Stækkunarstjórinn varð sér til minnkunar

Kommissararnir í Brussel tugta Íslendinga ýmist til með blíðmælum eða hótunum. Þeir tileinka sér hið fornkveðna: fagurt skal mæla en flátt hyggja. Í gær var sagt frá tilraun þeirra til að gera lítið úr ákæru ESB á hendur Íslandi í icesavemálinu. Nú skal vikið að ósvífnum ummælum stækkunarstjórans um íslenskar auðlindir og makrílinn.

Eftir heimsókn sína til Íslands þóttist Stefan Füle forviða á því að Íslendingar óttuðust um auðlindir sínar í tengslum við ESB-aðild og fullyrti blákalt að makríldeilan kæmi aðildarumsókininni ekkert við, ekki frekar en hvert annað smámál í skjalabunkum kommissaranna.

Að sjálfsögðu er einmitt honum manna best ljóst að makríldeilan snertir beinlínis einn viðkvæmasta kjarnapunktinn í aðildarviðræðum Íslands. ESB fylgir þeirri meginreglu að svipta aðildarríkin réttindum til að gera viðskipta- og fiskveiðisamninga við ríki utan ESB. Þar með sölsar ESB undir sig yfirráðin yfir deilistofnunum svonefndu, makríl, síld, loðnu,kolmunna o.s.frv. En úr þessari auðlind fæst þriðjungur af útflutningstekjum sjávarafurða.

Eins og allir vita er sjávarútvegsstjóri ESB þegar farinn að gefa Íslendingum strangar fyrirskipanir um hvað þeir megi veiða af makríl í 200 mílna lögsögu sinni, þótt Ísland sé enn ekki gengið í ESB sem betur fer, og hvers má þá vænta þegar inn er komið.

Kommissararnir og ESB-sinnar á Íslandi benda mjög á reglu ESB um “hlutfallslegan stöðugleika” sem vísar til veiðireynslu aðildarríkjanna og segja að við fáum að veiða í lögsögu okkar í samræmi við það sem við höfum áður veitt. En í þeirri reglu felst engin trygging og henni má breyta með meirihluta ákvörðun hvenær sem er. Í slíkri atkvæðagreiðslu hefði Ísland innan við 1% atkvæðanna. Fiskveiðar við strendur landsins breytast frá ári til árs ognýjar tegundir ganga stöðugt inn á miðin, ekki síst vegna hlýnunar sjávar, og er makríllinn gott dæmi þar um. Ef regla ESB um hlutfallslegan stöðugleika hefði verið í gildi hér við land á undanförnum áratugum hefði afli íslensks sjávarútvegs orðið miklu minni svo næmi mörgum tugum milljarða króna á hverju ári, þar eð allur sveiginleiki í aflabrögðum hefði horfið og við hefðum ekki haft heimild til að veiða þessar nýju tegundir.

Hvað orkuauðlindirnar varðar er eignaréttur þjóðarinnar að vísu ekki beinlínis umdeilanlegur í ESB eins og er um fiskinn í sameiginlegri lögsögu ESB-ríkja, svonefndu Evrópuhafi. Engu að síður ber að hafa það í huga að ESB öðlaðist nýlega valdheimild í svonefndum Lissabonsamningi til að ráðskast með skipulag og ráðstöfun orkuauðlinda aðildarríkjanna. Þótt ESB sé enn ekki farið að beita þessari nýju heimild að neinu ráði, er líklegt að svo verði á næstu árum, enda eru orkumálin stórfellt vandamál innan ESB og þar hafa menn allar klær úti til að tryggja sér aukna orku. Ekki er vafi á að leiðtogar ESB myndu leggja þunga áherslu á að við Íslendingar flyttum orkuna til meginlandsins ef þjóðin gengi undir yfirráð hins verðandi stórríkis, frekar en að hún sé nýtt á Íslandi.

Orð stækkunarstjórans um auðlindir Íslands, makríl og icesave voru því óneitanlega afar blekkjandi eins og við var að búast úr þeirri átt. - RA   

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 1.6.2012 kl. 14:46]

Augljós rebbinn í honum.

[Gunnar Heiðarsson, 1.6.2012 kl. 17:44]

Ekki nóg með að reikna megi með að krafist verði að orkan verði flutt til meginlandsins, þegar tæknin verður orðin næg til slíks, heldur má fastlega gera ráð fyrir að ESB fari með sína putta í orkuverðlagningu hér á landi, krefjist samræmingar við önnur lönd ESB. Það er nefnilega svo ofboðslega jafnðarleg stefna!

[Axel (IP-tala skráð) 1.6.2012 kl. 21:06]

Tæknin er til staðar og margir hafa áhuga á því að koma þessu í gegn, af óskiljanlegum ástæðum.