Margrét Tryggva afhjúpar innantómt lýðskrum Jóhönnu Sigurðardóttur

S.l. föstudag birtist grein á Pressunni þar sem Jóhanna Sigurðardóttir sagðist vera að vinna gegn verðtryggingunni. Að sínu mati og Samfylkingarinnar væri eðlilegasta, auðveldasta og hagkvæmasta leiðin að afnámi verðtryggingar á Íslandi sú að ganga í ESB og taka upp Evru:   „Að þessu er nú unnið með aðildarumsókn Íslands að ESB og ef allt gengur að óskum, samningar nást fyrir lok næsta árs og íslenska þjóðin samþykkir hann í atkvæðagreiðslu gæti af þessu orðið á næsta kjörtímabili.“  

Margrét Tryggvadóttir, þingmaður Hreyfingarinnar, er ein af mörgum sem ekki kann að meta þetta augljósa og innantóma lýðskrum forsætisráðherrans. Hún bendir á að Ísland uppfyllir ekki neitt af skilyrðunum sem sett hafa verið fyrir upptöku evru. Margrét bætir við:   

„Samkvæmt spá AGS mun Ísland ekki ná að uppfylla skilyrðin hvað varðar opinberar skuldir fyrr en í fyrsta lagi 2017 og þá þarf ríkið að vera í tvö ár í ERM II með viðunnandi árangri. Við erum þá að horfa til upptöku Evru í allra fyrsta lagi árið 2019 en ekki á næsta kjörtímabili! Við þetta er að bæta að verðtryggingin mun ekki gufa sjálfkrafa upp af gerðum lánasamningum við upptöku Evrunnar. Til þess þarf meira að koma til. Ég á því erfitt með að sjá að Evrópusambandsaðild og Evran í kjölfarið sé “eðlilegasta, auðveldasta og hagkvæmasta leiðin að afnámi verðtryggingar á Íslandi” eins og Jóhanna segir. Það er hins vegar frábært kosningaloforð og svínvirkaði fyrir síðustu kosningar.

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 23.8.2011 kl. 21:23]

Evruríkin uppfylla sjálf ekki Maastricht skilyrðin. Þar með talið Ítalía sem er stofnríki myntbandalagsins.

Og að ESB/Evruaðild sé einhvernveginn forsenda þess að ná efnahagsbata er slíkur viðsnúningur á orsök og afleiðingu að sagan um Barón Munchhausen sem lyfti sér upp á eigin hári hljómar sennileg í samanburði.

Ef einhverntíma tækist nú að ná fjárlagahalla niður í næstum ekki neitt og takmarka skuldsetningu við 60% af landsframleiðslu, og ef Seðlabankanum tekst að setja Íslandsmet í því að ná verbólgumarkmiði sínu og að halda stöðugu gengi á krónunni? Þann dag væri svo sannarlega hægt að fullyrða að efnahagsvandi Íslands væri að baki, og þar með færu efnahagsrökin fyrir ESB/evruaðild sömu leið og önnur hol rök. Þau falla saman eins og misheppnað súfflé þegar loftinu er hleypt úr holrúminu.

[Halldór Egill Guðnason, 24.8.2011 kl. 03:42]

Málflutningur margra aðildarsinna ESB er orðinn slíkur að mann setur hljóðan. Örvæntingarfullar tilraunir til að telja Íslendingum trú um að betra sé að vera ofurseldur erlendri spillingu en innlendri er með slíkum ólíkindum að engu tali tekur. Öll umræða aðildarsinna virðist ganga út á það að Íslenskri þjóð sé ekki treystandi fyrir sjálfri sér. Geti ekki kosið, geti ekki risið gegn yfirgangi eða yfir höfuð hugsað neitt. Að vinna innávið virðist ekki til í orðabókinni hjá þessu fólki. Íslandi muni best borgið með erlendu boðunarvaldi. Rúmlega þúsund ára undirlægjuhætti og aumingjaskap vill þetta fólk viðhalda. Allt virðist leyfilegt í umræðunni og leggst jafnvel forsætisráðherra Íslands svo lágt að ljúga kinnroðalaust að þjóð sinni, að því er virðist til þess eins að sanna að hennar tími sé kominn. Hvursu lágt er hægt að leggjast í pólitík? Sennilega er það lægsta sem hægt er að leggjast í pólitík það, að telja sig áskrifanda að atkvæðum í næstu kosningum á lognum forsendum. Væri nú ekki rétt fyrir núverandi forsætisráðherra að gera sér grein fyrir því að nú er TÍMINN til að snúa sér að því að njóta ævikvöldsins? Gera sér grein fyrir því að tíminn kom og fór, sumt fór vel en annað miður, en nú er ekki tími fyrir meira, nema með stórskaða fyrir alla sem á eftir koma, viðkomandi að skaðlausu. Á enskunni heitir þetta að vera eins og sagt er í snilldartexta Roger Waters.: "You play the game with the bravery of being out of range".

Þakka annars stórgott blogg Vinstri Vaktarinnar gegn ESB. Sem gallharður hægri maður hef ég akkúrat ekkert annað en gott um málflutninginn á þessari síðu að segja og tel að þó aðferðir geti verið ólíkar, geta hugsjónir sameinað ólíklegasta fólk. Viss um að jafnvel Bjarni Ben hefði óskað þess að láta sér af munni détta, margt af því sem hér hefur verið ritað. Hefði sennilega gert honum gott og gert hann trúverðugri en hann virðist vera í dag. 

 Góðar stundir.