Asni ESB klyfjaður gulli klifrar yfir Íslandsmúra

Aðildarumsóknin er strönduð. Það gengur hvorki né rekur. Árangurinn fram að þessu í aðildarviðræðum er enginn en kostnaðurinn ærinn. Aðeins hefur verið samið um atriði, þar sem Ísland hafði þegar, með illu eða góðu, aðlagað sig ESB vegna EES-aðildar.

Þannig komst Bjarni Jónsson að orði í ágætri grein á Evrópuvaktinni í seinustu viku. Hann minnir á þá æpandi staðreynd að þótt liðið sé vel á fjórða ár frá því að aðildarumsóknin var samþykkt á þingi hefur enn ekkert verið fjallað um erfiðustu og mikilvægustu málin, þ.e. um sjávarútvegs- og landbúnaðarmál. Hann spyr einnig hvernig þátttöku Íslendinga í hermálum ESB verði háttað. Bjarni segir m.a. í grein sinni:

„Aðlögunarferlið hefur tekið á sig óviðkunnanlega mynd. Sannleikanum um aðildarviðræðurnar er haldið leyndum, en tangarsókn er hafin að hálfu ESB að Íslendingum. Annars vegar er borið fé á útvalda landsmenn samkvæmt kenningunni um, að enginn veggur sé svo hár, að asni klyfjaður gulli komist ekki yfir hann. Hins vegar er reynt að kúga Íslendinga til eftirgjafar á rétti, sem þeir hafa öðlazt samkvæmt Hafréttarsáttmála Sameinuðu þjóðanna sem strandríki til að nýta nytjastofna innan lögsögu sinnar. Það þarf ekki að orðlengja það, að væri Ísland aðildarríki ESB, mundi ráðherraráð ESB, að tillögu framkvæmdastjórnar ESB, ákvarða Íslandi veiðikvóta, t.d. á makrílnum. Kvóti Íslendinga á makríl væri þá ekki 150.000 tonn, heldur e.t.v. 10 % af þeim kvóta.

Þótt undarlegt sé, var gulrótin fyrir tvístígandi þingmenn, að málið snerist um „að kíkja í pakkann". Sennilega trúðu áróðursmenn umsóknarinnar þeirri fáheyrðu vitleysu, að um eitthvað raunverulegt væri að semja fyrir Íslands hönd í aðildarviðræðum. Slíkt lýsti þá þegar dæmalausum barnaskap og dómgreindarleysi, eins og andstæðingar aðlögunarinnar gerðu skýra grein fyrir með vísun til nýlegra aðildarsamninga og með vísun til yfirlýsinga málsvara ESB, þ.á m. stækkunarstjóranna, fyrrum stækkunarstjóra, Ollis Rehns, og núverandi, Stefans Füle. Þeir hafa komið hreint fram að þessu leyti og lýst því yfir, að engan afslátt væri unnt að gefa frá sáttmálum né lagabálkum ESB." Bjarni fjallar einnig um stöðu
Breta í þessu samhengi: „Skoðanakannanir sýna, að meirihluti Breta vill ganga
úr ESB. Brezka ríkisstjórnin móast við og reynir að fitja upp á sérlausnum við
ráðamenn í Berlaymont. Nú hefur forseti leiðtogaráðs ESB svarað tillögum frá
ríkisstjórn Breta með eftirfarandi hætti:

„Ef hvert aðildarríki færi að velja þá hluta gildandi stefnu, sem því líkaði bezt við, og draga sig út úr þeim, sem því líkaði minnst, myndi sambandið í heild, og sérstaklega Innri markaðurinn, bráðlega liðast í sundur.""

Lokaorð greinarinnar eru þessi: „Ef kastast alvarlega í kekki á milli ESB og Stóra-Bretlands, munu Bretar segja sig úr ESB að aflokinni samþykkt þess efnis í þjóðaratkvæðagreiðslu. Þá er komin upp spáný staða í Evrópu, sem Íslendingar þurfa að færa sér í nyt. Annaðhvort munu Bretar verða aðilar að EES, Evrópska efnahagssvæðinu, sem mundi treysta EES í sessi, eða þeir munu gera tvíhliða viðskiptasamning við ESB með sambærilegum hætti og t.d. Svisslendingar hafa gert. Þá kann að myndast fordæmi fyrir Íslendinga um svipaða samninga við ESB í stað aðildarinnar að EES. Það verður afar áhugavert að fylgjast með því, hvernig Bretum gengur að endurheimta hluta af fullveldi sínu, sem þeir telja, að flutzt hafi í óviðunandi mæli til Berlaymont í Brüssel."

Aldrei fleiri án vinnu á evrusvæðinu

Athugasemdir

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 8.1.2013 kl. 19:54]

það hafa fáir talað um að kíkja í pakka nema Andsinnar í ruglmálflutningi sínum.

