Hann neitar hratt að bragði

Nú standa ólíklegustu menn í kirkjum landsins og lesa Passíusálma Hallgríms. Í ellefta sálmi má lesa þessi orð: „Hann neitar hratt að bragði" - þessi orð rifjuðust upp fyrir mér nýverið þegar dregnar voru á flot neitanir Steingríms J. Sigfússonar fyrir kosningarnar 2009 er hann var spurður hvort VG myndi sækja um aðild að ESB. Það var að vísu bara í sjónvarpi allra landsmanna sem Steingrímur þríneitaði „hratt að bragði" og undir þeim ómerkilegheitum gól ekki hani. Eðlilega, enda komu þar saman í einni persónu haninn og afneitarinn.

Við skulum rifja upp orðaskiptin:

Sigmar Guðmundsson: „Kemur það til greina Steingrímur bara svo ég spyrji þig - bíddu Ástþór - kemur það til greina að hefja undirbúning að því að sækja um, strax núna eftir kosningar..."

Steingrímur J. Sigfússon formaður VG: „Nei!"

Sigmar Guðmundsson: „... vegna þess að þannig hefur Samfylkingarfólkið talað."

Steingrímur J. Sigfússon: „Nei!"

Sigmar Guðmundsson: „Að þetta byrji í sumar?"

Steingrímur J. Sigfússon: „Nei!"

Sigmar Guðmundsson: „Hvenær getur þetta byrjað?"

Steingrímur J. Sigfússon: „Það samrýmist ekki okkar stefnu og við hefðum ekkert umboð til slíks. Og þó við reyndum að leggja það til, forystufólkið í flokknum, að það yrði farið strax í aðildarviðræður, gagnstætt okkar stefnu, í maí, þá yrði það fellt í flokksráði vinstrigrænna. Þannig að slíkt er ekki í boði."

Þegar þessi óforskömmugheit Steingríms J. Sigfússonar voru rifjuð upp á dögunum reis upp her manna sem taldi þau ekki eiga erindi í umræðuna. Aðallega vegna þess að það er ekki sama hver lýgur og eins vegna hins að upprifjun á þessu þótti ekki vera málaefnalegt innlegg í þann djöfulgang sem hér hefur staðið linnulaust frá því núverandi ríkisstjórn boðaði endanleg slit á aðlögunarviðræðum Íslands og ESB. Menn hafa sumsé haldið því fram í fúlustu alvöru að það skipti ekki neinu máli hvað Steingrímur - þá formaður VG - hafi sagt og svikið nokkrum klukkustundum áður en kjörstaðir opnuðu. Það hefur verið látið að því liggja að orð hans fyrir kosningar 2009 hafi ekki sama vægi og orð Bjarna Benediktssonar og Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar fyrir síðustu kosningar. Þetta er auðvitað rangt.

Nú skal útskýrt af hverju það skiptir máli hvað Steingrímur sagði fyrir kosningar 2009. Af hverju það skiptir máli að VG sveik og laug að kjósendum. Þetta er siðferðislegt spursmál - og ekki lítið:

VG sagðist ekki ætla að standa að aðildarumsókn - en sótti samt um. Þar af leiðir: lagt var af stað í þá vegferð með svikum. Er því - í ljósi þess - rétt að greiða um það atkvæði nú hvort þeirri svikaferð verði haldið áfram? Siðferðislega er það auðvitað rangt að halda áfram með mál sem byggir á slíkum svikum, á lygum. Ef við yfirfærum þetta t.d. á stuld er það kannski auðskiljanlegra:

Maður stelur einhverju og gefur þér - þú veist ekki af því að gjöfin er stolin (líkt og kjósendur VG vissu ekki fyrir fram um svikin), þú verður óvart þjófsnautur. En, þar kemur að þú uppgötvar að svo er. Hvað gerir þú þá:

i.                     Greiðir atkvæði um það meðal t.d. fjölskyldumeðlima hvort þið eigið áfram að nota hinn stolna hlut?

ii.                   Skilar hlutnum og reynir þannig að núlla út hina röngu gjörð?

