Þess vegna var Jón Bjarnason rekinn úr utanríkismálanefnd

Líklega er það einsdæmi í þingsögunni að þingmaður sé rekinn úr þingnefnd til að hindra á seinustu stundu að mál sem nefndin hefur samþykkt en hefur enn ekki sent formlega frá sér komist út úr nefndinni og til atkvæða í þinginu.

 

Mörgum þykir ríkisstjórnarsamþykktin sem fæddist í gær um að „hægja á samningaferlinu við ESB“ heldur veiklulega orðuð. Hún felur það eitt í sér að málið er lagt á ís og verður endurmetið að kosningum loknum. Það skýrist því ekki fyrr en í vor hvaða afleiðingar hún hefur í för með sér.

 

Þessi samþykkt ein og sér markar engin tímamót en er engu að síður stutt skref í rétta átt. Hún er áfangasigur fyrir andstæðinga ESB-aðildar og skapar þeim viðspyrnu til að tryggja að aðildarumsóknin verði endanlega lögð til hliðar að loknum kosningum og viðræðunum verði þá formlega slitið.

 

Loðið og veikt orðalag í samþykktinni um „að hægja á samningaferlinu“ ber fyrst og fremst vott um mikil átök sem áttu sér stað að tjaldabaki milli forystumanna stjórnarflokkanna áður en þessi málamiðlunarleið varð fyrir valinu.

 

Öllum er ljóst að forystumenn Samfylkingarinnar voru mjög ófúsir að gera nokkra samþykkt varðandi ESB-viðræðurnar og sérstaklega hafði Össur utanríkisráðherra allt á hornum sér og taldi að verið væri að rífa málið úr höndum sér. Þegar Össur kynnti Alþingi störf og stefnu í utanríkismálum á s.l. vori (26/4) sagði hann: „Ég tel að kröfur um að slá aðildarviðræðunum á frest séu óðagot og yfirskot.“ Þess vegna er óneitanlega heldur skoplegt að heyra Össur halda því fram í gær, að það að málið sé sett á ís með formlegri tilkynningu til leiðtoga ESB sé í fullu samræmi við sínar kokkabækur.

 

Enginn úr liði ESB-sinna tekur undir með Össuri að niðurstaðan sé góð. Jón Steinar Valdimarsson, einn helsti fyrirliði ESB-sinna sendir Össuri og ríkisstjórninni tóninn á vefsíðu Evrópusamtakanna í dag og segir m.a: „Stjórnmálamenn eiga margir hverjir erfitt með að hugsa til lengri tíma en enda hvers kjörtímabils. Eigið þingsæti og hagsmunir flokksins yfirskyggja því miður oftar en ekki langtímahagsmuni lands og lýðs. Slíkir stjórnmálamenn eru okkur skeinuhættir og þá eigum við að forðast eftir mætti.“  Sigurlaug Anna Jóhannsdóttir, framkvæmdastjóri Já, Ísland, harmaði samþykkt ríkisstjórnarinnar í ESB-málinu í viðtali á Rás tvö í gær.

 

Vitað er að forystumenn Samfylkingarinnar tóku áramótaboðskap Steingríms mjög illa, þegar hann lýsti því yfir að óhjákvæmilegt væri „að endurmeta nú stöðu viðræðna við Evrópusambandið í ljósi breyttra forsendna “. Að sjálfsögðu skiptir einnig meginmáli í þessu sambandi að allar skoðanakannanir sem fram hafa farið frá því að aðildarumsóknin var send hafa sýnt að mikill meirihluti þjóðarinnar er andvígur því að láta leiða sig inn í ESB.

 

Jafnframt er ljóst að viðræðurnar við ESB hafa gengið miklu hægar en nokkurn óraði fyrir. Össur getur ekki bent á að samið hafi verið um eitt einasta atriði sem máli skipti fyrir Íslendinga. En ofan á allt annað óttaðist Samfylkingin eins og heitan eldinn að brátt kæmi á dagskrá þingsins tillaga til þingsályktunar frá meirihluta utanríkismálanefndar þess efnis að aðildarumsókninni skuli vikið til hliðar og viðræður ekki hafnar á ný við ESB nema fyrir liggi samþykki landsmanna í þjóðaratkvæði.

