Þessvegna er fráleitt að kjósa!

Nokkur hópur manna hefur nú gert kröfu um að aðildarviðræðum síðustu ríkisstjórnar að Evrópusambandinu verði haldið áfram og farið fram á kosningar til að útkljá hvort það skuli gert. Krafan er jafn rökrétt og að kjósa um það að ekki hafi orðið hér gos í Eyjafjallajökli. Allir sjá að slík kosning væri kaldlegur skrípaleikur og það sama á við þegar krafist er kosninga um það sem þegar er útkljáð.

 

Það hefur nú legið fyrir í meira en tvö ár að hin skilyrta aðildarumsókn sem vinstri flokkarnir lögðu fyrir ESB hefur strandað. Þau skilyrði sem Alþingi settu í sjávarútvegs- og landbúnaðarmálum gera ESB ómögulegt að setja fram opnunarskilyrði sín að þessum mikilvægu viðræðuköflum.

 

Ef Íslendingum er alvara með að fá niðurstöðu í aðildarviðræðum hvað sem það kostar verður Alþingi fyrst að samþykkja að fella úr gildi þau skilyrði sett voru með þingsályktunartillögu um aðild sumarið 2009. Hægri stjórnin nú væri þá þar með orðin meiri ESB stjórn heldur en vinstri stjórnin nokkru sinni var.

 

Skilyrðin sem Alþingi setti voru þess eðlis að ESB gat ekki komið að stjórn sjávarútvegsmála á Íslandsmiðum áður en þjóðin hefði samþykkt aðild. Ef þessi skilyrði eru tekin af þá höfum við í reynd hleypt Evrópuþjóðum inn í landhelgina og ráðum þá harla litlu um eftirleikinn. Þó okkur hafi á áttunda áratug 20. aldar tekist að vinna miðin af Bretum og Þjóðverjum er óvíst að það takist öðru sinni.

 

Þrátt fyrir marga galla þá er fulltrúalýðræðið sem Íslendingar hafa búið við undanfarna mannsaldra farsælla en annað sem reynt hefur verið í sambúðartilraunum mannsins. Þar munar mestu að almenningur hefur æðsta vald og getur kosið af sér vonda stjórnarherra eins og eftirminnilega var gert fyrir tæpu árin síðan.

 

En lýðræðið er ekki til að hafa í flimtingum og falsi. Það á ekkert skylt við lýðræði að hrópa á þjóðaratkvæðagreiðslu um eitthvað sem ekki er mögulegt. Það er skrum og tilræði við lýðræðið. Ef ESB sinnum er alvara með að vilja hleypa evrópskum togurum inn í landhelgina ber þeim að segja það umbúðalaust.

Bjarni Harðarson - áður birt í Morgunblaðinu 28.apríl 2014

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 30.3.2014 kl. 11:57]

Það er eiginlega óskiljanlegt að menn skuli ekki skilja þetta.

[Bjarni Jónsson, 30.3.2014 kl. 17:22]

Það er skilningur á þessu hjá ESB-aðildarsinnum og þeim, sem telja, að óðagot eða eitthvað þaðan af verra hafi ráðið um þessa umsókn.  Hinir fyrrnefndu vilja Ísland inn í ríkjasambandið, hvað sem það kostar, þ.e. á forsendum stækkunarteymis ESB.

Þeir hafa þyrlað upp miklu moldviðri argvítugra blekkinga, sem nytsamir sakleysingjar, pakkaskoðarar og slíkir, hafa fallið fyrir um sinn, og verkefnið er að leiða þeim fyrir sjónir staðreyndir málsins, því að fæstir þeirra eru fúsir til að afhenda Berlaymont landhelgina og forræði landsins.  Það fækkar í fjandaflokki.