Er ESB á leið til helvítis? – spyr ákafur ESB-sinni í örvæntingu

Árni Snævarr verður seint nefndur andstæðingur ESB-aðildar. Hann segist hafa spurt áhrifamann í Brussel til margra ára um undanþágur frá regluverki ESB og fengið þau svör að undanþágur væru eingöngu tímabundnar.

„Er Evrópusambandið á leið til helvítis? Þetta er ekki lengur bara spurning sem varpað er fram á vefsíðum ritglaðra öldunga á Íslandi sem orna sér við hlýjar minningar af þjóðernishyggju æskuáranna, heldur spurning sem spurt er af fullri alvöru af þungavigtarmönnum í Brussel," skrifar Árni Snævarr á bloggi sínu en greinin birtist á vefsíðu Já Ísland.

Árni Snævarr er starfsmaður Sameinuðu þjóðanna í Brussel og skrifar um fund þar í borg hinn 10. janúar þegar Jean-Claude Piris, fyrrverandi yfirmaður lagasviðs ráðherraráðs ESB, kynnti nýja bók sína um framtíð ESB. Grein Árna er einkar athyglisverð þegar haft er í huga að hann hefur lengi verið einn ákafasti talsmaður ESB-aðildar hér á landi. Hér eru nokkur brot úr greininni:

„Piris sagði hreint út á fundinum í Brussel að bókin væri neyðarkall. Einstök Evrópuríki muni þurfa meir á aðstoð Evrópusambandsins að halda í framtíðinni en nokkru sinni því Evrópuríki standi höllum fæti af ýmsum ástæðum, bæði vegna smæðar sinnar hvort heldur sem er mælt í íbúafjölda, ferkílómetrum eða auðlindum. Færri börn fæðist á meðan langlífi ykist en á sama tíma stæði mannkyn allt frammi fyrir vandamálum sem einstök ríki (allra síst smá) gætu illa staðist snúning: hnattvæðingu (les: uppgangur Kína og Indlands), loftslagsbreytingum, náttúruspjöllum og orkuskorti að ógleymdri efnahags- og fjármálakreppunni.

Athygli vekur í allri þessari umræðu hversu mikil svartsýni ríkir á framtíð Evrópusambandsins og þá einkum og sér í lagi í hve litlum metum leiðtogar þess eru; „pólítískir dvergar"; var viðkvæði frummælenda jafnt sem fundarmanna."

„Sá sem þessar línur ritar uppskar lófatak á velsóttum fundinum með því einu að segjast vera frá Íslandi þegar ég bar upp spurningu um hvort tveggja hraða Evrópa væri ávísun á Evrópu "a la carte„ þar sem ríki gætu sneitt hjá réttum sem þau girntust ekki; en íslenska diplómata dreymdi blauta drauma um slíkt.

Nei sagði Piris, undanþágur eru eingöngu tímabundnar."

Heimild: JaIsland.is

Athugasemdir

[Ásmundur Harðarson (IP-tala skráð) 18.1.2012 kl. 15:56]

Í stað undanþága er í ESB samið til frambúðar um sérlausnir eða sérstakar ráðstafanir ("special arrangements").

Þær eiga þá einnig við um aðrar þjóðir sem búa við sömu skilyrði. Þær teljast því í raun ekki undanþágur. Er þetta virkilega ekki enn orðið ljóst?

Annars er það eðlilegt að menn velti fyrir sér hver versta hugsanlega framtíðaesýnin geti orðið í hverju máli. Á það hefur alveg skort hjá andstæðingum aðildar.

Þeir eru almennt í afneitun gangvart því sem getur gerst ef Ísland verður án bandamanna með krónu í gjaldeyrishöftum eða á floti. Þeir einfaldlega forðast að minnast á það.

Besta leiðin til að forðast hrun er að horfast í augu við vandann. Aðeins þannig er hægt að gera sér vonir um að leysa hann. Á þetta skorti fyrir hrun og því fór sem fór.

Það er einnig jákvætt að menn átti sig á erfiðleikum vissra ESB-þjóða sem í raun væru verr staddar ef þær væru utan ESB. Það hafa allar þjóðir gott af að fá aðhald í að lifa ekki um efni fram.

[Helga Kristjánsdóttir, 19.1.2012 kl. 02:29]

Góði!! orðaleikur,sem okkur varðar ekkert um,því þeim er ekki ætlað að vara.Aðrar þjóðir búa ekki við sömu skilyrði er þér ekki enn orðið það ljóst?

Eðlilegt að velta fyrir sér? Eðlilegast var að kjósa um það. því versta hugsanlega framtíðarsýn er feigðarflan Samfylkingarinnar,með ,,hvað kallið þið það? Umsókn,,,

Bandamenn með heilbrigðan gjaldmiðil,er kostur.

" Horfast í augu við vandann",oh! my guide,eins og Samfó á kíkkinu,FME.og viðsk.ráðhr.Þar völdust rangir menn í rangar stöður,satt er það.

Jákvætt að átta sig á erfiðleikum vissra ESB. þjóða,rétt,forðum okkur hættu frá.

Spekin,gott að fá aðhald osfrv.,það væri betra að fólk fengi vinnu,gætu startað litlum fyritækjum,bankarnir lánuðu.