 

Það sem Samfylkingin fékk fyrir sinn snúð þegar gengið var frá samþykkt ríkisstjórnarinnar var einmitt rúsínan í pylsuendanum, þ.e. að Jón Bjarnason skyldi tafarlaust rekinn úr utanríkismálanefnd áður en hann næði að skrifa formlega undir tillögu nefndarinnar sem var munnlega samþykkt þar fyrir jól en hafði ekki verið formlega afgreidd til þingsins. Þar með eru auknar líkur taldar á því að tillagan komi aldrei til atkvæða í þingsalnum áður en kjörtímabilinu lýkur og þingmenn kveðja. Það er ekki mikil ást á lýðræði og þingræði sem felst í þessari ákvörðun. - RA

VG spáði aldrei hraðferð í ESB

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.1.2013 kl. 12:29]

Talandi um lýðræði.  Það virðist vera þannig að VG og Samfylkingin forðist það eins og heitan eldinn.

[jóhanna (IP-tala skráð) 15.1.2013 kl. 12:56]

Talandi um heitan eldinn.

Einhvern veginn finnst mér eins og þau Samfo, Vg. og Hreyfingin vilji skella sér þangað hið fyrsta.

Einhver les bíblíuna aftur á bak, ekki bara Lúsifer.

[Bjarni Gunnlaugur (IP-tala skráð) 15.1.2013 kl. 17:04]

"Talandi um heitan eldinn"   ha.ha.ha.ha.

Er ekki bara rakið að samfara kosningum fari fram kosning um hvort þjóðin vilji halda áfram aðildaviðræðum eða ekki?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.1.2013 kl. 17:34]

Það væri það eina rétta í stöðunni. En bæði Samfylking og VG eru skíthrædd um að þeir séu ekki í meirihluta í þeim málum.  Þora ekki að leggja þetta mál undir þjóðina.

[Elle_, 15.1.2013 kl. 18:44]

Nei, það á bara að stoppa þetta rugl sem við vorum ekki spurð um í fyrstunni.

[Rafn Guðmundsson, 15.1.2013 kl. 19:16]

allavega smá sárabót fyrir okkur já-sinna að sjá jb farinn.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 15.1.2013 kl. 20:29]

það er nú ekki flókin ástæða að baki því að hann var rekinn. það var verið að forða því að hann ynni landinu meiri skaða en orðinn er með afglapahætti sínum.

Framsjallar voru manna fegnastir að skornir úr snörunni þarna. það vill enginn bera ábyrgð á því að ,,hætta við" aðildarviðræður.

Sennilega mun enginn flokkur vilja bera ábyrgð á því að stoppa aðildarviðræður. Landið má ekki við því.

það var nauðsynlegt uppá að endurvinna traust landsins útávið eftir rústalagningu þeirra Sjalla að sækja um aðild að ESB. það er opinbert leyndarmál.

Sú staða er óbreytt.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.1.2013 kl. 21:08]

Þú er kjáni Ómar. Það er bara ekki eins og þú heldur.  Það er bara allt í lagi að slíta þessari aðlögun, eða að minnsta kosti að leyfa þjóðinni að kjósa um framhaldið.  Það er lýðræði.  Þið sem viljið hvernig sem er troða okkur inn í ESB eru meiri heimalningarnir og minnimáttargemsarnir.  Það er ekki hægt annað en að vorkenna ykkur, sem hafi ekki meiri metnað eða öryggi fyrir þjóðinni en þetta.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 15.1.2013 kl. 22:57]

Þú ert meiri rugludallurinn, Ásthildur.

Það stendur ekki til að troða þjóðinni inn i ESB. Hún mun ákveða það sjálf þegar það er tímabært eftir að samningur liggur fyrir.

Hins vegar reynir þú og aðrir andstæðingar aðildar að þröngva því fram með offorsi að aðildarviðræðunum verði slitið eða til vara að þjóðin kjósi um það meðan enn er ekki búið að afhjúpa allar ykkar blekkingar.

