Ögmundi hugnast ekki að Brussel-fingur haldi um alla þræði samfélagsins

Ef menn vilji kíkja í pakkann, eins og sagt er, liggur beinast við að skoða sáttmála Lissabon-sáttamálann. Sá pakki liggi fyrir og er hægt að skoða, segir Ögmundur Jónasson alþingismaður í sunnudagsblaði Morgunblaðsins. Þar segir hann:

 

„Kunningi minn sem er á öndverðum meiði við mig í pólitík er á sama máli og ég í andstöðu við Evrópusambandsaðild. En á gerólíkum forsendum. Hann er maður markaðar, ég félagslegra lausna. Honum finnst Evrópusambandið vera pólitískt og miðstýrt. Mér finnst það draga taum stórkapítalsins. Báðum finnst skorta á lýðræðið. Þessir þræðir liggja langt aftur. Evrópusambandið, eða Efnahagsbandalagið eins og það hét á fyrri stigum, var stofnað með Rómarsáttmálanum árið 1957. Þremur árum síðar voru Fríverslunarsamtök Evrópu, EFTA, stofnuð, að vissu marki sem mótvægi við Efnahagsbandalagið. Ísland gekk í EFTA árið 1970. Það var eftir nokkrar deilur. Andstæðingar töldu sýnt að íslensk framleiðsla myndi eiga undir högg að sækja. Það reyndist rétt, íslensk iðnaðarframleiðsla, skipasmíðar, húsgagnaframleiðsla og fataiðnaður lögðust nánast af. Verslunarhagsmunir urðu ofan á.

 

Eftir inngöngu í EFTA slíðruðu menn sverðin og löguðu sig að nýjum veruleika. Það tókst bærilega. En heimurinn stóð ekki kyrr. Nú vildu menn að Efnahagsbandalagið yrði ríki. Nafninu var breytt úr bandalagi í samband og tekið til við að miðstýra sífellt fleiri málaflokkum að hætti sambandsríkis.

 

Og sambandið stækkaði. Að sama skapi kvarnaðist úr EFTA. Þau ríki sem þar stóðu eftir tóku nú að færa sig nær ESB. Til varð hið Evrópska efnahagssvæði, EES, sem er eins konar brú á milli EFTA-ríkjanna og Evrópusambandsins. Þessi brú var í upphafi fyrst og fremst á viðskiptaforsendum. En jafnt og þétt jókst umferðarþunginn um brúna og eðli umferðarinnar tók breytingum. Mál til afgreiðslu á vettvangi EES gerðust æ pólitískari og meira krefjandi um kerfisbreytingar í átt að ESB-stöðlum. Þetta er ekkert undarlegt því frá því Rómarsáttmálinn leit dagsins ljós hefur stjórnskipan ESB tekið stöðugum breytingum og er á fullri ferð í átt til miðstýrðrar samræmingar. Áhrifanna gætir í EES.

 

Áfanga á þessari vegferð þekkjum við, svo sem þá sem kenndir eru við Maastricht ogLissabon. Það eru heitin á pökkunum sem forvitnir geta kíkt í vilji þeir fræðast um hvað biði okkar í ESB! Er nú svo komið í Evrópusambandinu að nánast allt sem stríðir gegn markaðshyggju er bannað. Og ekki nóg með það, reynt er að greiða götu fjármagnsins inn í sjálfa velferðarþjónustuna og að innviðum samfélagsins. Þetta minnir á gamla umræðu um alræði markaðarins. Nema nú er það alvara.

 

En viti menn, fyrrnefndum markaðsmanni hrýs einnig hugur við þessari þróun. Honum hugnast ekki að Brussel-fingur haldi um alla þræði í samfélaginu. Þarna erum við á einu máli. Og erum við þó ekki byrjaðir að ræða um fisk.“

Brotin ekki bundin við landamæri

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 9.3.2014 kl. 15:07]

Af hverju samþykkti þá Ögmundur umsoknina á sínum tima. Það er mér gersamlega óskiljanlegt. Hann greiddi einnig atkvæði gegn þjóðaratkvæðum um málið.

[Helga Kristjánsdóttir, 10.3.2014 kl. 04:27]

Ögmundur hefur á þeim tímamótum verið nokkuð talhlíðin giska ég á. Eitthvað nýtt var þá í uppsiglingu sem samræmdist grundvallar skoðunum hans og samherjar lágu á öxlunum hvetjandi til dáða. En eins og fálkinn sem sér eftir systuráti sínu á rjúpunni, sér hann systkyn sín í þjóðinni og tekur stöðu með þeim. Hversu oft hefur maður trúað á hann,en orðið fyrir vonbrigðum,enda með ólíka skoðun,þegar ESB. sleppir.

[Elle_, 10.3.2014 kl. 06:44]

Ekki það að ég sé ekki 100% sammála öllu sem Ögmundur segir þarna.  En, hví í veröldinni sættist hann þá á að sækja um ruglið?  Það var það fyrsta sem kom í hugann, strax og ég las fyrirsögnia.

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 11.3.2014 kl. 01:30]

Ögmundur er ekki heill í því sem hann segir og gerir. Það hefur hann sýnt og sannað.

M.b.kv.