Þjóðaratkvæði um ESB þarf ekki að tengjast fullbúnum samningi

Lengi hefur þeirri bábilju verið haldið að fólki að landsmenn geti því aðeins kosið um aðild að ESB ef stjórnvöld óska formlega eftir inngöngu í ESB, hefja síðan langt og flókið aðildar- og aðlögunarferli með margra milljarða tilkostnaði og gera loks samning sem lagður er fyrir 27 aðildarríki ESB til samþykktar. Þá fyrst sé röðin komin að íslensku þjóðinni að segja til um hvort hún sætti sig við orðinn hlut eða hvort hún togar í neyðarhemilinn og segir nei.

 

Þegar einhver sættir sig ekki við þessa ólýðræðislegu málsmeðferð er spurt: ætlarðu að svipta þjóðina réttinum til að segja skoðun sína á málinu? Þessi fáránlega spurning  kemur oft frá þeim sem stóðu fastast gegn því að þjóðaratkvæði væri látið skera úr um hvort sótt væri um aðild að ESB.

 

Í bráðum þrjú ár hafa  allar skoðanakannanir sýnt að meiri hluti þjóðarinnar er andvígur inngöngu í ESB. Vissulega hafa landsmenn sýnt áhuga á „að kíkja í pakkann“ eins og það er löngum orðað. En nú hafa viðræður staðið í rúm tvö ár. Samninganefndinni og utanríkisráðherra hefur gefist nægur tími til „að kíkja í pakkann“. Aðild að ESB snýst hvort eð er aðallega um að láta aðildarríkin laga löggjöf sína að regluverki ESB undantekningalítið. Tímabundnar undanþágur eru þó stundum veittar, svo og sérlausnir um minni háttar mál.

 

Sé eitthvað annað og meira í boði ber ráðherranum og samninganefndinni að upplýsa þjóðina um það. Ekkert slíkt hefur þó komið fram og ráðherrann tók það sérstaklega fram í sumar að Íslendingar þyrftu engar varanlegar undanþágur frá sjávarútvegsstefnu ESB. Þetta sagði hann að sjálfsögðu vegna þess að hann gerði sér ljóst að þær væru ekki í boði.

 

Andstaða þjóðarinnar við aðild er staðreynd sem ríkisstjórnin öll þarf að horfast í augu við. Hún á því að búa sig undir að taka þetta mál nýjum tökum á þessu hausti. Hún á að upplýsa þjóðina um það sem fyrir liggur, efna síðan til þjóðaratkvæðis, eins og lagt er til í nýlegri þingsályktunartillögu fjögurra þingmanna, um þá spurningu hvort halda beri aðildarumsókninni til streitu eða leggja hana til hliðar og spara þannig þjóðinni þann gífurlega kostnað og fyrirhöfn sem fylgir þessu einskisnýta brölti. Skrifum undir hjá skynsemi.is og styðjum þá stefnu að ESB-umsóknin verði lögð til hliðar.

 

Ragnar Arnalds  

Athugasemdir

[Gunnlaugur Ingvarsson (IP-tala skráð) 9.10.2011 kl. 14:45]

Já þetta er svona álíka bábilja og að Ríkisstjórnin hefði ákveðið og það án þess að spyrja þjóðina að sækja um það til Páfans í Róm að þjóðin yrði öll gerð Kaþólsk og að Páfinn í Róm yrði hér æðsti andlegi leiðtogi þjóðarinnar.

Síðan hæfist hér langt og strangt samninga og aðlögunarferli sem allar væru byggðar á forsendum Páfans í Róm og hans Kardínála.Biblían og einstakir hlutar hinnar yrðu opnaðir eftir þeirra fyrirskipunum og þegar þeir vildu og við spurðir útí rittúalið og hvernig það gengi upp í okkar samfélagi.

Engu máli skipti þó svo að stærsti hluti þjóðarinnar lýsti því margsinnis yfir að þeir vildu ekkert hafa með þessa Kaþólsku trú og hennar siði.

Þá skipti það bara engu máli það yrði samt að halda áfram því að fyrst þyrfti að uppfræða þjóðina um hina miklu Kaþólsku trú og til þess myndi páfaveldi eyða digrum sjóðum sínum um mikilfengleik hinnar Kaþólsku trúar og hvað þjóðin myndi hagnast mikið á þessum nýja boðskap.

Alls ekki mætti svipta þjóðina þeim lýðræðislega rétti að fá síðan að kjósa ráðgefandi kosningu um það hvort að þjóðin öll ætti að hlýta þessum nýja sið eða ekki.

Þetta ESB umsóknarferli allt er svona álíka lýðskrum af verstu sort og ekkert annað.