Einnig viljið þið sæta færis meðan kreppan er í hámarki því að þjóðin getur fundið upp á því að kjósa aðild þegar allt er fallið í ljúfa löð og blekkingarnar afhjúpaðar með góðum samningi.

Þetta er tilraun til nauðgunar á lýðræðinu. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.1.2013 kl. 23:16]

Nauðgun á lýðræðinu er ótti Samfylkingar og VG við að leyfa fólki að kjósa um hvort það vill áframhaldandi aðlögun eða hætta.  Það er hið eina sanna lýðræði, því við höfum aldrei verið spurð, og í öllum skoðanakönnunum er meirihlutinn á móti inngöngu.  Það er málið, þess vegna ganga Jóhanna, Össur og Steingrímur þvert gegn lýðræðinu með því að koma sér hjá því að þjóðin taki afstöðu, því þau óttast meira en allt annað að við fáum að kjósa um málið.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 15.1.2013 kl. 23:27]

Bjarni Gunnlaugur, nei, það er ekki rakið. Það væri mjög heimskulegt.

Svona ferli tekur mörg ár og fylgið við það fer upp og niður. Fyrirfram er það nokkurn veginn víst að á einhverjum tímapunktum er meirihluti á móti aðild.

Ef aðrar ESB-þjóðir hefðu hagað sér svona hefði varla nokkur þeirra gengið í ESB.  Engum öðrum þjóðum hefur þó dottið svona rugl í hug í alvöru.

Þjóðin virðist ekki gera sér neina grein fyrir að með krónu erum við í mjög alvarlegum efnahagsvanda. ESB-aðild og evra leysa þennan vanda. Andstæðingar aðildar geta ekki bent á aðra lausn.

Það væri galin þjóð, sem tæki upp á því að hafna aðild eftir mikla vinnu og fjárútlát vegna umsóknarinnar og með ranghugmyndir um hvað hún er að kjósa um vegna blekkinga ESB-andstæðinga.

Fyrst þegar samningur liggur fyrir er ljóst um hvað er kosið. Fyrr er kosning ekki tímabær.

[Jón Valur Jensson, 16.1.2013 kl. 01:28]

Tóm þvæla og vitleysa hjá Ásmundi "Harðarsyni". Það er alveg ljóst, að ef einhvern tímann verður kosið um þessa skelfilega röngu tillögu, þá liggur fyrir, að við værum að meðtaka alla sáttmála og öll lög Evrópusambandsins -- og líka þau, sem það sjálft á eftir að búa til, svo fremi sem við verðum þar "inni".

Neitunarvald ríkjanna er líka að rjúka út í veður og vind í sífjölgandi málum, en við fengjum þó 0,06% áhrifavægi í atkvæðagreiðslum í ráðherraráðinu til að beita okkar gríðarlegu áhrifum þar í sjávarútvegs-lagasetningu, svo að dæmi sé tekið!

Ef lög ESB rekast svo á okkar, þá skulu lög ESB ráða, segir í sjálfum inntökusáttmálanum sem okkur yrði gert að undirrita (accession treaty, sem menn kalla hér ranglega "aðildarsamning"). Og undanþágur frá þeim skyldum að hlíta lögum ESB eru tímabundnar, t.d. hafa allar nema ein af yfir 20 undanþágum Möltu þegar fallið úr gildi, ef ég man það rétt, og gekk þó Malta í ESB svo seint sem 2004.

Með tímasetningu hægagangsákvörðunarinnar um viðræðurnar (sem stoppa þó ekki mútustyrkina) á sama tíma og í ljós kom, að Jóni Bjarnasyni er fleygt út úr utanríkismálanefnd til að koma í veg fyrir, að meirihluti þar snúist gegn umsókn Þistilfjarðarrefsins, Jóhönnu & Co., þá er reynt að fela hér stórtíðindi með öðrum, sem komast frekar á fréttasíður erlendra fjölmiðla. Það breytir því ekki, að valdbeiting var leið Steingríms og alveg í takt við hans stjórnarhætti í þessari hörmulegu sósíalísku stjórn hingað til.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 16.1.2013 kl. 07:50]

Jón Valur, það er örvænting og heimska að láta sér detta í hug að ljúga því að þjóðinni að um ekkert sé að semja við ESB.