Að mínu viti tekur maður seinni kostinn, það er eini siðræni kosturinn, maður reynir að núllstilla ástandið. Þá er hægt að byrja upp á nýtt með hreint borð. Því ber að slíta þessum viðræðum endanlega (þær hafa verið í lamasessi frá því 2011). Það er svo síðara tíma vandamál hvort einhver möguleg ríkisstjórn síðar - kannski, vilji sækja um aðild. Og þá spyr hún auðvitað þjóðina fyrst - hvort hún vilji inn í Evrópusambandið? Og hræddur er ég um að þjóðin muni þá neita, með góðri samvisku, „hratt að bragði".

- gb.

Athugasemdir

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 21.3.2014 kl. 11:19]

Enda voru Aðildarviðræður ekkert hafnar í maí. Voru hafnar 2010 eftir að umsóknin hafði farið gegnum þar til gert ferli og samþykkt Alþingis á lögformlegan hátt.

Þetta er ekkert merkilegt og var í því samhengi að allir voru sammála um að sækja um aðild að Sambandinu en menn deildu um hversu fljótt skildi sækja um aðild.

[Hilmar (IP-tala skráð) 22.3.2014 kl. 10:20]

ESB sinnar hafa verið einstaklega duglegir að láta þessa umræðu fram hjá sér fara.

Það hefur náttúrulega ekki farið framhjá nokkrum manni, dálæti ESB Ríkisútvarps allra Samfylkingarmanna, á umræðunni um "svik" Bjarna Ben, en af einhverjum orsökum hafa þessi dæmalausu svik Steingríms ekki sama aðdráttarafl. Ólíklegt að það verði fyrsta frétt útvarpsins í nærri heila viku.

Enn ein ástæðan til að forðast ESB, þangað vill bara óheiðarlegt og lygið fólk sækja.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 22.3.2014 kl. 12:59]

Sammála hverju orði.

[Eyjólfur G Svavarsson, 22.3.2014 kl. 22:44]

Mikil spenna og mannahrókeringar voru á þingi, þegar umsókninni var þríst í gegn, með offorsi. Og hæpið að kalla það með lögformlegum hætti,þetta sáu allir sem vildu sjá!!

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 22.3.2014 kl. 23:25]

110 ára geymsla á sönnunargögnum frá síðustu ríkisstjórn, í Þjóðskjalasafni Íslands, er ekki til að bæta fornaldarleg vinnubrögð.

Nú væri gott fyrir þjóðina margumræddu, ef einhver "Snowden" væri virkur lekaskjalavörður, í því þöggunar-Þjóðskjalasafni Íslands!

Hvar er: vegurinn, sannleikurinn og lífið? Kannski innilokaður í Frímúrarasteypunni á Skúlagötunni?

M.b.kv.

[Jón Steinar Ragnarsson, 23.3.2014 kl. 05:42]

Allir sammála um að sækja um segir Ómar Bjarki. 29 voru á móti og 33 með. Það eru ekki allir Ómar minn. Það er afar tæpur meirihluti sem fékkst með hrókeringum. Þingmenn stjórnarinnar með efasemdir voru m.a. sendir í frí og varamenn með traustari sannfæringu kallaðir inn. Hótanir um stjórnarslit og ofbeldi í bakherbergjum tryggðu þessi fjögur atkvæði.

Þetta munaði tveimur atkvæðum til eða frá Ómar minn og þar á meðal kusu nokkrir Vg liðar gegn sannfæringu sinni og tóku það jafnvel fram er þeir gerðu grein fyrir atkvæði sínu. Trú þeirra var sú að um svokallaðar "könnunarviðræður" væri að ræða, sem var viðkvæðið þá. Aðlögun, nei. Það var þrætt fyrir þangað til fyrir stuttu að ekki var hægt að gera það.

Þetta er sennilega ógeðfelldasta aðför að lýðræðinu og fullveldinu frá upphafi.