Jón Bjarnason skrifar um heiðarleika formanns Viðskiptaráðs

Hún var þversagnarkennd ræða formanns Viðskiptaráðs, Hreggviðs Jónssonar á Viðskiptaþingi í gær. Ekki síst var það afstaða hans til ESB viðræðnanna, þar sem hann vildi halda áfram aðlögunarferlinu við ESB, halda áfram „bjölluatinu í Brussel“.

Í hinu orðinu lagði hann áherslu á „fair play“ í samskiptum einstaklinga og þjóða. „Fair play“ þýðir nú einfaldlega heiðarleg framkoma á íslensku. Umsóknin að ESB um fullveldisframsal var send af stað án þess að þjóðin væri spurð. Umsóknin var keyrð áfram þótt vitað væri að meirihluti þjóðarinnar væri andvígur inngöngu í ESB. Hún var keyrð áfram án þess að það væri fullur stuðningur við umsóknina í ríkisstjórn. Flokkur sem sagði kjósendum sínum að hann myndi aldrei sækja um inngöngu i ESB, var síðan búinn að skrifa upp slíka umsókn nokkrum dögum eftir kosningar. Var sú framkoma „fair play“ að mati formanns Viðskiptaráðs. ESB -flokkurinnn –Samfylkingin – galt afhroð mest vegna ESB stefnu sinnar.

Núverandi ríkisstjórnarflokkar eru báðir andvígir inngöngu í ESB og voru kosnir út á það í síðustu Alþingskosningum og til þess að slíta viðræðunum. Eftir er einungis að afturkalla umsóknina formlega sem verður vonandi gert á næstu dögum. Eiga flokkarnir að svíkja þessi loforð sín og stefnumál og halda áfram ESB ferlinu?

Þessi „fair play“ siðfræði formanns Viðskiptaráðs er áhyggjuefni, hún lýsir furðulegu innræti innan þessara samtaka ef hann er að tala þar í þeirra nafni.

Staðreyndin er sú eins og rækilega hefur verið bent á hér á Vinstri vaktinni að ríkisstjórn sem leiðir samninga inn í Evrópusambandið verður sjálf að vilja þangað inn. ESB hefur marglýst því yfir að samningar um inngöngu snúist í raun bara um aðlögun og það hversu hratt umsóknarlandið geti tekið yfir tilskipanir þess, lög og reglur. Varanlegar undanþágur séu ekki í boði.

Alls eru þetta 32 kaflar sem teknir eru fyrir hver fyrir sig og samningum um hvern kafla er ekki lokið fyrr en ríkisstjórnin hefur skrifað upp á að hún sé samþykk því sem þar stendur. Þarna lá einmitt þversögnin hjá síðustu ríkisstjórn, þar sem skrifað var upp á hvern kaflann á fætur öðrum og þeir samþykktir. Og sumir ráðherrar sem töldu sig andvíga aðild voru þó í kapphlaupi að ná í aðlögunarstyrki- IPA styrki- frá Evrópusambandinu. Þrátt fyrir uppáskriftir einstakra samningskafla og móttöku innlimunarstyrkjanna þóttust þeir samt ætla að fella samninginn þegar hann væri tilbúinn uppáskrifaður af þeim sjálfum.

Mér fannst svona leikur óheiðarlegur, beinn tvískinnungur. En þessu vill formaður Viðskiptaráðs halda áfram og kallar slíka framkomu „fair play“ í samskiptum við aðrar þjóðir. Svona háttalag er hinsvegar kallað á hreinni íslensku hræsni og gengur aldrei upp í samskiptum þjóða. Mér fannst ég vera kominn aftur til ársins 2007 þegar ég heyrði ræðu formanns Viðskiptaráðs 2014. Hafa menn ekkert lært?

Forsætisráðherra, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson svaraði formanni Viðskiptaráðs skilmerkilega á Viðskiptaþinginu, „að Ísland væri ekki til sölu“ og honum hugnaðist ekki þessi „fair play“ leikur formanns ráðsins. - Þar átti allt að vera falt, þar á meðal viðskiptasiðferðið á forsendum hagsmuna Viðskiptaráðsins. Ég skora á formann Viðskiptaráðs að endurskoða hug sinn og afstöðu til þess sem hann kallar „fair play“ í samskiptum einstaklinga, fyrirtækja og þjóða. Við, almenningur í landinu, köllum eftir íslenskum heiðarleika líka frá Viðskiptaráði Íslands.

Jón Bjarnason

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 13.2.2014 kl. 14:30]

Afbragðs grein Jóns,sem minnir á að umkringdur landsölu liðinu,var hann ásamt örfáum öðrum,kletturinn sem ,,Samfylkingarinnar eina stefna,, steitti á. Þökk sé þeim.

[Elle_, 13.2.2014 kl. 15:00]

Óheiðarleiki, já.  Og merkilegt að orðin landsala og fullveldisframsal skuli vera bannorð fólks sem stundar landsölu og vill fullveldisframsal.  Það getur ekki verið að allt þetta fólk sé ólæst þó Samfó sé það.