Að vísu liggur lítill hluti þjóðarinnar kylliflatur fyrir svona bulli þó að staðreyndirnar blasi alls staðar við.  Það gæti ráðið úrlitum ef kosið yrði fljótlega um áframhald viðræðna.

Meðal annars þess vegna er fráleitt að efna til slíkrar þjóðaratkvæðagreiðslu. Svo afvegaleidd er þjóðin vonandi ekki að láta slíkt kosningasvindl viðgangast.

Ég kalla það kosningasvindl að láta fólk kjósa um ranghugmyndir. Þá er hætta á rangri niðurstöðu. Þetta er því misþyrming á lýðræðinu.

[Þórður Sigfriðsson (IP-tala skráð) 16.1.2013 kl. 08:12]

Ef að aðeins lítill hluti þjóðarinna liggur kylliflatur fyrir þessu, þá ætti nú alveg að vera sársaukalaust fyrir ykkur Já sinna að kíkja á "þjóðarviljann" og leyfa fólkinu að ráða!

[Ásmundur (IP-tala skráð) 16.1.2013 kl. 08:27]

Jón Valur, enn tönnlastu á litlu atkvæðamagni Íslands í ráðherraráðinu þó að það sé löngu búið að sýna fram á að það skiptir litlu máli.

Til að mál nái þar fram að ganga þurfa 55% þjóðanna að samþykkja þau. Íslandi gæti hæglega nægt slíkur lágmarksstuðningur annarra þjóða, ef atkvæðin skiptast þannig rétt eins og miklu stærri þjóðum.

Auk þess er krafist aukins meirihluta atkvæða í ráðherraráðinu, ýmist 65%, 72% eða 100%.

Þetta þýðir að Svíþjóð, sem fær 30 sinnum meira atkvæðamagn en við, þarf 63.1% stuðning annarra þjóða meðan við þurfum 64.9% stuðning til að fá mál samþykkt. Þetta er það lítill munur að hann mun sjaldan ráða úrslitum 

Á Evrópuþinginu fáum við 6 þingmenn eða jafnmarga og Eistar sem þó eru 4-5 sinnum fjölmennari en við. Danir fá aðeins rúmlega tvöfalt fleiri þingmenn en við þó að þeir séu 17-18 sinnum fjölmennari. 

Í leiðtogaráðinu, þar sem stefnan er mörkuð, er einn fulltrúi fyrir hverja þjóð, oftast forsætisráðherrann. Í framkvæmdastjórn sem undirbýr lagafrumvörp er aðeins einn fulltrúi frá hverri þjóð.

Þannig er hag smáþjóða vel borgið í ESB enda vegnar þeim þar mjög vel. Áhrif Íslands geta orðið mikil ef þangað velst hæft fólk. Við eigum nóg af því.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 16.1.2013 kl. 08:38]

Þórður, þessi minnihluti gæti ráðið úrslitum.

Það er misþyrming á lýðræðinu að hafna aðild vegna ranghugmynda ef aðildin yrði samþykkt þegar réttar upplýsingar liggja fyrir eftir að samningur liggur fyrir.

Hér væri ekki bara verið að kjósa um áframhald viðræðna. Ef því verður hafnað er einnig verið að hafna endanlega aðild vegna rangra upplýsinga.

Það er auðvitað galið.

[Bjarni Gunnlaugur (IP-tala skráð) 16.1.2013 kl. 10:11]

Ásmundur @ 23:27

Það er rétt hjá þé að við erum í alvarlegum efnahagsvanda, en það eru miklar líkur fyrir því að sá vandi verði óleysanlegur við upptöku evru.               