[Haraldur Hansson, 9.10.2011 kl. 15:02]

Í lýðræðinu felast mikil verðmæti. Ef litið er á landakortið og kíkt í sögubækur má sjá að velmegun og lýðræði eiga sterka samleið. Þar sem lýðræðinu er úthýst hnignar samfélaginu.

Spurningin er kannski þessi:
Ert þú tilbúinn að ganga í Sambandsríki ESB, sem tekur af fólki réttinn til að kjósa um stjórnarskrána, hvað þá annað?

Mitt svar er Nei.

[Eyjólfur G Svavarsson, 9.10.2011 kl. 16:28]

Ég spyr. Í hvers umboði er verið að sækja um? þð þarf að kippa Össuri úr sambandi, hann er ekki með réttu ráði! Það er mikill meirihluti þjóðarinnar á móti þessu ferli.!!!

[Sigurður M Grétarsson, 9.10.2011 kl. 18:54]

Ef maður ætlar að taka ákvörðun um það hvort maður vill kaupa íbúð eða bíl sem manni stendur til boða að kaupa þá er betra að fá að vita verðið áður en sú ákvörðun er tekinn. Um þetta snýst málið.

Ákvörðun um aðildarumsókn var tekin af meirihluta Alþingis og um það leyti sýndu skoðanakannanir að meirihluti þjóðarinnar vildi sækja um aðild til að sjá hvað væri í booði. Síðan hafa nánast allar skoðanakannanir sýnt að meirihluti þjóðarinnar vill klára þetta ferli og kjósa síðan um niðurstöðuna. Það er því út í hött að segja að þetta sér gert án umboðs.

Það er rétt að innan ESB er ekki vilji til að vera með varanlegar undanþágur frá reglum sambandsins. Það er hins vegar mikið af varanlegum undanþágum í reglunum ESB og hafa allar þjóðir sem gengið hafa í ESB náð fram einhverjum varanlegum breytnngum á ESB reglum auk tímabundinna undanþága frá þeim. Reglur um heimskautalandbúnað eru dæmi um þetta en sú regla varð til í aðildarviðræðum Svía og Finna.

Það er því langt frá því ljóst að ekki náist fram neinar breytingar á sjávarútvegsstefnu ESB í aðildarviðræðum Íslands og því er ekkert endanlegt hægt að setja á borðið í því efni til að greiða atkvæði um fyrr en búið er að semja.

Þau orð Össurar að við þyrftum ekki neinar undanþágur eða breytingar eru því ekki settar fram vegna þess að útlilokað sé að ná fram breytingum heldur var hann einunis að vekja máls á því að sjávarútvegsstefna ESB er ekki fjandsamleg okkur enda munum við ekki missa neina fiskistofna í hendur annarra ESB ríkja þó við göngum í ESB án nokkurra breytinga á reglunum. Vissulega munu ákveðnir þættir varðandi verndun fiskistofna þar með talið ákvörðun um hámarksafla og hvaða veiðifæri eru heiml á hverjum stað fara til ESB að óbreyttum reglum en við munum halda öllum okkar veiðiheimildum og ekki þurfa að deila þeim með neinum öðrum. Össur var einfaldlega að segja ða fullyrðingar um að við misstum einhvern hluta af sjávarauðindum okkr til ESB við inngöngu í ESB eigi sér ekki stoð í raunveruleikanum. Þær fullyrðingar eru einfaldlega innistæðulaus hræðsluáróður frá ESB andstæðingum.

[Gunnar Heiðarsson, 9.10.2011 kl. 21:11]

Þetta er stór fullyrðing hjá þér Sigurður, um að við munum engu tapa miðað við núverandi fiskveiðistefnu ESB og samrýmist ekki því sem aðrar fiskveiðiþjóðir innan ESB hafa upplifað.

Þá er sú reglugerð sem Össur vísar til, einungis reglugerð. Það er auðvelt að breyta reglugerðum og hefur ekki vafist fyrir ESB hingað til. Við slíkar breytingar er hætt við að 0,03% vægi okkar við það borð segði ansi lítið.

Það er annars gott hjá þér að líkja þessu ferli við húsakaup. Það má alveg halda áfram með þá samlíkingu.

Aðldarviðræðurnar eru byggðar upp á mörgum köflum og hver og einn tekinn fyrir og kláraður áður en næsti er opnaður. Tvö af stæðstu málunum og þau sem mest skilja á milli eru sjávarútvegur og landbúnaður. Þegar komið var að kaflanum um landbúnaðarmál, kom fram að andstaðan var nokkur hér heima. Því var sá kafli settur í bið og næsti opnaður. Það er ESB em stjórnar viðræðuferlinu og það var þeirra ákvörðun að leggja landbúnaðarkaflann til hliðar. Það á sem sagt að geima erfiðustu málin til loka viðræðnanna og klára alla hina fyrst.

