburðamenn. Nú er Vestfjarðakjálkinn allur svæði sem við efumst stundum um að lifi út öldina vegna þess hvernig fólki fækkar þar ár frá ári. Og samt er þar engin sérstök neyð hjá þeim sem þar búa. Hagkerfið er bara þannig samsett að allt sogast suður að einni miðju sem er við útnes í sunnanverðum Faxaflóa. Verðmætin verða til í plássum eins og Vestmannaeyjum, Þórshöfn og Bíldudal en gróðinn lendir allur fyrir sunnan. Þetta veit hvert mannsbarn og örfáir byggðastyrkir breyta þar engu um.

Í eina tíð var Aþena háborg Evrópu en nú er hún útkjálki. Með því að gangast evrunni á hönd hafa ríki Miðjarðarhafsins gert sig enn frekar að útkjálkum fyrir norðlæg mýrarlönd Barbara sem tekið hafa mulningsvél frjálshyggjunnar í sína þjónustu. En eins og hjá góðum doktorum er reynt að láta viðfangið ekki þjást og þessvegna eru byggð femínísk hús á eyju og þýska mamma sér um að allir hafi bein að naga í sólinni.

-b.

Logn?

Nú er logn á Evrópumiðunum hér heima. Varhugavert logn. Kannski svikalogn?

Ríkisstjórnin - í það minnsta utanríkisráðherra - virðist hafa bein í nefinu til að standa gegn aðildarsinnum en það er rétt að hafa í huga að fullveldisbarátta er eilífðarbarátta og því rétt að banka í barómetið og gá til veðurs dag hvern.

Enn hefur ríkisstjórnin ekki haft dug í sér til að skálka aftur hurðirnar á Evrópustofu, grímulausu batteríi áróðurs ESB hér á landi og í raun einhverri freklegustu íhlutun í íslensk innanríkismál á lýðveldistímanum! Þar ber stjórnarflokkunum að bretta upp ermar og láta verkin tala - Evrópustofa er þvílík lýðræðisskekkja að við hana verður ekki unað!

Það er logn í augnablikinu (fyrir utan auðvitað eilífa stormbeljandann í Evrópu) og það er sumar, það sumarveður hér á landinu bláa. Júlímánuður er rétt handan við veðurspá næstu viku, við skulum muna hann júlí 2009.

- gb.

ESB og hið stóra samhengi

Auðmagnið hefur innbyggða tilhneigingu til að hlaðast upp. Kapítalískar efnahagseiningar éta hver aðra og þenjast út. Kapítalisminn á 21. öld er þess vegna heimur einokunar, risaauðhringa og fjármálafáveldis sem mergsýgur alþýðu og þjóðir um heim allan. Arðránið er hnattrænt, frá jaðarsvæðum til kjarnsvæða. Jaðarsvæðin eru efnahagslega vanþróaðri og lúta oftar en ekki yfirráðum landa úr kjarnanum. Hnötturinn okkar er nú heimur heimsvaldasinnaðra auðvaldsblokka sem takast á sín á milli um yfirráð svæða og markaði.

Þróun ESB endurspeglar þróun kapítalismans. ESB er ein af auðvaldsblokkunum stóru, og með bandalagi þess við Bandaríkin verður svo til miklu stærri valdablokk - Vesturblokkin/NATO-blokkin - sem ræður mestu í heimsmálum nú um stundir og beitir auk þess óspart hernaðarstefnu fyrir hagsmuni sína.

Samrunaferlið í ESB er knúið áfram af gróðasókn stórauðvalds sem ætlar sér að keppa við hina risana - eins og Bandaríkin og Kína. Auðhringar ESB stunda arðrán á þjóðum heims auk þess sem ESB skiptist sjálft í kjarna og jaðar, sem birtist m.a. í því hvernig fjármálavald kjarnalandanna sýgur þróttinn úr jaðarsvæðum Evrópu.