            Í dag er mikið misræmi á milli króna í hagkerfinu og þess verðmætis sem þær eru sagðar standa fyrir. Þar er í gangi ákveðin fölsun á verðmætum. Út af þessu er t.d. ekki hægt að lýða að uppgjör vegna gjaldþrota gömlu bankanna verði til þess að hluti króna hagkerfisins fari út á núverandi verði, af því að þær sem eftir stæðu yrðu mun verðminni eftir.

              Það er því mikill þrýstingur á að skifta krónum út á núverandi gengi af því að það er of hátt, ef öllum krónunum yrði t.d. skift út fyrir evru á núverandi gengi yrði einhver að koma með mikil verðmæti inn í kerfið í staðinn fyrir allar verðlausu krónurnar sem eru í gangi og eru leifar af loftbóluhagkerfinu frá því fyrir hrun.       

          Þessi einhver yrði þá annað hvort ESB sem kæmi með jafnvirði snjóhengjanna  í formi styrks og í því tilfelli skyldi ég næstum sætta mig við upptöku evru (ekki að sjá að t.d. Grikkir njóti þeirrar meðhöndlunar)  eða hitt sem er miklu líklegra, að öllum snjóhengjunum yrði breytt í lán á ábyrgð íslendinga, láni sem þeir gætu aldrei greitt og yrði þeim til endalausrar og óheyrilegrar bölvunnar - að ósekju!

Með því að taka upp evru við núverandi aðstæður myndum við semsagt endanlega gera vanda áhættusækinna og ábyrgðalausra fjárfesta innlendra og erlendra að vanda þjóðarinnar - að ósekju og óþörfu.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 16.1.2013 kl. 11:49]

Bjarni Gunnlaugur, efnahagsvandinn er vegna krónunnar. Hann verður því úr sögunni við upptöku evru og jafnvel fyrr þegar krónan kemst í skjól hjá ECB fljótlega eftir aðild.

Það er þó ekki þar með sagt að enginn vandi verði eftir upptöku evru. En hann verður barnaleikur miðað við núverandi vanda ef við sníðum okkur stakk eftir vexti og reisum okkur ekki hurðarás um öxl. 

Það stenst því ekki að vandinn verði óleysanlegur við upptöku evru.Hann er hins vegar óleysanlegur meðan krónan er okkar gjaldmiðill.

En kannski áttu við að við að það séu ljón í veginum fyrir því að við getum tekið upp evru. Vilhjálmur Þorsteinsson hefur lýst því hvernig það er hægt:

http://blog.pressan.is/vthorsteinsson/2012/04/29/hvernig-tokum-vid-upp-evru/

Vandi okkar felst meðal annars í því að mikið fé vill úr landi. Ef því er sleppt út hrynur gengi gengi krónunnar.

Einnig er það mikill vandi að traust á krónu er eðlilega litið vegna gífurlegra sveiflna á gengi hennar. Nánast enginn treystir sér til að koma með fé inn í landið til að fjárfesta hér.

Þetta er afleitt. Við þurfum erlendar fjárfestingar til að fá gjaldeyri til að greiða af erlendum lánum opinberra aðila sem eru með því hæsta sem þekkist í heiminum.

Ef erlendar fjárfestingar bregðast hækka skuldirnar óhjákvæmilega enn frekar. Þær eru auk þess á miklu hærri vöxtum en ef evra væri gjaldmiðillinn.

Vissulega eru viss vandkvæði á að taka upp evru. En þau eru barnaleikur miðað við að leysa vandann sem fylgir því að vera með krónu sem gjaldmiðil. Þann vanda leysum við í samstafi við ESB.

Það er fjarri því að snjóhengjan svokallaða sé eini vandi krónunnar. Svona lítill gjaldmiðill verður að vera í höftum, óháð snjóhengjunni. Höft samræmast ekki EES-samningnum.

Ef aðild verður hafnað neyðumst við því til að segja okkur úr EES með alvarlegum efnahagslegum afleiðingum. Við megum alls ekki við því vegna mikilla erlendra skulda.