Ef þetta væri sett í líkingu við húsakaup, mætti segja að kaupandinn kaupi innbúið, láti ganga frá garðinum kringum húsið og steypa innkeyrsluna, áður en húsið er keypt. Að húskaupandinn láti verktakann ráða samningum milli þeirra tvaeggja. Það er augljóst að kaupandinn mun fórna miklu til að eignast hús fyrir innbú sitt og við grasblettinn með pallinum, að ekki sé talað um steyptu innkeyrsluna. Hann mun verða tilbúinn til að sætta sig við þó einhver smá leki sé á húsinu, þó einangrunin sé kannski ekki upp á sitt besta, enda búinn að fjárfesta í innbúi sem passar, búinn að rækta garðinn og setja á hann sólpall og búinn að steypa innkeyrsluna.

Þetta ferli sem nú er í gangi er unnið frá öfugum enda og undir stjórn rangra aðila. Fyrst er að fá samþykki fyrir því að fara þessa leið, það samþykki var ekki sótt til þjóðarinnar. Þá á aldrei að setjast að samningsborði þar sem annar aðilinn hefur alla stjórn, ef ekki er hægt að ræða við ESB á grundvelli jafnræðis, þar sem báðir aðilar koma sér saman um ferlið, er ekkert við það að ræða.

Svo einfalt er það nú.

[Vinstrivaktin gegn ESB, 9.10.2011 kl. 23:14]

Sigurður Grétarsson! Hvernig geturðu fullyrt að Íslendingar muni „ekki missa neina fiskistofna í hendur annarra ESB ríkja þó við göngum í ESB án nokkurra breytinga á reglunum“ þegar þú hefur hlustað á fréttir mörg undanfarin ár þar sem sagt er frá ummælum forystumanna ESB sem halda því fram að við eigum ekki að veiða neinn makríl í lögsögu okkar? Dettur þér í hug að við myndum veiða 150 þús. tonn af makríl árlega ef við værum nú í ESB? Þú hlýtur líka að vita að það var nákvæmlega sama sagan með kolmunnann.

 Þú getur líkt inngöngu í ESB við það að kaupa hús. En það fyrsta sem sá þarf að gera sem fer út í húsakaup er einmitt að átta sig á því hvort hann og fjölskylda hans vill skipta um húseign og kaupa nýtt hús. Það fer enginn á fasteignasölu, ræðir lengi við fasteignasala, skrifar svo undir kauptilboð, gengur frá kaupsamningi og fer svo heim til maka síns og annarra fjölskyldumeðlima og spyr hvort þau séu ekki ánægð með nýja húsið sem hann sé búinn að kaupa. En það er einmitt þessu líkt sem er að gerast. Í stað þess að hafa þjóðaratkvæðagreiðslu um það hvort sótt skyldi um aðild, var vaðið út í undirbúning samningsgerðar sem nú hefur staðið í tvö ár. Ætlunin er að ganga að fullu frá öllum atriðum samninga, undirrita þá og fá þá samþykkta hjá ríkisstjórnum í 27 ríkjum, ÁÐUR EN þjóðin sem verið hefur að miklum meiri hluta andvíg ESB-aðild í öllum skoðanakönnunum frá því hrunið varð, fær nokkra aðkomu að málinu. Einnig má minna á að meirihluti var fyrir því í skoðanakönnun í sumar að draga ESB-umsóknina til baka. Stundum koma kannanir sem ganga í hina áttina og þá oftast vegna þess að spurningin er mjög leiðandi. Engu að síður er löngu orðið tímabært að þjóðin fái nú eftir tveggja ára viðræður að segja til um hvort hún vill halda áfram þessu rándýra og einskisnýta samningabrölti.

[Elle_, 10.10.2011 kl. 21:37]

Já, merkilegt hvað E-sambandssinnar koma oft með þessa fáránlegu spurningu um að verið væri að hafa lýðræðið af þjóðinni ef ferlið yrði stoppað.  Orðið lýðræði í samhenginu er ósvífni. 

SKILYRÐISLAUST ætti að draga fáráðsumsóknina til baka þar sem ekkert leyfi lá fyrir frá meginþorra okkar. 

Ólýðræðislegu ferlinu verður ekki líkt við hússkoðun eða vinnuleit undir neinum kringumstæðum.  Við vildum aldrei fara inn í þetta ljóta hús og viljum ekki vinna þar.  Það er verið að kúga okkur og við rukkuð fyrir það í þokkabót.  

Við þurfum ekkert á Jóhönnu og Össuri og co. og Guðmundi, Siv og Þorgerði að halda.  Þau geta FARIÐ, FLUTT.