ESB er sem sagt ekkert einstætt, heldur aðeins ein blokkin í efnahagskerfi sem oft er kennt við „hnattvæðingu auðhringanna". Kapítalisminn er orðinn að risavöxnu afætukerfi, skaðlegu og hættulegu bæði mannkyninu og jörðinni.

ÞESSAR AÐSTÆÐUR gera baráttuna fyrir fullveldi og þjóðlegum sjálfsákvörðunarrétti svo brýna. Sú barátta horfir til frelsis og framfara en er í andstöðu við ríkjandi þróun hins hnattvædda kapítalisma. Þeir sem styðja hnattvæðingu auðhringanna stimpla gjarnan þessa þjóðvarnarbaráttu sem „þjóðernisafturhald". Taka verður fram að þessi þjóðvarnarbarátta felur EKKI í sér þá afstöðu að ein þjóð sé merkilegri en önnur.

ÞESSAR AÐSTÆÐUR gera það ekki síður brýnt að vinna að samstöðu alþýðu þvert á landamæri. Verkalýðhreyfingin þarf enn frekar en áður að ala með sér alþjóðahyggju byggða á stéttarsamstöðu. Liður í því er að tryggja að erlent vinnuafl búi við sömu kjör og innlent.

ÞESSAR AÐSTÆÐUR kalla ennfremur á þrotlausa baráttu gegn hernaðarlegum yfirgangi heimsvaldasinna. Nú um stundir er það fyrst og fremst VESTURBLOKKIN áðurnefnd sem stundar þann yfirgang - í Afganistan, Miðausturlöndum, Afríku og víðar - og ógnar hvaða landi sem ekki lýtur vilja hennar í efnahags- eða utanríkismálum.

ÞH

Gunnar Bragi leggur niður samráðsnefnd Össurar um aðildarumsókn

Nýr utanríkisráðherra, Gunnar Bragi Sveinsson fer ekki dult með að hann sé algerlega andvígur inngöngu Íslendinga í ESB. Hann segir hreint út að það sem í boði sé fyrir Íslendinga af hálfu ESB sé einfaldlega regluverk ESB upp á nokkur þúsund blaðsíður.

 

Nýr utanríkisráðherra vinnur nú markvisst að því að stöðva aðildarferlið sem fyrri stjórn setti af stað fyrir fjórum árum. Í gær var fundur haldinn í 25 manna samráðsnefnd um aðildarferlið sem Össur Skarphéðinsson setti á fót, en sá sem þessar línur ritar átti sæti í nefndinni tilnefndur af Heimssýn.

 

Á fundinum gerði Gunnar Bragi Sveinsson, utanríkisráðherra, grein fyrir stöðu málsins og minnti á að í aðildarviðræðunum við ESB hefði nær eingöngu tekist að afgreiða auðveldustu kafla fyrirhugaðs aðildarsamnings, en þeir kaflar væru einmitt jafnframt hluti af EES-samningnum. Erfiðustu kaflarnir hefðu hins vegar verið skildir eftir. Ljóst væri að langt yrði í land að sjávarútvegskaflinn kæmist á hreint. Þar hefði makrílmálið að sjálfsögðu haft sín áhrif en þó ekki síður sá vandræðagangur sem verið hefði innan ESB um stefnumótun á því sviði.

 

Gunnar Bragi sagði það ekkert leyndarmál að sjálfur væri hann „algerlega andvígur inngöngu Íslands í ESB“. Þegar hann var svo spurður hvort ekki væri rétt að kanna betur hvað væri í boði fyrir Íslendinga af hálfu ESB svaraði hann því til að það væri einfaldlega regluverk ESB upp á nokkur þúsund blaðsíður.

 

Gunnar Bragi sagði jafnframt að mjög mikið hefði gerst innan ESB undanfarin áratug. Miklar deilur væru uppi um framtíð ESB; sumir vildu breyta því í sambandsríki en aðrir ekki. Hann minnti á óvissu um framtíð Breta innan ESB og eins hitt að Svíar hefðu hafnað því í þjóðaratkvæði að taka upp evru. Þar við bættust svo vandræðin á evrusvæðinu.