[Bjarni Gunnlaugur (IP-tala skráð) 16.1.2013 kl. 12:59]

Ásmundur @11:49

Þú segir efnahagsvandann stafa af krónunni, þetta er að vísu rangt, krónan er bara tæki sem var misnotað. Það er skondin þverstæða sem fólst í kröfum ESB (Maastricht) til þeirra sem taka upp evru. Það sem við þurftum að gera til að standast þessar kröfur var nákvæmlega það sem gerði óþarft að taka upp evruna. Þannig að það sem menn ætluðu ávinning af því að taka upp evru var í raun ástand sem þurfti að skapa til að fá að taka upp evru.  

   En jafnvel þó menn rugli sig í ríminu (eins og þú gerir) með það hvers vegna við erum í þeim vanda sem við erum nú þá er það í raun aukaatriði hjá hinu að vandinn er staðreynd. Snjóhengjurnar eru staðreynd sem þarf að taka mið af.  Það er því fullkomnlega ábyrgðarlaust,órökrétt og jafnvel heimskulegt að segja eins og þú gerir að "Hann verður því úr sögunni við upptöku evru ". Þegar raunin er sú eins og ég benti á hér að ofan að hann verður þá fyrst óviðráðanlegur með upptöku evru, að snjóhengjuvandanum áður óleystum.

             Það er í raun brínasta verkefnið í íslenskum efnahagsmálum að leysa snjóhengjuvandann á viðunnandi hátt.  Lilja Mósesdóttir hefur bent á færa leið í því efni sem felst í því að skifta um mynt þar sem þeir sem skila inn gömlu myntinni fá þá nýju í staðinn á mismunandi verðgildi.

Önnur leið er sú að taka verðtrygginguna úr sambandi (sem ætti raunar að gerast hvort sem er) og leifa genginu að gossa, mögulegt er líka að nota þessar tvær leiðir saman. T.d. með því að bjóða erlendum krónueigendum að fara skiftimyntarleiðina áður en allt verður látið gossa.

Bent hefur verið á að með því að halda aðildarumsókn til streitu og stefna á upptöku evru þá sé vogunarsjóðum og öðrum krónueigendum haldið lifandi í voninni um að fá meir út úr sínum skuldaviðurkenningum en eðlilegt og raunhæft sé því þeir bíði þess að geta skift yfir í evru á svo háu gengi að einhver annar verði að blæða, sem eins og ég bendi á hér að ofan verður trúlegast íslenska þjóðin.  Þannig sé aðildarumsóknarferlið í raun að stórskaða þjóðina.

[Elle_, 16.1.2013 kl. 15:13]

Ásmundur yrði stærri maður ef hann hætti að berjast fyrir skaðanum og kalla það björgun.   Og hætti að kalla það lýðræði að nauðga lýðræðinu.  Og öfugt. 

Hættu bara þessu samfylkingarbulli, Ásmundur, og við skulum ekkert niðurlægja þig fyrir að hafa viljað troða okkur óviljugum í niðdimmt tómið.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 16.1.2013 kl. 17:10]

Bjarni Gunnlaugur, sá efnahagsvandi sem stafar af krónunni felst td í eftirfarandi:

1) Eignir erlendra aðila sem vilja úr landi þarf að skipta í gjaldeyri. Þetta eru svo gífurlega háar upphæðir að það myndi þýða hrun á gengi krónunnar með þeim skelfilegu afleiðingum sem öllum ættu að vera kunnar.

Það hefði engin eða nánast engin áhrif á gengi gjaldmiðilsins ef hann væri evra.

2)Miklar sveiflur á gengi krónunnar valda því að erlendir fjárfestar halda að sér höndum. Þeir treysta ekki krónunni. Við slíkar aðstæður er gengi krónunnar undir þrýstingi auk þess sem vextir á erlendum lánum eru í hámarki.

Með evru væri gengið nokkuð stöðugt og vextir miklu lægri.

3) Erlendar skuldir ríkis og sveitarfélaga, sem eru ærnar fyrir, hækka (í krónum) þegar gengi krónunnar hrynur. 50% lækkun á gengi krónunnar þýðir tvöföldun á erlendum skuldum.

Þar sem ríki og sveitarfélög hafa engar tekjur í gjaldeyri getur slíkt hrun á gengi krónunnar verið mjög afdrifaríkt.

