ESB-styrkir til Íslands kæmu úr vösum íslenskra skattgreiðenda

Nokkrir eigendur smábáta við Ísafjarðardjúp hvöttu nýlega til þess að Ísland gengi í ESB með þeim rökum að þá gætu þeir sjálfir fengið styrki frá ESB í budduna sína. Hingað til hefur það þó verið stolt íslenskra útgerðarmanna og sjómanna að sjávarútvegur á Íslandi standi undir sér, öfugt við það sem tíðkast víðast hvar í Evrópu.

 

Útgerð og fiskvinnsla eru helstu undirstöður íslensks efnahagslífs, eina hagkerfisins í Evrópu sem þannig er upp byggt. Vissulega hafa þær notið hæfilegs stuðnings og fyrirgreiðslu eins og aðrar atvinnugreinar. En ef við Íslendingar tækjum upp á því að greiða þessum höfuðatvinnuvegi okkar fjárstyrki værum við eins og maðurinn sem reyndi að draga sjálfan sig upp á hárinu.

 

Í viðtali við Morgunblaðið í dag (17. sept) bendir Ragnar Árnason hagfræðiprófessor á að sjávarútvegur í ESB sé almennt afar illa rekinn og standi vart undir sér því að niðurgreiðslur og styrkir til hans hafi ýtt svo undir offjárfestingu að fiskveiðiflotinn sé tvisvar til þrisvar sinnum stærri en sjálfbærar fiskveiðar leyfi. Framlag skattgreiðenda til hans sé því slæm fjárfesting.

 

Jafnframt má á það benda að við inngöngu í ESB yrðu Íslendingar að greiða fimmtán milljarða króna í árlegan skatt til ESB. Vissulega kæmi talsvert af því fé hingað til baka í formi styrkja. Þess vegna má með fullum rétti segja að styrkir ESB væru í raun fengnir úr vösum íslenskra skattgreiðenda. Ragnar Árnason telur hins vegar ólíklegt að íslenskur sjávarútvegur fengi mikla styrki frá ESB, bæði vegna þess að Íslendingar séu tiltölulega rík þjóð en einnig vegna þess hve sjávarútvegur hér á landi sé sterkur miðað við útgerð í ESB.

 

Það er alkunn staðreynd að styrkjakerfi ESB er maðksmogið spillingarbæli sem vafalaust hefur átt sinn þátt í að eyðileggja sjávarútveg aðildarríkjanna með offjárfestingu og ofveiði. Því verður seint trúað að trillukarlar á Vestfjörðum leggist svo lágt að vilja fórna yfirráðum Íslendinga yfir fiskimiðum sínum til að geta krækt sér í nokkrar evrur úr sjóðum kommissaranna í Brussel.

 Ragnar Arnalds

Athugasemdir

[Haraldur Hansson, 17.9.2011 kl. 17:08]

Sé miðað við tölur íslenskra stjórnvalda verður nettó kostnaður Íslands við ESB aðild minnst 3.000 milljónir á ári. Það er mjög varlega áætlað.

40% af tekjum ESB er varið til styrkja í landbúnaði. Þannig myndu íslenskir skattgreiðendur borga 100 milljónir á mánuði, nettó, í niðurgreiðslur á evrópskum landbúnaði. Samt eigum við að kætast yfir dönskum kjúklingabringum.