Nú ef ESB.,er svona áfram um að eignast hlutdeild í Íslandi,hversu auðvelt reyndist okkur þá að semja um gjaldmiðlaskipti við aðrar þjóðir.Það fer ekki framhjá neinum þeirra að við eigum auðævi í láði og legi.Við höfum áður þurft að vinna okkur út úr erfiðleikum,það tekst aldrei,það veistu Ásmundur,ef stjórnarskrá Brussel´s er æðsta vald. Unga fólkið okkar er tilbúið,það er nægt rými,út um allt land,nægur fiskur- hér staldra ég því ég veit að þar eru deilur að leysa. Það verða allir svo hamingjusamir,að vera lausir við ESB.að eftirleikurinn verður taumlaus gleði. Ekkert ESB.

[Erna Bjarnadóttir, 19.1.2012 kl. 08:28]

Bandamenn með heilbrigðan gjaldmiðil er kostur - áhugaverð afstaða svo ekki sé meira sagt.

Prófessor Stefán Már Stefánsson hefur einmitt fjallað um undanþágur og sérreglur t.d. fyrir tiltekin svæði eða lendur. Þetta eru fá tilvik og Norðmönnum tókst t.d. ekki að semja um slíkt fyrir sinn sjávarútveg. Kjarni málsins er að við sækjum um að gerast meðlimir. ESB hefur sjálft lýst samningum um aðild sem samningum um hvernig umsóknarland tekur upp og aðlagast reglum bandalagsins. Gleymum ekki að þjóðartekjur á mann á Íslandi eru vel fyrir ofan meðallag ESB af hverju ættu fátæk Austur Evrópu ríki að fallast á sérmeðferð fyrir Ísland?

[Ásmundur Harðarson (IP-tala skráð) 19.1.2012 kl. 09:20]

Meira fullveldisafsal felst í EES-samningnum en ESB-aðild. Þetta er meðal annars niðurstaða norskrar sérgræðinganefndar sem norsk yfirvöld skipuðu til að rannsaka málið eftir áralangt þref.

Hin aðalniðurstaða nefndarinnar er að EES-samningurinn hafi  verið gífurlega ábatasamur.

Af þessu getum við dregið þá ályktun að með ESB-aðild endurheimtum við hluta af okkar fullveldi fyrir utan gífurlegan ávinning að öðru leyti.

Með því að hafna ESB-aðild missum við ekki aðeins af ávinningnum af að ganga í ESB. Við töpum einnig skv norsku skýrslunni þeim gífurlega ávinningi sem felst í EES-samningnum vegna þess að gjaldeyrishöft til frambúðar samræmast ekki EES-samningnum.

Fáfræði virðist stjórna afstöðu margra til ESB. Fyrir utan að margir virðast halda að við missum yfirráð yfir auðlindum okkar telja margir að einsleitni eigi sér stað í ESB þannig að efnahagslega muni þjóðirnar standa jafnt.

Menn óttast því að Ísland þurfi að láta svo mikið af hendi rakna til ESB að það muni bitna á lífskjörum Íslendinga. Fátækari þjóðir eins og Grikkir hafa líklega verið sama sinnis. Þær eru nú að komast að því fullkeyptu að þetta er rangt mat.

Sannleikurinn er sá að lífskjör eru mjög misjöfn í ESB-ríkjunum. Laun í þeim fátækustu eru aðeins brot af launum í hinum ríkari. Með ESB-aðild er hinum fátækari hins vegar gert auðveldara að taka framförum með þeim stöðugleika sem fylgir evru og því aðhaldi sem fylgir ESB-aðild.

ESB eignast enga hlutdeild í Íslandi með ESB-aðild enda sitjum við ein að auðlindum okkar. ESB er ekkert sérstaklega áfram um að Ísland gerist aðili. Það erum við sem eigum frumkvæðið að umsókninni. Að halda öðru fram er mikil fáfræði. 

Utan ESB höfum við val um tvo afarkosti: Krónu með gjaldeyrishöftum og krónu án gjaldeyrishafta. Báðir valkostir eru mikill gróðavegur fyrir sérhagsmunahópa, íslenska og erlenda, sem þannig arðræna Íslendinga.

Gjaldeyrishöft eru þó skárri kostur vegna þess að með þeim er líklegt að hægt sé að komast hjá hruni þó að mikil lífskjaraskerðing og einangrun fylgi þeim eins og við höfum reynslu af. 

Með einangrun á ég ekki við að landið muni lokast. Hins vegar munu gjaldeyrishöft og uppsögn EES-samningsins  takamarka mjög samskipti okkar við önnur lönd og möguleika td til náms eða starfa í öðrum löndum. 

[Elle_, 19.1.2012 kl. 15:09]

´Fáfræði ykkar, fáfræði, FÁFRÆÐI´.  Vér einir vitum og vitum samt voða lítið.

VAXANDI ANDSTAÐA VIÐ ESB AÐILD:

Meirihluti Íslendinga er sem fyrr andvígur því að Ísland gangi í Evrópusambandið - - -

JÓHÖNNU-PENNUM ÆTTI AÐ FARA AÐ SKILJAST AÐ ÞAU RÁÐA ÞESSU ALLS EKKI.