Hver græðir á evrusamstarfi?

Jafnt meðal evrusinna og evruandstæðinga kveður í sífellu við sú mantra að hin auðugu Norður Evrópuríki blæði fyrir gjaldþrota ríki í suðurhluta álfunnar. Í reynd eru þetta hin mestu öfugmæli og ekki hægt annað en að sperra við eyrun þegar örlar á annarri sýn. Þannig missti fréttamaður RÚV það út í Spegilsþætti að Angela Merkel sé nú sökuð um að hafa mistekist að sýna Þjóðverjum hvað þeir hafi grætt á evrunni. Hagfræðingar sjá þetta og hafa margir orðið til að benda á þessi ryksuguáhrif evrunnar.

Í stuttu máli þá er tvennt sem fylgir myntsvæði. Það er innan þess miðsóknarkraftur þar sem atvinnulíf sogast að ákveðinni miðju athafna og framleiðslu. Við sjáum þetta vel á Íslandi þar sem Reykjavík sogar til sín en eftir standa gamlir stólpar atvinnulífs eins og Raufarhöfn og Vestfirðir. Slíkir staðir eru fyrr en varði hálfgildings beiningamenn fyrir fjármálaveldi höfuðborgarsvæðisins.

Í Evrópu gerist það sama nema með miklu alvarlegri afleiðingum. Þýskaland býr svo vel að vera búið nútímalegum iðnaði því sá gamli var sprengur í loft upp í stríðinu. Þegar eitt myntsvæði var innleitt í Evrópu varð að stilla það af þannig að í orði kveðnu hentaði það öllum. Þjóðverjar höfðu að vísu yfirburðastöðu í þeim samningum og einkanlega var því miðað við þýska markið en þó það hefði ekki verið þá hefði niðurstaðan orðið sú sama.

Síðan þá hafa Þjóðverjar verið með mynt sem er með heldur lægra gengi en hæfir þeirra hagkerfi. Suður Evrópuþjóðirnar áttu fyrir áratug ágæt hagkerfi en voru vitaskuld aftar á hagvaxtarmerinni en Þjóðverjar og Hollendingar. Með evrunni fengu þeir mynt sem er í reynd alltof hátt skráð fyrir þá.

Afleiðingar af of hátt skráðum gjaldmiðlu þekkjum við Íslendingar. Þá er einkaneysla og innflutningur keyrður upp en framleiðsla og útflutningur niður. Í Þýskalandi er þessu öfugt farið, evran heldur launum niðri miðað við það sem væri með markinu og skapar afburða skilyrði fyrir útflutning.

Afleiðingin er augljós, með innri markaði sem er gulltrygging fyrir hinn ofursterka þýska iðnað ná Þjóðverjar að leggja undir sig lönd álfunnar með ólíkt friðsamlegri hætti heldur en þegar slíkt var reynt síðast./-b.

Athugasemdir

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 10.6.2012 kl. 18:52]

Svarið við þessu er einfalt. Allir græða. Og almenningur mest.

[Ásmundur (IP-tala skráð) 11.6.2012 kl. 15:38]

Minnstu þjóðirnar græða mest vegna þess að þær ert of litlar til að halda úti sjálfstæðum gjaldmiðli nema með skelfilegum afleiðingum eins og við höfum reynslu af.

Innan þjóðfélagsins græðir almenningur mest eins og Ómar bendir á. Það er vegna þess að þá geta auðmenn ekki lengur grætt á gengisbreytingum á kostnað almennings og þá er ekki lengur hægt að lækka laun með gengislækkun og færa þannig fé frá almenningi til fyrirtækja. 

Allir hagnast á stöðugleikanum sem fylgir ESB og evru. Meiri samkeppnishæfni, fleiri atvinnutækifæri, lægra vöruverð, lítil verðbólga, engin verðtrygging miklu lægri vextir eru atriði sem allir hagnast á.