,,Hinar“ ástæðurnar – ekkert mál?

Þegar nýtt þing kemur saman er alltaf ákveðin eftirvænting í gangi, breytist eitthvað til betri vegar í vetur eða ekki. Margar spurningar blasa við í upphafi þings og ein af þeim afdrifaríkari er: Er einhver möguleiki á að aðildarviðræður við ESB og fallið verði frá umsókninni eða hún að minnsta kosti sett upp í hillu. Í pistli dagsins í gær var rakið nokkuð hverjar horfurnar eru á því að svo verði. Lítið hefur verið gert úr þeim kostnaði sem fylgir umsóknar- og aðildaferlinu, en unnt er að fela hann hressilega meðal annarra starfa ráðuneytanna. Fjárlög munu fela í sér blóðugan niðurskurð, í hvað viljum við eyða peningunum okkar?

Því er jafnan haldið til haga að hagsmunir Íslands í auðlindamálum, svo sem orku- og þó einkum fiskveiðimálum muni ráða mestu um hvort samningaferli og aðlögun Íslands að regluverki ESB muni leiða til ásættanlegrar niðurstöðu. Hver sá sem hirðir um að kynna sér málið getur sagt sér það sjálfur að undanþágur frá fiskveiðistefnu ESB verða ekki gefnar. Hvað er þá til ráða hjá ESB-trúarmönnum á Íslandi. Við höfum þegar fengið smjörþefinn af þeirri aðferðafræði:

1. Reynt er að sannfæra okkur hin um að Íslandi eigi nú svosem ekki allt undir fiskveiðunum. Að vísu er ekki lengur hægt að halda því að þjóðinni að við getum í staðinn byggt upp alþjóðlega fjármálamiðstöð á Íslandi á heimsmælikvarða. Við vitum hvernig það fór.

2. Reynt er að telja okkur trú um að þar sem við höfum klúðrað því að selja fiskveiðiheimildirnar í hendur innlends auðvalds, þá sé lausnin sú að afhenta erlendu auðvaldi heimildirnar í staðinn, eða sama innlenda liðinu gegnum ESB.

3. Og ef allt um þrýtur um áreiðanlega koma eitthvert málamyndaákvæði sem kratarnir okkar kokka með evrókrötunum, áferðarfallegt og innihaldslaust, sem friðar þá sem hvort sem er gera sér ekki grein fyrir því að við lifum enn á fiskveiðum og -vinnslu að furðu miklum hluta.

Það sem er óheppilegt við þessa umræðu, fyrir utan blekkingarnar, er að aðrar ástæður með og móti aðild komast ekki sem skyldi á dagskrá. Einhvers staðar í bakherbergjum er verið að fara yfir kafla eftir kafla og afgreiða, stimpla, sem ,,ekkert vandamál", ýmist eigum við hvort sem er að vera búin að lögleiða ,,réttu" ákvæðin gegnum EES, eða að þessi mál eru að sögn einmitt í anda okkar stefnu. Og þar með er slíkri umræðu viskað út af borðinu. Einhliða ,,fræðslufundir" samninganefndarinnar á vegum símenntunarstöðva og alls konar félaga og hagsmunahópa eru því miður ekki til þess fallnir að efla gagnrýna umræðu, það geta þeir vitnað um sem á slíka fundi hafa farið. Því miður hafa þeir annars mætu menn sem um samninga okkar fjalla tilhneigingu til að fara í harða vörn ef gagnrýninna spurninga er spurt, enda er alveg hægt að túlka þær sem svo að verið sé að höggva að samningahæfni þeirra og velvilja.