Hitt er annað að ástæða þess að samningur hefur dregist á langinn er sú að Andsinnar hafa misnotað stöðu sína til að reyna að eyðileggja og skemma fyrir landi og lýð.

Skemma og eyðileggja. það eru Andsinnanna ær og kýr og ættu þeir að skammast sín.

[Bragi, 8.1.2013 kl. 20:27]

Án þess að hafa hugmynd um hvernig svona undanþágur virka, þá ættum við ESB-andstæðingar að hafa okkur hæga með slíkan málflutning. Ef svo loks einhver stór undanþága kæmi til, t.d. vegna sjávarútvegs (sem væri mjög gott útspil til að lokka okkur í áttina til þeirra), þá myndu e.t.v. margir ESB-andstæðingar og hlutlausir aðilar gerast ESB-sinnar vegna þess að ESB-andstæðingar höfðu haldið hinu gagnstæða fram. Undanþágur eða ekki undanþágur breyta ekki þeirri grunnniðurstöðu að Ísland er mun betur sett utan ESB.

Þetta er ansi athyglisvert með Bretana, það liggur beinlínis fyrir að þeir munu ekki sætta sig við að missa meiri völd til nýja miðstýrða ríkisins. Hið nýja miðstýrða ríki mun ekki sætta sig við annað. Eitthvað þarf að láta undan þar á endanum.

Draumastaðan er auðvitað sú að Norðurlöndin ásamt Bretum tækju upp viðamikið samstarf (utan ESB), ekki síst vegna þeirrar þróunar sem á sér stað á Norðurslóðunum.

[Gunnlaugur I., 8.1.2013 kl. 21:20]

Sammála Braga hér að ofan.

Það duga engar undanþágur frá ESB fyrir okkur íslendinga, hvorki varanlegar eða bráðabirgða, önnur en sú eina sem vit væri í það er að við fengjum varanlega og óafturkallanlega undanþágu frá því að þurfa að ganga inn í þessa vonlausu miðstýringar vitleysu !

[Ásmundur (IP-tala skráð) 9.1.2013 kl. 09:39]

Það er ekkert óeðlilegt við styrkveitingar ESB sem eru veittir þjóðum á meðan á aðildarviðræðum þeirra stendur . Þær falla niður um leið og viðræðum lýkur með þjóðaratkvæðagreiðslu. Það er ekkert sem ávinnst með því að þiggja styrkina nema styrkirnir sjálfir.

Það er því ekki verið að lokka neinn með fé. Engu breytir hvort við segjum já eða nei. Þessir styrkir verða ekki í boði eftir að við höfum samþykkt aðild. Og þeir eru óafturkræfir hvort sem meirihlutinn segir já eða nei við aðild. Þeir eiga því ekkert skylt við mútur.

Hitt er annað mál að ef Íslendingar sýna þann fordæmalausa hringlandahátt að slita viðræðum í miðjum klíðum, er eðlilegt að greiða styrkina tilbaka. Einnig væri rétt að greiða annan kostnað ESB eins og vegna reksturs Evrópustofu og sendiráðs ESB. Að öðrum kosti erum við að hafa fé af ESB með óheiðarlegum hætti.

Þetta er mikill kostnaður fyrir lítið land eins og Ísland. Enn meiri kostnaður myndi væntanlega fylgja í kjölfarið vegna þess að traust á Íslandi myndi minnka þegar sú lausn á efnahagsvandanum sem felst í aðild er horfin án þess að önnur lausn sé í sjónmáli. Og ekki er það til að auka traustið hvernig þetta bar að.

Ef viðræðum er slitið einhliða er ekkert sem heitir að taka þær upp aftur. Það þarf því einfaldlega að sækja aftur um aðild með auknum kostnaði, töfum og verri samningsstöðu.

Við komumst ekki langt með svona afdælahætti í samskiptum við aðrar þjóðir. Þetta er hins vegar ágæt leið til að stuðla að einangrun Íslands ef það er markmiðið.

[Valdimar Samúelsson, 9.1.2013 kl. 09:41]

Ég vil minna á að ESB er að semja við Kanada, Singapore og Morrokko og eitt annað ríki og þeir setja engar hvaðir á þau ríki. Þetta vita Bretarnir og spyrja hversvegna eru allar þessar reglugerðir fyrir það eitt að borga milljarða til ESB og að selja þeim. Ég spyr líka þegar við erum ekki einusinni nálægt meginlandinu. Eru vissir aðilar svona heimskir hér á landi.

[Pétur (IP-tala skráð) 9.1.2013 kl. 16:56]

Ásmundur, ég náði ekki að svara síðustu athugasemd þinni við annarri færslu áður en lokað var fyrir athugasemdir.