 

Utanríkisráðherrann tók það sérstaklega fram að í stjórnarsáttmálanum stæði EKKI að fram ætti að fara þjóðaratkvæði um hugsanlegt áframhald aðildarviðræðna heldur hitt að ríkisstjórnin gerði hlé á viðræðum. Engir frekari fundir yrðu milli íslenskra embættismanna og fulltrúa ESB meðan svo stæði. Viðræður yrðu síðan ekki teknar upp að nýju nema því aðeins að það yrði samþykkt í þjóðaratkvæði. Hann hnykkti svo á þessu með því að bæta því við að „það væru einhverjir aðrir sem sett hefðu þann bolta á loft að bráðlega yrði haldin þjóðaratkvæðagreiðsla um það hvort viðræðum skyldi haldið áfram“.

 

Ekkert lægi fyrir um hvenær hugsanlegt þjóðaratkvæði færi fram né um hvað spurt yrði. Til greina kæmi að spyrja kjósendur einfaldlega hvort þeir vilji að Ísland gangi í ESB, já eða nei. Ekki hefði heldur verið tekin ákvörðun um hvort lögð yrði fram þingsályktunartillaga á Alþingi um afturköllun aðildarumsóknar.

 

Svo sem vænta mátti, ef haft er í huga hvernig til samráðsnefndarinnar var stofnað, voru skiptar skoðanir á fundinum um þá stefnu í ESB-málinu sem ný ríkisstjórn hefur markað. Að sjálfsögðu er eðlilegast að ríkisstjórnin gangi hreint til verks og Alþingi afturkalli umsóknina. Augljóst er þó að aðildarumsóknin er dauð hvort sem formleg útför fer nú fram eða ekki. Þjóðaratkvæði er af hinu góða, en þó því aðeins að spurningin sé hrein og bein en ekki loðin og leiðandi, eins og t.d. um það hvort „halda eigi viðræðum áfram“ eða hvort „ljúka eigi viðræðum“. Villandi og óljósar spurningar veita enga leiðsögn um vilja þjóðarinnar. En svo er að sjá af stefnuskrá nýrrar stjórnar að spurningin um þjóðaratkvæði verði þá fyrst á dagskrá ef aftur myndast þingmeirihluti hér á landi fyrir því að gerður sé samningur við aðildarríki ESB um inngöngu.

 

Hitt er mikill misskilningur að ályktanir Alþingis um afturköllun eða þjóðaratkvæðagreiðsla um málið slái botn í það í eitt skipti fyrir öll. Norðmenn höfðu ekki fyrr hafnað aðild árið 1972 en áróður hófst á nýjan leik fyrir aðild. Árið 1994 voru svo Norðmenn látnir kjósa í annað sinn um hugsanlega aðild. Og enn höfnuðu þeir. En norskir ESB-sinnar gáfust þó hreint ekki upp. Það er ekki fyrr en nú á seinustu árum að mjög er farið að draga af þeim, og ESB-aðild er því tæpast lengur á dagskrá í norskum stjórnmálum. En hér á landi er bersýnilega langt í land að þeim átökum sé lokið. - RA

Fordómar og árásir á minnihlutahópa vaxandi vandamál innan ESB

Fordómar af ýmsu tagi fara vaxandi innan ESB. Í skýrslu Fundamental Rights Agency (FRA) í Vínarborg kemur fram að árásum á múslima hefur fjölgað í Finnlandi, Frakklandi og Svíþjóð en mörg ríki ESB halda ekki sérstaklega utan um slíka tölfræði svo ekki er unnt að fullyrða á ástandið sé verst í þessum ríkjum. Hins vegar virðist aðeins hafa dregið úr árásum gyðingahatara. Í Bretlandi halda samtökin ,,Tell Mama“ utan um fjölda árása sem beinast gegn múslimum og þar hafa menn einnig vaxandi áhyggjur af ástandinu.