4)Króna krefst öflugs gjaldeyrisvarasjóðs sem er tekinn að láni. Með því að taka upp evru losnar fé til að greiða niður skuldir ríkisins og lækka þær verulega.

Með upptöku evru lækkar því greiðslubyrði ríkisins vegna erlendra lána gífurlega vegna þess að skuldir lækka og vaxtakjör verða miklu betri.

5) Óstöðugleiki vegna sveiflna á gengi krónunnar er efnahagsvandamál. Rekstur útflutningsfyrirtækja getur verið í miklum blóma þegar gengi krónunnar er hagstætt en gjaldþrot blasað við þegar gengi krónunnar hækkar.

Þannig fer mikill stofnkostnaður í súginn. Almenningur borgar að lokum brúsann. Stöðugleiki með evru eykur samkeppnishæfnina og fjölbreytileg störf verða til.

6) Það er efnahagsvandamál að vera með gjaldmiðil sem hentar svo illa til útlána að það er fjárhættuspil að taka lán í honum.

Annaðhvort er um að ræða verðtryggð lán sem geta hækkað meira en laun eða óverðtryggð lán með greiðslubyrði sem hækkar upp úr öllu valdi vegna hærri vaxta þegar verðbólgan fer á skrið þannig að flestir geta ekki lengur staðið í skilum.

Lán í evrum eru alltaf óverðtryggð og lækka almennt jafnt og þétt þó að einhverjar hækkanir geti átt sér stað á milli gjalddaga í undantekningartilvikum.

7) Gengishrun krónu leiða til mikilla tekju- og eignatilfærsla í þjóðfélaginu. Launakjör almennings versna og eignir þeirra rýrna. Margir auðmenn hagnast með því að geyma fé erlendis og flytja það etv heim þegar gengið krónunnar er í lágmarki. Þannig tvöfalda þeir eignirnar ef gengið hrynur um 50%.

Auðmenn geta einnig keypt eignir á gjafverði þegar eigendurnir hafa ekki annan kost en að selja eða þeir verða gjaldþrota. Svona er nú þessi margrómaði sveigjanleiki krónunnar.

Mismunur á gengi krónunnar hér og erlendis er gróðavegur fyrir ýmsa, einkum auðmenn. Fyrirtæki hafa verið stofnuð til að hjálpa mönnum að finna smugur í gjaldeyrishöftum. Gróðinn getur skipt milljörðum. Almenningur borgar brúsann.

Eins og af ofangreindu má sjá er krónan okkur óskaplega dýr og um leið stórhættuleg. Hún getur riðið okkur að fullu. ESB-aðild og upptaka evru leiða til miklu betri og stöðugri lífskjara.

Hættan á að við förum okkur að voða er miklu minni í ESB. Þar að auki getum við treyst á aðstoð þar ef eitthvað fer alvarlega úrskeiðis.   

[Elle_, 16.1.2013 kl. 17:30]

Allt þetta endalausa tal þitt um evru, segir ekki neitt um að verið er að nauðga okkur óviljugum inn í erlent veldi, þar sem við viljum ekki vera.  Við gætum eins vel rætt hér endalaust að taka upp bandarískan eða kanadískan dollar, eða íslenskan dollar.

Og ekkert segir að við verðum að vera með þennan dýra og mikla gjaldeyrisvarasjóð.

[Elle_, 16.1.2013 kl. 17:47]

Og svo læturðu eins og það skipti þig miklu máli að gengið geti verið notað af fjárglæframönnum og vogunarsjóðum.  Og grætur plattárum yfir að almenningur landsins borgi fyrir það, eins og þú hefur oft grátið hástöfum yfir að hann borgi ef við ekki tökum við mútustyrkjum frá Brussel. 

Þú blekkir okkur ekki neitt, sami rugludallur (eins og þú kallaðir Ásthildi að ofan í no. 9) og barðist fyrir ICESAVE fjárglæpamanna og sami rugludallur og vilt að peningum ríkissjóðs sé nú eytt í þetta Brusselrugl Jóhönnu.