Þar skrifaðirðu: "Vönduð stjórnsýsla, vönduð lög og mikil valddreifing krefst mikils skrifræðis. Það er því langsótt að vera beinlínis á móti því."

Vandamálið við skrifræðið í ESB er að það gagnast engum, þar eð allar stofnanir ESB eru með öllu óþarfar og þar með öll stjórnsýsla ESB sömuleiðis.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 9.1.2013 kl. 22:47]

Pétur, þú ert í raun að lýsa því yfir að þú viljir að ESB líði sem fyrst undir lok.

Allar spár um endalok ESB og/eða evru eru af sömu rót. Eingöngu er um  að ræða óskhyggju sem engar líkur eru á gangi eftir.

Málflutningur sem tekur mið af endalokum ESB og/eða evru er því marklaus. Það er skelfilegt að fylgjast með því að andstaðan gegn aðild byggist fyrst og fremst á ranghugmyndum.

Maður spyr sig hvort Íslendingar séu svona miklu meiri vanvitar en aðrar Evrópuþjóðir og kunni þess vegna ekki fótum sínum forráð. Að slíta viðræðum í miðjum klíðum væri staðfesting á því.

Skýringin getur verið að við vorum undir verndarvæng Bandaríkjanna frá lýðveldisstofnun þangað til bandaríski herinn hvarf af landi brott.

Við vorum þess vegna í raun ekki sjálfstæð þjóð fyrr en fyrir nokkrum árum. Ýmislegt bendir til að Íslendingar geti ekki horfst í augu við hvað það þýðir að vera sjálfstæð þjóð. 

Ef Íslendingar hafa ekki vit á að samþykkja aðild (að því tilskildu að samningur verði viðunandi sem ég tel víst að verði) fer hér óhjákvæmilega allt í kaldakol jafnvel strax að nokkrum árum liðnum.

Vegna smæðar er krónan dæmd til að vera í höftum um alla framtíð. Skaðsemi hennar mun valda miklum atgervisflótta með skelfilegum dómínóáhrifum fyrir þjóðina.

ESB er samband margra mestu lýðræðisþjóða heims. Það hentar okkur sérstaklega vel. Það væri því ótrúleg afdalamennska að hafna aðild af einskærri þjóðrembu hins varmáttuga með enga heila hugsun þar að baki.

[Pétur (IP-tala skráð) 10.1.2013 kl. 09:07]

"Það væri því ótrúleg afdalamennska að hafna aðild af einskærri þjóðrembu hins varmáttuga með enga heila hugsun þar að baki."

Ásmundur, ef þetta átti að vera sneið til mín, þá get ég upplýst þig um að það ert þú sem ert heiladauði, heilaþvegni heimskinginn í þessari umræðu. Og ég er heldur ekki haldinn þjóðernisrembu, síður en svo. Þú ruglar saman þjóðernishyggju og lýðræðisást, enda er það mín skoðun og annarra ESB-andstæðinga, að smáríki eiga ekkert erindi í sambandið. Alflest aðildarríkin gengu í sambandið til að fá aðgang að innri mörkuðum þess, en kærðu sig aldrei um miðstýringuna frá Bruxelles. Mergurinn málsins er að ég þekki ESB og skuggahliðar þess, sem er meira en þú gerir.

Varðandi lýðræði, þá voru sterkar lýðræðishefðir í V- og N-Evrópu löngu áður en EBE og ESB kom til. Þessar lýðræðishefðir leitast sambandið nú við að koma fyrir kattarnef með sambandsríki, sem stjórnast af embættismönnum. Ekkert gertur verið ólýðræðislegra en það.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 10.1.2013 kl. 11:46]

Pétur, þessu var auðvitað ekki beint til þín enda getur þú ekki einn hafnað ESB-aðild fyrir hönd Íslands.

Hins vegar er ljóst að ESB-aðild er mjög kærkomin fyrir Ísland ef við fáum viðunandi samning. Íslendingar einir á báti með ónýtan gjaldmiðil í höftum án bandamanna vísar veginn til sífellt versnandi lífskjara og meiri einangrunar.

Ef við förum þá leið eru litlar líkur á að við getum greitt skuldir ríkisins sem er með því mesta sem gerist í heiminum.

Skortur á lýðræði í ESB á ekki við nein rök að styðjast eins og þeim sem kynna sér lög og reglur ESB hlýtur að vera ljóst. Eins og reynslan sýnir vegnar smáríkjum þar sérstaklega vel.

Andstæðingar aðildar hafa engin rök fyrir stóryrðum sínum. Að mínu mati er þar vanmáttarkennd að baki sem fær útrás í þjóðrembu.

Þjóðremban útilokar alla skynsemi. Hún er því stórhættulegt fyrirbæri.