Ekki er nema mánuður síðan Amnesty International vakti athygli á því að fordómar gegn samkynhneigðum og á grunni kynþátta í ESB-löndum voru samtökunum mikið áhyggjuefni. Flóttafólk frá Afríku og Asíu verður einkum fyrir barðinu á þessum fordómum sem birtast bæði í beinum árásum og slælegum vinnubrögðum stjórnvalda við að tryggja mannréttindi flóttafólks. Þá eru mannréttindabrot í garð Roma-fólks (sígauna) algeng. Eins og í skýrslu FRA kemur fram að jafnvel hin umburðarlyndu ESB-lönd í norðri standa fyrir mismunun eða láta hana óátalda og bera þá stundum fyrir sig lagagreinum sem eiga að vinna gegn hryðjuverkum en beinast í vaxandi mæli gegn almennum borgurum. Uppgangur rasista í Grikklandi og Ungverjalandi hringir mörgum viðvörunarbjöllum og nauðsynlegt að greina úr hvaða jarðvegi slíkar öfgahreyfingar spretta. Reynsla sögunnar sýnir að þegar þrengt er að almenningi þarf að vera sérstaklega vakandi fyrir því að næra ekki þess konar hugmyndafræði, spurningin er hvort viljinn til þess sé nægur.

Þá gagnrýnir Amnesty International þær þjóðir sem virðast setja kíkinn fyrir blinda augað þegar kemur að árásum á samkynhneigða og eru þar nefnd til sögunnar stjórnvöld í Búlgaríu, á Ítalíu, í Litháen og Slóvakíu.

Þar sem bankabófar fá aðstoð en sjúklingar ekki

„Hvaða valdhafar láta eigendur banka sem hafa farið á hausinn fá peninga til þess að þeir geti haldið áfram en greiða ekki fyrir því að krabbameinssjúklingar fái nauðsynleg lyf og heilbrigðisþjónustu. Einkavæðing heilbrigðisþjónustunnar hefur ekki heilsugæslu að markmiði heldur peningaþvætti þar sem stjórnmálamenn, mafían og aðrir óprúttnir aðilar ná undir sig peningum og skipta á milli sín.“

Ólgan í Suður Evrópu fer vaxandi þar sem almennri félagslegri þjónustu blæðir út á meðan allskonar bankafurstar fara sínu fram. Ofanritað er tilvitnun i ítalska hjúkrunarkonu sem talaði á ráðstefnu verkalýðssamtaka og vinstri manna í Aþenu í Grikklandi fyrr í mánuðinum. Ráðstefnan sem hét Alter Summit var helguð þeirri yfirskrift að það væru til aðrar lausnir á kreppunni og efnahagsvandanum en þær sem þróeykið ESB, AGS og Evrópski Seðlabankinn bjóða.

„Heilbrigðiskerfið hjá okkur var kannski ekki það besta í heimi en það tryggði ákveðin réttindi. Þessi réttindi hafa nú verið afnumin og allt að 60% íbúa eru án þeirra réttinda að geta fengið læknisaðstoð,“ segir fulltrúi frá samtökum opinberra starfsmanna í Grikklandi.

Bretinn Fred sem kemur frá sjálfboðaliðasamtökum þar í landi lýsir því hvernig hann hafi með félögum sínum úr hópi heilbrigðisstarfsfólks unnið að söfnun lyfja sem send eru þurfandi í Grikklandi.

Hann og hin franskættaða Fabina eru samdóma um að nú á þremur árum hefur félagsleg staða og heilbrigðisþjónusta í álfunni færst áratugi aftur á bak vegna niðurskurðar, einkavæðingar og tilskipana ESB.

„Það er ekki lengur bara barátta fyrir réttindum sem við stöndum frammi fyrir. Troikan, hægri öfgahópar og þjónkun stjórnvalda við þessi öfl, hafa boðað stríð,“ segir Fabian undir dynjandi lófaklappi. /-b.