Þeir málaflokkar sem meðal annars hafa orðið um of útundan eru lýðræðisuppbygging ESB (skortur á henni), jafnrétti í skugga markaðsafla, uppbygging hernaðarbandalags ESB og velferðarmál ýmiss konar. ESB er engin mæðrastyrksnefnd og ástand velferðarmála má vel gagnrýna. Frjálst flæði vinnuafls er eitt af málunum sem ýtt hefur undir félagsleg undirboð. Þó við höfum þegar tekið í gegnum EES við drjúgum hluta þess regluverks - án þess að hafa tækifæri til að hafa áhrif á það - eins og ESB sinnar eru óþreytandi að halda fram, þá höfum við enn minni viðspyrnu innan ESB sem brotabrotsþátttakandi gegn öllum þeir stóru hagsmunaöflum sem þar ráða för. Dómar Evrópudómstólsins falla allt of oft stórauðmagninu í hag og hagsmunir smásamfélaga eins og litlu byggðanna umhverfis landi mega sín lítils gegn því, hagsmunir félítilla og réttindalítilla hópa eins og láglaunafólks sömuleiðis. Enda er nú svo komið innan ESB og að nokkru leyti EES einnig, að láglaunafólk er í ánauð hjá fjölþjóðafyrirtækjum, hvort sem verkefið er að byggja brú eða ræsta sjúkrastofu. Við þekkjum nú þegar fyrstu einkennin, viljum við meira?

Athugasemdir

[Jón Frímann Jónsson, 29.9.2011 kl. 19:05]

Þeir sem standa á bak við þessa vefsíðu spáðu því tvisvar sinnum að íslensk landhelgi mundi fyllast af erlendum togurum ef íslendingar tæku upp samskipti við erlendar þjóðir í gegnum alþjóðleg samtök.

Fyrra skiptið var áður en Ísland gekk í EFTA, seinna skiptið var áður en Ísland gekk í EES.

Í bæði skiptin gerðist ekki neitt. Þetta er hvorki meira né minna en 100% fall í bæði skiptin.

Þegar það kemur að hugsanlegri ESB aðild Íslands þá er sá málflutningur sem er stundaður hérna nákvæmlega sama þvæla og áður. Enda eru höfundar þessar bloggsíðu bæði þröngsýnir og fjandsamlegir íslenskum almenningi og hafa alltaf verið.

Sérhagsmunapólitíkin finnst nefnilega allt í lagi að ljúga að almenningi. Eins og höfundar þessar vefsíðu gera í hvert skipti sem þeir skrifa niður færslunar sínar á þessa vefsíðu.

Lygarar og spilltir menn eins og Ragnar Arnalds og fleiri njóta nákvæmlega engrar samúðar hjá mér og hafa ekki gert í lengri tíma. Það er komið nóg af þessari lygaþvælu í vinstri og hægri mönnum Evrópusambandið.

Ég segi því stopp við þessum lygum og mun snúa mér að því á næstu mánuðum að fletta ofan af lygum og því rugli sem hefur komið frá Ragnari Arnalds, Heimssýn og fleirum varðandi Evrópusambandið.

Þetta er barátta sem andstæðingar Evrópusambandsins munu tapa og tapa illa.

[Vinstrivaktin gegn ESB, 29.9.2011 kl. 21:01]

Það verður hver að dæma fyrir sig hver sýnir þröngsýni og ekki meira orðaskak við Jón af okkar hálfu.

[Haraldur Hansson, 30.9.2011 kl. 00:38]

Leiðari Fréttablaðsins gaf tóninn nýlega þar sem væntingar voru útvatnaðar og dregið í land með öll fögru fyrirheitin.

Össur á samt besta punktinn í undanhaldinu. Sagði Ísland ekki þurfa neinar undanþágur vegna fiskveiða og reyndi svo að klóra sig út úr klúðrinu með því að segjast "alltaf hafa talað fyrir sérlausnum".

Undanþága og sérlausn eru sami hluturinn, sbr. þetta svar á Evrópuvef Alþingis og Háskóla Íslands. Þar segir m.a.:

Munurinn á varanlegri undanþágu annars vegar og sérlausn hins vegar er ekki alltaf skýr og eru orðin stundum notuð sem samheiti. Í reynd má segja að sérlausnir séu ein tegund varanlegra undanþága

...

Varanlegar undanþágur og sérlausnir eru ekki lagaleg hugtök í sjálfu sér og á þeim er enginn sérstakur munur í lagalegum skilningi.
 

Ég spái því að undanhaldið eigi eftir að taka á sig skrýtnari myndir. Sérstaklega þegar esb-sinnar fara að réttlæta þann samruna sem núna er boðaður í Brussel.